Cudze słowa

Zostawiam bez oceny. Kilkukrotnie poczułam, jak liryczny styl mnie dotyka, nawet roznieca zaangażowanie w losy bohaterów, ale niespecjalnie udawało się to podtrzymać. Trochę przerosła mnie forma - wiele fragmentów zapewne pozostało bez zrozumienia idei tej powieści, wiele elementów wymagałoby dodatkowych zasobów wiedzy, których na tym etapie mi brakuje i może też już będzie po prostu brakowało. Ale pozycja godna uwagi. Rozumiem, czemu robi wrażenie, rozumiem, czemu jest wartościowa, ale personalnie niekoniecznie dla mnie.

Zostawiam bez oceny. Kilkukrotnie poczułam, jak liryczny styl mnie dotyka, nawet roznieca zaangażowanie w losy bohaterów, ale niespecjalnie udawało się to podtrzymać. Trochę przerosła mnie forma - wiele fragmentów zapewne pozostało bez zrozumienia idei tej powieści, wiele elementów wymagałoby dodatkowych zasobów wiedzy, których na tym etapie mi brakuje i może też już będzie...

Historię głównego bohatera, nieżyjącego Benedykta poznajemy przez pryzmat opowieści siedmiu bliskich mu osób-Weroniki, Magdaleny, Józefa, Pawła, Szymona, Jana i Jakuba. Dla każdej z wymienionych postaci był kimś ważnym, z każdą z nich łączyła go inna relacja i doświadczenia, każda z tych osób spotkała go na innym etapie swojego życia. Inaczej wspomina go jego ojciec, jeszcze inaczej widzi go jego profesor, a jeszcze inne doświadczenia łączyły go z kolegą z dzieciństwa. Z ich wspomnień wyłania się obraz niezwykle złożonej i niejednoznacznej postaci, która wywarła znaczący wpływ na ich życie. Ukochany syn, przyjaciel, wybitny student, geniusz, utalentowany restaurator, wokół osoby Benedykta został stworzony pewien mit, który z każdą kolejną opowieścią powoli upada, a na jego kryształowym wizerunku zauważamy coraz więcej rys.
Przy okazji snucia historii o Benedykcie, jego bliscy opowiadają też o samych sobie, swoich doświadczeniach, relacjach, żalach i marzeniach. Co ciekawe, a zarazem niezwykłe jest to, jak autor doskonale dopasowuje styl wypowiedzi do każdego z narratorów. Każdy z nich posługuje się innym, charakterystycznym tylko dla siebie językiem.

❝(…)Nie potrafiłem używać jego imienia. Kiedyś nieśmiało nazwałem go Mistrzem, lecz zganił mnie i zagroził rozstaniem. Jaki był? Wymykał się słowom i ludziom. Zawsze obok, na marginesie świata, ale wszyscy wiedzieli, że właśnie stamtąd, zza horyzontu świeci światło.❞

Siedem osób i siedem różnych punktów widzenia. Ta mozaika różnych perspektyw i cudzych słów tworzy nam obraz jednego człowieka, ale jak bardzo niejednoznaczny. Pokazuje, jak słowa kształtują rzeczywistość i w jak różny od siebie sposób może być postrzegana dana osoba.
„Cudze słowa” to polifoniczna, wielowymiarowa i nieoczywista powieść z zaskakującą narracją, w której nie brak filozoficznych wstawek i analogii do Biblii.
Wyróżnia ją również wspaniały język i styl oraz zabawa słowem.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wita Szostaka, ale na pewno nie ostatnie.

❝A może nie ma własnych słów, może wszystkie są cudze? A tamte które miałem za własne też od kogoś dostałem.❞

Historię głównego bohatera, nieżyjącego Benedykta poznajemy przez pryzmat opowieści siedmiu bliskich mu osób-Weroniki, Magdaleny, Józefa, Pawła, Szymona, Jana i Jakuba. Dla każdej z wymienionych postaci był kimś ważnym, z każdą z nich łączyła go inna relacja i doświadczenia, każda z tych osób spotkała go na innym etapie swojego życia. Inaczej wspomina go jego ojciec,...

Konstrukcja świata przedstawionego przez Wita Szostaka ilustruje pewnego rodzaju oś czasu, która zaczyna się od końca- od śmierci bohatera, którego poznajemy we wspomnieniach. Autor poddaje czytelnika zabiegom słownym, które wciągają w coraz to głębszą erudycje. Punkt literacki, warty uwagi. Wspomnienia Józefa wyciągają z najciemniejszej strony duszy smutek.

Konstrukcja świata przedstawionego przez Wita Szostaka ilustruje pewnego rodzaju oś czasu, która zaczyna się od końca- od śmierci bohatera, którego poznajemy we wspomnieniach. Autor poddaje czytelnika zabiegom słownym, które wciągają w coraz to głębszą erudycje. Punkt literacki, warty uwagi. Wspomnienia Józefa wyciągają z najciemniejszej strony duszy smutek.

Trudno było mi wejść w tę książkę przez liczne narracje (każda zupełnie inna),ale bardzo wynagradza cierpliwe i uważne czytanie - zakończenie fantastyczne! Wspaniale przemyślana i intrygująca.

Trudno było mi wejść w tę książkę przez liczne narracje (każda zupełnie inna),ale bardzo wynagradza cierpliwe i uważne czytanie - zakończenie fantastyczne! Wspaniale przemyślana i intrygująca.

Przeczytałem połowę i ze względu na język nie mogę dalej. Nie znoszę takiego pisania pełnego na siłę lingwstycznych zabaw, które niewiele wnoszą poza sztucznością i koturnowością, a sprawiają wrażenie raczej infantylizmu niż imponują. Z powodu języka, który stwarzał dla mnie barierę nie interesowały mnie ani postacie, ani nie zachwycał koncept całości jako opowieści o człowieku tworzonej przez siedem różnych postaci. Nie czułem zbytniego zróżnicowania językowego i postacie wydawały mi się mało zindywidualizowane, jednowymiarowe.
To mój pierwszy Szostak i póki co nie mam ochoty na więcej.

Przeczytałem połowę i ze względu na język nie mogę dalej. Nie znoszę takiego pisania pełnego na siłę lingwstycznych zabaw, które niewiele wnoszą poza sztucznością i koturnowością, a sprawiają wrażenie raczej infantylizmu niż imponują. Z powodu języka, który stwarzał dla mnie barierę nie interesowały mnie ani postacie, ani nie zachwycał koncept całości jako opowieści o...

W cudzych słowach można obnażyć naturę człowieka. Po kawałku, z różnej perspektywy z dbałością o szczegóły.
Autor prowadzi narrację z pozycji różnych osób, które w pewnym momencie się przenikają. Czuć wylew emocji, czasem dyskomfort, podrażnienie podskórne a jednocześnie maluje się w głowie obraz osoby nie wprost przedstawionej a jednak już tak znanej.
Lubię gdy książka potrafi zaskoczyć formą i serwuje niedopowiedziane słowa między wersami.

W cudzych słowach można obnażyć naturę człowieka. Po kawałku, z różnej perspektywy z dbałością o szczegóły.
Autor prowadzi narrację z pozycji różnych osób, które w pewnym momencie się przenikają. Czuć wylew emocji, czasem dyskomfort, podrażnienie podskórne a jednocześnie maluje się w głowie obraz osoby nie wprost przedstawionej a jednak już tak znanej.
Lubię gdy książka...

Na pewno efekciarska, momentami wręcz kiczowata. Nie zmienia to jednak faktu, że przemyślana, otwarta, w jakiś sposób kunsztowna i spójna - a to już dużo.

Na pewno efekciarska, momentami wręcz kiczowata. Nie zmienia to jednak faktu, że przemyślana, otwarta, w jakiś sposób kunsztowna i spójna - a to już dużo.

ostatnie dwa rozdzialy byly najbardziej satysfakcjonujacym zakonczeniem ksiazki jakie od dawna widzialem - cala ksiazka to po prostu pelne danie i najadlem sie jak nigdy. wszystkie postacie sa realistyczne i napisane swietnie, kazdy rozdzial ma inny styl, inne podejscie do glownego bohatera. ksiazka typu zainwestowalem sie bardzo mocno ale w taki czysto pozytywny i lekki sposob.

dobre. i to tak serio dobre.

ostatnie dwa rozdzialy byly najbardziej satysfakcjonujacym zakonczeniem ksiazki jakie od dawna widzialem - cala ksiazka to po prostu pelne danie i najadlem sie jak nigdy. wszystkie postacie sa realistyczne i napisane swietnie, kazdy rozdzial ma inny styl, inne podejscie do glownego bohatera. ksiazka typu zainwestowalem sie bardzo mocno ale w taki czysto pozytywny i lekki...

Literatura przez duże L. Przeczytałam z wielką przyjemnością.

Literatura przez duże L. Przeczytałam z wielką przyjemnością.

Czy Benedykt w ogóle istniał?

Czy Benedykt w ogóle istniał?