Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka „100 najbiedniejszych Polaków” Wojciecha Markiewicza to zbiór 25 reportaży ukazujących życie tych najbiedniejszych. I nie chodzi tu o to aby pokazać tylko tych finansowo najbiedniejszych, ale też tych, którym przysłowie „czemuś biedny, boś głupi” sprawdza się w 100%. Wojciech Markiewicz pokazuje nam ludzi „biednych” w różnym tego słowa znaczeniu. Bieda w postaci braku środków do życia, to coś co najlepiej nam się kojarzy z tytułem książki. A czy biednymi ludźmi nie są osoby wykorzystywane przez innych, czy brak wzorców i zachowań moralnych nie prowadzi do biedy w środowisku w którym te osoby żyją? A jak żyją ludzie którym brak wyobraźni niczego dobrego nie przysporzy, tylko przysłowiową biedę. W. Markiewicz nie oszczędza też polityków czy ludzi posiadających władzę których decyzje, właśnie nam wszystkim przysparzać mogą najwięcej biedy. Ukazywanie marzeń biednych ludzi, biedy wynikłej z patologii, zwykłej głupoty czy cwaniactwa, okraszona też humorem autora, to wspaniały sposób na pokazanie tej biedy z różnych punktów widzenia. Opisując np. stosunki panujące między studentami a znanymi wykładowcami wojskowymi na uczelni warszawskiej, można się uśmiać do łez. Ale jest to śmiech przez łzy…. oto przykład; „W 1966 r., gdy niemal we wszystkich kinach w Polsce grany był „Faraon”, student PWST Jerzy Zelnik, odtwórca głównej roli, stawił się na porannym apelu. Legendarny mjr Kuźma przechadzał się dobrą chwilę przed frontem kompanii, wreszcie wyryczał: „Szeregowy Zelnik! Wyystąp!”. Krążył wokół umierającego ze strachu Zelnika, starając się znaleźć jakieś niedoskonałości w jego umundurowaniu. Zadumał się, po czym zaryczał: „Wy tu, Zelnik, niby wielki faraon jesteście. Ale ja mogę wam w dupę dać!”. Wojciech Markiewicz od dawna uznany jest za mistrza reportażu. Przez wiele lat, swoje prace publikował w „Polityce”. Warto zapoznać się z jego stylem, humorem i celnością obserwacji.