Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel14
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik243
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Agata Maria Kokocińska
1
8,3/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), poradniki
Kokocińska Agata Maria
Mgr inż. Agata Maria Kokocińska Inżynier zootechniki w specjalności Hodowla Małych Zwierząt Użytkowych i Amatorskich, Wydział Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie. Magister zootechniki w specjalności Dzikie Zwierzęta, Wydział Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie, a także Pedagog Specjalny, Wydział Nauk Pedagogicznych, Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Doktorantka w Zakładzie Zachowania się Zwierząt Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN, wykładowca SGGW na Wydziale Nauk o Zwierzętach oraz wykładowca Uniwersytetu Otwartego SGGW. Autorka kursów: „Zoopsychologia”, „Behawior psa”, „Podstawy opieki, higieny i profilaktyki weterynaryjnej psów i kotów- niezbędnik odpowiedzialnego właściciela”, „Zooterapia” i wielu innych. Aktywny naukowiec, przedstawicielka IGHZ PAN na wielu behawioralnych i olfaktorycznych konferencjach międzynarodowych i krajowych. Zawodowo- etolog, behawiorysta, zoopsycholog. Prowadzi badania z zakresu behawioru, psychologii zwierząt i zoosemiotyki. Członkini zarządu Polskiego Towarzystwa Etologicznego i Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, a także członkini Polskiego Towarzystwa Nauk o Zwierzętach Laboratoryjnych PolLASA oraz Stowarzyszenia Rozwoju Karier Doktorantów i Doktorów PolDoc.
Mgr inż. Agata Maria Kokocińska Inżynier zootechniki w specjalności Hodowla Małych Zwierząt Użytkowych i Amatorskich, Wydział Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie. Magister zootechniki w specjalności Dzikie Zwierzęta, Wydział Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie, a także Pedagog Specjalny, Wydział Nauk Pedagogicznych, Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Doktorantka w Zakładzie Zachowania się Zwierząt Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN, wykładowca SGGW na Wydziale Nauk o Zwierzętach oraz wykładowca Uniwersytetu Otwartego SGGW. Autorka kursów: „Zoopsychologia”, „Behawior psa”, „Podstawy opieki, higieny i profilaktyki weterynaryjnej psów i kotów- niezbędnik odpowiedzialnego właściciela”, „Zooterapia” i wielu innych. Aktywny naukowiec, przedstawicielka IGHZ PAN na wielu behawioralnych i olfaktorycznych konferencjach międzynarodowych i krajowych. Zawodowo- etolog, behawiorysta, zoopsycholog. Prowadzi badania z zakresu behawioru, psychologii zwierząt i zoosemiotyki. Członkini zarządu Polskiego Towarzystwa Etologicznego i Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, a także członkini Polskiego Towarzystwa Nauk o Zwierzętach Laboratoryjnych PolLASA oraz Stowarzyszenia Rozwoju Karier Doktorantów i Doktorów PolDoc.
8,3/10średnia ocena książek autora
16 przeczytało książki autora
26 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Zooterapia z elementami etologii Agata Maria Kokocińska
8,3
Kontakt z ukochanym pupilem ma wiele zalet: relaksuje, niesie pocieszenie, gdy ma się słabszy dzień. Futrzasty przyjaciel nas zawsze wysłucha i nigdy nie ocenia. Zwierzęta nie tylko dają nam bezinteresowną miłość, ale także potrafią leczyć. Badania naukowe potwierdzają skuteczność kontaktu z nimi w leczeniu wielu schorzeń. Jednak nie można psa, kota czy konia traktować jako przedmiotu, który zaspokaja nasze potrzeby. Są one przecież żywymi, czującymi stworzeniami. Relacja musi być wzajemna.
O tej obustronnej, korzystnej dla psychiki i zdrowia relacji traktuje książka Agaty Marii Kokocińskiej. Najwięcej uwagi autorka poświęca psom, kotom i koniom, jednak wspomniane są krótko też nietypowe terapie - na przykład z udziałem osłów, alpak, świnek morskich, chomików, jeży pigmejskich, a nawet szczurów. To nie pomyłka - uważane przez wiele osób za obrzydliwe, szczury są wyjątkowo inteligentne i można je nauczyć wielu sztuczek. Parę słów poświęcono też delfinom - to jedyny rodzaj terapii negatywnie ocenianej. Autorka jest nastawiona do niej bardzo sceptycznie, zwracając uwagę na to, że delfiny w niewoli żyją krótko i wcale nie są szczęśliwe. Ludzie traktują je instrumentalnie (to, niestety, częste podejście do zwierząt). W książce pada sugestia, żeby zastąpić je psami, które dobrze czują się w wodzie. Wtedy obie strony odnoszą korzyści.
Właśnie obustronne zadowolenie podczas terapii zdaje się tematem przewodnim publikacji. Autorka pisze, czego się wystrzegać w kontakcie ze zwierzęciem, jak odczytać mowę ciała. Nieocenioną pomocą są przejrzyste rysunki. Czytelnik dowiaduje się z nich, jak wygląda pies/kot/koń szczęśliwy, zrelaksowany, agresywny czy przestraszony. To idealny mini-przewodnik po mowie ciała tych zwierząt. Autorka zwraca też uwagę na fakt, że zwierzę również musi odpowiednio współpracować podczas kontaktów z ludźmi. Nie każde się nadaje do roli terapeuty. To ciężka praca. Pies, kot czy koń musi przejść trudne testy, nim zostanie dopuszczony do kontaktu z chorymi. Nie może na przykład być agresywny czy lękliwy.
Całą książkę przenika miłość do zwierząt. Widać wyraźnie, że autorka pisała ją sercem. Pierwsze strony zawierają wiele informacji o charakterze naukowym i są trudniejsze w lekturze, pozostałe rozdziały czyta się świetnie. Warto po tę książkę sięgnąć.
Oficyna Wydawnicza Impuls http://impulsoficyna.com.pl/recenzje/zooterapia-z-elementami-etologii,1862.html
Zooterapia z elementami etologii Agata Maria Kokocińska
8,3
Bardzo interesująca, chociaż malutka książeczka , Stanowi jakby wstęp do terapii z udziałem zwierząt, wprowadzenie do tematu. Bardzo skondensowana, a jednocześnie przystępnie napisana. Świetnie się czyta.
Nie jest to podręcznik do zooterapii. Raczej informacja o tym, czym jest zooterapia dla osób ciekawych tego tematu, Dokładnie tak jak napisał we wstępie dr. hab. Tadeusz Kaleta, prof. SGGW "Pozycja ta jest ze wszech miar godna polecenia dla wszystkich Czytelników, którzy chcą lepiej zrozumieć zwierzęta i ich rolę w świecie człowieka".
Połowa książki dotyczy terapii z udziałem psa. Jest tam wiele informacji bardzo przydatnych też dla zwyczajnego właściciela psa, który po prostu chce lepiej zrozumieć swojego ulubieńca.
Autorka mówi o dobrostanie psa, o mowie ciała, o tym jakich zachowań należy unikać przy psie -wszystko bardzo krotko i konkretnie. Też o historii udomowienia psa, o predyspozycjach psa do dogoterapii,wspomina wybrane rasy psów jak husky, beagle, samoyed czy bulterier.
Podkreśla, że trzeba obserwować psa i nie przekraczać wyznaczonych przez niego granic, podkreśla prawa psa, i innych zwierząt, wykorzystywanych w zooterapii. To przypomina książki Konrada Lorenza, który tez zawsze podkreślał, że bardzo ważne jest dbanie o dobrostan posiadanych zwierząt. Nie tylko o to, że by nie było im żle, ale przede wszystkim o tym, żeby było ich dobrze.
książka zawiera tez ciekawe informacje o terapii z udziałem koni , oraz z udziałem kotów. Krótko i konkretnie o historii, zasady dobrostanu tych zwierząt, które należy zapewnić pracującym zwierzętom, charakterystyka zwierząt nadających się do terapii.. Interesująca tabelka zachowań kotów, nadających się do terapii. Można zobaczyć czy własny, domowy kot by się nadawał.
Właściwie prawie każde zwierze można wykorzystać do zooterapii, pod warunkiem, że terapia pozwoli zachować temu zwierzęciu bardzo dobre warunki życia., nie będzie dla niego zbytnim obciążeniem; nie będzie traumą. Autorka wspomina szczury, alpaki, chomiki, papugi, nawet rybki akwariowe.
Jest to przede wszystkim książka o prawach zwierząt wykorzystywanych w zooterapii; o tym że w leczeniu przy udziale zwierząt nie można zapominać o samych zwierzętach -one też są ważne, tez wymagają troski i zaspokojenia potrzeb .Nawet jeśli są nadzwyczaj spokojne, łagodne i nieagresywne nie można tego wykorzystywać, do sprawiania im cierpienie.
Książka wyjaśnia jak znajomość sygnałów przekazywanych przez zwierzę pozwala terapeucie , ale także i przeciętnemu właścicielowi , dbać o dobrostan pacjenta, czy dziecka, ale także zachować dobrostan samego zwierzęcia.
Informacje zawarte w książce może wykorzystać nie tylko terapeuta, ale także rodzic, który jest odpowiedzialny za dobrostan psa, czy kota czy chomika, będącego towarzyszem zabaw jego dzieci, aby w odpowiednim momencie czy w odpowiedni sposób tymi zabawami kierować. Powinien zdawać sobie sprawę jakie zachowanie dziecka wobec np psa czy kota może skończyć się tragicznie, bo nawet najłagodniejszy pies czy kot ma swoje granice tolerancji.
Bardzo ciekawe. Proste, świetne rysunki mowy ciała zwierząt, Rzeczowo i konkretnie.