Toni Llàcer

Drugi tom serii od Hachette nie jest gorszy od pierwszego. Filozof został w nim ukazany z różnych perspektyw – osoby kojarzące Nietzschego z nazizmem mogą zmienić po lekturze swoje podejście względem niego, zaś ludzie niekojarzący Nietzschego z niczym, dowiedzą się o nim sporo. Również to, dlaczego kojarzy się go z takimi a nie innymi ugrupowaniami. Całość przedstawiona w dużej mierze obiektywnie. Czytając, nie miałem odczucia, że autor traktuje filozofa jako kogoś wyjątkowego, kogo należy słuchać, ani także osobę, której poglądy są nic niewarte. Ot, persona do przedstawienia. Jeśli zaś o przedstawieniu mowa, odbyło się ono w chyba najbardziej przystępnej formie. Najpierw biografia Nietzschego, później jego poglądy, podzielone na rozdziały: Maska Dionizosa, Zaratustry i Antychrysta. Odpowiednio: młodość, dojrzałość i schyłek filozofa. Całość mogę ocenić dziewięcioma gwiazdkami na dziesięć. Autor ma lekkie pióro i dzieło czyta się przyjemnie, jednak – choć wiedzę poznaje się naturalnie – zabrakło mi pewnego podsumowania treści, nie tylko rozdziałów, ale i zagadnień. Teks bardzo płynnie przechodzi z jednego wątku w drugi, tak że czytelnik może w niektórych miejscach zgubić się bądź zapomnieć, o czym tak właściwie traktował dany fragment. Mogą być to jednak moje subiektywne odczucia.