Jesteśmy społecznością, która kocha książki

18 grudnia 1865 roku w Stanach Zjednoczonych zniesiono niewolnictwo. Wtedy bowiem zaczęła obowiązywać 13. poprawka do amerykańskiej konstytucji. Żeby do tego doszło Ameryka musiała przejść długą, krętą, naznaczoną krwią i licznymi przeszkodami drogę. Świetnie opisuję tę drogę John Jakes, autor powieści Północ i Południe, pierwszej części wciągającej trylogii. Ten amerykański pisarz zabiera czytelnika w fascynującą podróż, w której poznani bohaterowie zostają rzuceni w wir wielkiej historii. Zwykli ludzie ze swoimi marzeniami, troskami i nadziejami zostają postawieni przed trudnymi wyborami. Kto pójdzie we właściwą stronę i ocali to, co najcenniejsze, a kto spadnie w przepaść?

Dwaj młodzieńcy, Orry Main i George Hazard, spotykają się w drodze do Akademii Wojskowej West Point. Pierwszy jest synem właściciela plantacji bawełny w Karolinie Południowej, na której pracują niewolnicy, drugi pochodzi z rodziny mieszkającej na północy, a dokładnie w Pensylwanii, prowadzącej hutę stali. Właściwie od razu się zaprzyjaźniają. Wiedzą, że pochodzą z dwóch różnych regionów, zostali wychowani w inny sposób, zostali ukształtowani przez odmienne poglądy, ale brak życiowego doświadczenia sprawiają, że jeszcze nie do końca zdają sobie sprawę ze wszystkich konsekwencji z tego wynikających. Zarówno Orry jak i George po raz pierwszy wyruszają w wielki świat z dala od domu i potrzebują mieć blisko bratnią duszę, w której można mieć oparcie. Mimo to w ich relacji jest obecne, z mniejszą, a z czasem z coraz większą intensywnością, odmienne zapatrywanie na kwestię niewolnictwa i wszystkiego, co się z tym wiąże.

Z biegiem lat, wraz z coraz głębszym podziałem społeczeństwa, przyjaźń Orry’ego i Georga staje na krawędzi. Coraz częściej ich relacja poddawana jest ciężkim próbom. Każdy z nich musi zdecydować czy zostać wierny swoim przekonaniom, czy też ratować przyjaźń.

John Jakes pokazuje w swojej powieści postaci z krwi i kości. Pokazuje ludzi którzy musieli przetrwać w rozdzieranym przez fanatyków kraju. Autor w bardzo staranny i ciekawy sposób przedstawia proces, który doprowadził Stany Zjednoczone do tak głębokiego kryzysu. W książce nie brakuje oczywiście także czarnych charakterów, chcących skorzystać z zamieszania, żeby na krzywdzie innych stać się sławnym lub po prostu zarobić albo też się zemścić.

Mimo ponad ośmiuset stron i historycznych zawiłości powieść Jakes’a nie przytłacza swym ciężarem. Jedynie momentami akcja jakby zwalnia a opowieść wydaje się nieco nużąca. Jednak to tylko chwilowe wrażenie. Naprawdę warto poświęcić trochę czasu i przeczytać Północ i Południe.

18 grudnia 1865 roku w Stanach Zjednoczonych zniesiono niewolnictwo. Wtedy bowiem zaczęła obowiązywać 13. poprawka do amerykańskiej konstytucji. Żeby do tego doszło Ameryka musiała przejść długą, krętą, naznaczoną krwią i licznymi przeszkodami drogę. Świetnie opisuję tę drogę John Jakes, autor powieści Północ i Południe, pierwszej części wciągającej trylogii. Ten...

Mam problem z tą książką. Lubię czytać powieści, których akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Jednak książka Mario Escobara jest bardzo słaba. Dziecięcy bohaterowie, którzy są głównymi postaciami, są kompletnie niewiarygodni. Autor wkłada w usta chłopców bardzo dojrzałe wypowiedzi, których nie mieli prawa wypowiedzieć, bo po prostu do nich nie pasują z uwagi na wiek.
Oprócz języka postaci, kolejną słabą stroną książki Escobara są nieprawdopodobne wydarzenia. Chłopcy przemierzają okupowany przez nazistów kraj i docierają do celu właściwie bez większych problemów. Nie ma w tej powieści żadnego emocjonalnego napięcia, które trzyma czytelnika przy książce i nie pozwala się od niej oderwać.
Sam pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Tu należy pochwalić autora za próbę zmierzenia się z tym niełatwym tematem. Jednak, jak dobitnie pokazuje to książka ,,Dzieci żółtej gwiazdy", ciekawy pomysł to za mało. Potrzebne są jeszcze umiejętności, żeby stworzyć wciągającą powieść.
Muszę stwierdzić, że ,,Dzieci żółtej gwiazdy" to najgorsza z książek, które czytałem w życiu.

Mam problem z tą książką. Lubię czytać powieści, których akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Jednak książka Mario Escobara jest bardzo słaba. Dziecięcy bohaterowie, którzy są głównymi postaciami, są kompletnie niewiarygodni. Autor wkłada w usta chłopców bardzo dojrzałe wypowiedzi, których nie mieli prawa wypowiedzieć, bo po prostu do nich nie pasują z uwagi na...

Dżuma Alberta Camusa nie jest wyłącznie opowieścią o strasznej epidemii. Jest opowieścią przede wszystkim o ludzkich troskach, nadziejach, pragnieniach i marzeniach. Jest historią o ludziach, którzy ze swoimi bagażami doświadczeń muszą zmierzyć się z bezlitosną zarazą.

Dżuma Alberta Camusa nie jest wyłącznie opowieścią o strasznej epidemii. Jest opowieścią przede wszystkim o ludzkich troskach, nadziejach, pragnieniach i marzeniach. Jest historią o ludziach, którzy ze swoimi bagażami doświadczeń muszą zmierzyć się z bezlitosną zarazą.