Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nadia Murad to młoda jezydka wychowana w Iraku, której sporą część rodziny wymordowało ISIS, ją samą zaś sprzedano w niewolę. Po kilku miesiącach udało jej się uciec, z czasem zaczęła głośno opowiadać o swoich przejściach na arenie międzynarodowej, jej działania przyniosły jej Pokojową Nagrodę Nobla. O tragicznych losach jezydek w Iraku czytałam wcześniej w świetnym reportażu "Nasze ciała, ich pole bitwy", wspomnienia Murad stały się dla mnie ciekawą lekturą uzupełniającą. Choć może dlatego, że już trochę znałam tematykę, najbardziej wciągnęły mnie początkowe rozdziały, w których autorka opowiada o życiu jezydzkiej społeczności w Koczo przed atakiem ISIS. Potem przychodzi strach, niepewność co do losu najbliższych i przerażająca świadomość własnej przyszłości. Jezydki zmuszano do "nawrócenia" na islam, a następnie zamieniano w niewolnice seksualne, które bojownicy odsprzedawali sobie nawzajem. Widać, że z czasem autorka nauczyła się odcinać od swojej traumy i opowiadać o okropnościach, które ją spotkały, w sposób zrównoważony, z minimalną ilością szczegółów potrzebnych do tworzenia historii. "Ostatnia dziewczyna" to książka stricte biograficzna, Murad skupia się na losach własnych oraz swoich bliskich, zabrakło mi trochę szerszego kontekstu historii, który mógłby stanowić dobre tło opowieści. Całość napisana została dość potocznym stylem, ale też nie ma co się spodziewać kwiecistego języka po kobiecie, która tylko krótko zetknęła się z irackim systemem edukacji… Książka ważna ze względu na poruszaną w niej tematykę, ale pod kątem wiedzy merytorycznej lepiej poszukać innych lektur w temacie.