Antoni Misiaszek

Czytało się przyjemnie, aczkolwiek nie wierzę, żeby w książce rzeczywiście wszystko było "bez cenzury". Na pewno wiele rzeczy przemilczano lub nie powiedziano prawdy. Miło jednak dowiedzieć się, jak wyglądało codzienne życie w seminarium dawniej, a jak wygląda teraz. Jeden z księży zapytany o różnice między dawnymi a obecnymi pokoleniami kleryków powiedział, że "obecne pokolenie ma braki w ogólnym wykształceniu: młodzi ludzie popełniają błędy ortograficzne, słychać brak wyczulenia na piękno języka, które wynika z niechęci do czytania książek, w tym zastępowania lektur szkolnych krótkimi opracowaniami czy filmami". Ja mu wierzę, bo widać to choćby po książce. Korektą zajmował się jeden z kleryków oraz jakaś pani, a mimo to znajdziemy całkiem sporo błędów, takich jak niewłaściwa odmiana słowa (tak jakby ktoś, pisząc tekst na komputerze, w ostatniej chwili zmienił szyk zdania i nie dopasował do siebie obu jego części),przecinki w niewłaściwych miejscach (albo ich brak),czy błędy w zapisie skrótów w mianowniku (typu "dr.").