Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mocno mieszane uczucia po lekturze tej książki. A w zasadzie miałam je od pierwszych stron powieści. Owszem, autorka pokazuje, że potrafi opowiadać i jest niezłym obserwatorem, zwłaszcza w epizodach dotyczących jej pobytu w Malangen i pracy w sklepie Arilda. Ale powrzucała do książki tyle wątków, tyle spraw chciała nią "załatwić", że wyszła opowiastka w zasadzie o niczym. Mamy tu i warczący (oraz walczący) feminizm, mamy rozprawienie się z machismo i seksizmem, mamy wpływ molestowania w wieku dziecięcym na późniejsze życie, mamy wątek zbłąkanej duszy, która nigdzie nie znajduje swojego miejsca, mamy wreszcie ekologię i zmiany klimatu oraz zjawisko zwane "turyzmem". A wszystko byle jak przemieszane, przy czym późniejsze nie do końca wynika z wcześniejszego. I na dodatek w pewnym momencie okazuje się, że Blair jest Żydówką, jakby to miało jakiekolwiek znaczenie dla wydarzeń. A nie ma. Tyle, że podobno norweskie dzieci w małej szkołę mogły jej dotknąć, bo nigdy przedtem Żyda ani Żydówki nie widziały!