Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Orłosia to jedna z najnowszych pozycji należących do arkadyjskiego nurtu szlacheckiego, który w polskiej (i rosyjskiej) literaturze ma mocną pozycję: od "Pana Tadeusza", poprzez Orzeszkową, Żeromskiego, Iwaszkiewicza, Miłosza (żeby wymienić tych najważniejszych). Świetnie skonstruowana: od rozpaczy Tomasza, kiedy musi zostać u dziadka na mazurskiej wsi, do jego rozpaczy, kiedy musi wyjechać. Świetna od strony obyczajowej. Ostre, a jednak pełne zrozumienia spojrzenie na społeczeństwo polskie, niby to tuż powojenne społeczeństwo, ale uniwersalność i aktualność problematyki widać wyraźnie. Rozliczeniowa powieść o szczęściu na przekór światu, odwadze cywilnej, rozpaczy, wielokulturowości, historii, moralności, kalos i kagatos, wszystko opisane eleganckim językiem, w rytmie zgodnym ze zmianami w przyrodzie, ciekawie i przejmująco. Orłoś jak przystało na pisarza, który nie traktuje czytelnika jak debila, nie serwuje pointy na tacy. I bardzo dobrze.