Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antologia zawiera w większości bardzo kiepskie opowiadania, które nie wyróżniają się niczym na tle innych darmowych zbiorów. Do tych najgorszych, które przeczytałem z trudem, pokrótce się odniosę. "Planeta Woda" - opowiadanie jest do bólu sztampowe, powiela schematy typowego sf. Najsłabszym elementem jest kreacja bohaterów, którzy zdają się nie mieć nawet odrobiny charakteru, a ich działania nie mają najmniejszego sensu. Zakończenie rozczarowuje i pozostawia niesmak. "Liluś" – opowiadanie o pijaku, nie zawiera nic ciekawego i stanowi dość dziwaczny przerost formy nad treści. "Księżycowy Książę i smok – czyli dramat wojenny w jednym akcie o pięciu scenach" – opowiadanie tak nudne, że trudno je zmęczyć do końca, bohater beznadziejny. Ten tekst może tylko zniechęcić do fantastyki. "Nieobecny" – opowiadanie o smutnych listach do Świętego Mikołaja. Nudne, pozbawione oryginalności i kiepsko napisane. "Konie na dalekim brzegu" – opowiadanie będące szantażem emocjonalnym. Właściwie jest atakiem na terapeutów i psychologów, którzy pracują z niepełnosprawnymi dziećmi. Pokazuje proces leczenia jako coś złego. Nie podobają mi się zdecydowanie takie zagrywki. Jeśli porusza się taki temat jak wychowanie niepełnosprawnego dziecka, to należy zachować rzetelność. "Spleć z głosów kwiat piekielny" – najgorsze opowiadanie w całej antologii. Światotwórstwo jest na tragicznym poziomie, pełne dziur logicznych. Fabuła nudna i przewidywalna, naprawdę walka nieba i piekła to temat tak bardzo wyeksploatowany, że bez choćby odrobiny pomysłowości jest nie do przejścia. Najgorszym elementem są bohaterowie, których zachowanie jest zupełnie pozbawione sensu. Tego tekstu nie da się określić inaczej jak mianem grafomanii. "Miłości nie zapijesz całkami" – opowiadanie z nudną fabułą i prostackim humorem. Dłużyły mi się niemiłosierne kolejne wędrówki Krwawego, gdy od samego początku wiadomo jak to się skończy. Podsumowując, szkoda czasu na czytanie tej antologii.