Justyna Dżbik-Kluge

Bardzo ważna książka. I potrzebna. Uważam, że nie posiadanie dzieci nie powinno być w ogóle kwestią dyskusyjną. Jeśli ktoś nie chce ich mieć to należy to uszanować, to jego życie w końcu. Dziecko wiąże się z odpowiedzialnością, którą nie każdy jest gotowy wziąść na siebie. Tym bardziej jeśli spojrzymy szerzej na świat w jakim żyjemy. Świat pełen konfliktów, zniszczenia, wojen, niepewności, dramatów i różnego rodzaju podziałów, co wiąże się z zagrożeniami, przed którymi nie zawsze człowiek będzie w stanie uchronić swoje dziecko. I wyobrażam sobie, że ten lęk z tym związany może być dla niektórych nie do przeskoczenia. Niektórzy mówią, że nie posiadanie dzieci jest egoistyczne. Nie zgadzam się z tym. Egoistyczne jest robienie z dziecka sensu swojego życia, i myślenie typu - że jak nie mam dzieci, to kto mi poda na starość szklankę wody. Dziecko nie jest własnością, jest osobnym bytem. Część osób zapomina o tym. I odbiera dzieciom możliwość samodzielnego myślenia, przelewając na nie swoje przekonania, a bywa że też lęki i uprzedzenia. Ubolewam nad tym, jak łatwo mieć dziecko. Nie trzeba żadnych przygotowań, żadnych egzaminów, czego wynikiem jest to, że dzieci mają osoby, które absolutnie nie powinny ich mieć. Osoby nieodpowiedzialne, jak niektórzy influencerzy, robiący z życia dziecka jakiś show i cyrk bądź też po prostu patologia, gdzie dziecko jest bite, głodzone itp. I warto głośno powiedzieć - każdy jest pełnym bytem, czy ma dzieci czy też ich nie ma. A życie wygląda różnie i ma znacznie więcej scenariuszy niż ten najbardziej typowy - czyli małżeństwo i dzieci. Jeśli ktoś jest szczęśliwy w tym, to super, lecz nikt nie ma prawa przymuszać czy wywierać presji na kimś do powielania własnych wyborów. Szczęście i zadowolenie z życia ma różne barwy.