Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor ukazując społeczeństwo węgierskie pierwszej połowy XIX wieku, a więc czasy jemu współczesne, skupił się szczególnie na ocenie magnaterii i szlachty. Bo w niej to widziano siłę i inteligencję narodu, jak sam pisze w posłowiu.
Wystawia jej jednak złą ocenę. Życie ponad stan, tryb hulaszczy i bezwartościowy większości z nich, spędzanie czasu na polowaniach i balach.
Młodzież szlachecka spędza czas na zakładach, intrygach, pojedynkach i awanturach. Uwodzenie kobiet i przepuszczanie rodowego majątku zagranicą to wręcz obowiązek.
Mimo wszystko znajdują się jednostki, które cenią patriotyzm i chęć naprawy życia biedoty, która była tutaj wyjątkowo niewykształcona i uboga. Wzrasta świadomość narodowa, w dobrobycie ludu zaczyna się dostrzegać przyszłość kraju.
Na tle realiów obyczajowych, bardzo zgrabnie i ciekawie Autor prowadzi intrygę romansową i konflikt między magnatem a jego bratankiem. A znaczącą rolę odegra trumna ! Wielki magnat przechodzi przemianę duchową. Powieść kończy się tragicznie , a mimo wszystko napawa nadzieją na przyszłość.
W książce znajdziemy dużo humoru i fantazji, akcja żywa i barwna, bohaterowie wyjątkowo wyraziści. I chociaż mamy tu również zbyt długie epizody, zwłaszcza na początku, z całą pewnością jest to bardzo dobra pozycja.

Autor ukazując społeczeństwo węgierskie pierwszej połowy XIX wieku, a więc czasy jemu współczesne, skupił się szczególnie na ocenie magnaterii i szlachty. Bo w niej to widziano siłę i inteligencję narodu, jak sam pisze w posłowiu.
Wystawia jej jednak złą ocenę. Życie ponad stan, tryb hulaszczy i bezwartościowy większości z nich, spędzanie czasu na polowaniach i...

Wyjątkowa powieść Conrada, bardzo przystępna w odbiorze , w porównaniu z innymi utworami. Przystępna, to nie znaczy błaha czy lekka. Autor realistycznie naświetlił psychologiczne portrety swoich bohaterów, ich dobre i ciemne strony. Miłośc, namiętność i pożądanie są kluczowe, a poświęcenie dla drugiego człowieka wyjątkowa.
A to wszystko w scenerii tajemniczych i malowniczych wysp Archipelagu Malajskiego, w których widać szczyty wulkanów, dymiących w dzień a w nocy złowrogo żarzących słupem ognia.
Główny bohater powieści Szwed Axl Heyst, prawy i moralny, jednak obciążony nihilistyczną psychologią zmarłego ojca, prowadzi życie tułacze i samotnicze, osiadłszy na jednej z wysp po nieudanym węglowym przedsięwzięciu. Nigdy nie angażując się uczuciowo, na swej drodze spotyka Angielkę, nie przeczuwając, że będzie to miało swoje konsekwencje. Jego zapiekłym wrogiem, nie wiedząc nawet o tym, jest Niemiec Schomberg, hotelarz a także oszczerca i plotkarz, któremu Heyst odebrał obiekt pożądania. Tragedii dopełniają szuler Jones i jego sekretarz Ricardo.
Wszystkie postaci występujące w powieści są prototypami ludzi spotkanych przez pisarza, obdarzając ich cechami dostosowanymi do fabuły " Zwycięstwa" .
Mistrzostwo powieści Conrada bardzo pięknie opisała Maria Dąbrowska w " Szkicach o Conradzie" - " Wszystkie namiętności i uczucia, w których grę zostają wciągnięci bohaterowie Zwycięstwa - oszczerstwo, żądza, chciwość, nienawiść; a z drugiej strony bezinteresowność, rycerskość, miłość i bohaterstwo - rozwijają się, płoną i umierają w sposób wiarygodny, pełny rewelacyjnych momentów, które jak błyskawica oświetlają nam tajemnice ludzkiego serca..."
Po wielu, wielu latach wróciłam do twórczości Josepha Conrada i jest to powrót udany.

Wyjątkowa powieść Conrada, bardzo przystępna w odbiorze , w porównaniu z innymi utworami. Przystępna, to nie znaczy błaha czy lekka. Autor realistycznie naświetlił psychologiczne portrety swoich bohaterów, ich dobre i ciemne strony. Miłośc, namiętność i pożądanie są kluczowe, a poświęcenie dla drugiego człowieka wyjątkowa.
A to wszystko w scenerii tajemniczych i...

Kolejna powieść o tematyce morskiej i malajskiej. I jak to bywa u autora, traktująca o moralnych aspektach ludzkich poczynań, o honorze i walce dobra ze złem, zdradzie, miłości i nienawiści.
Powieść pełna niedomówień, domysłów a jednocześnie tragicznych wydarzeń rozegranych na Wybrzeżu Ostoi , w Archipelagu Malajskim.
Kapitan brygu, Tom Lingard, o którym nie wiemy zbyt dużo, nie wiemy też czym tak naprawdę się zajmuje, nazywany Królem Morza, niektórzy twierdzą, że jest piratem, jednocześnie żyjący w zgodzie z plemionami tubylczymi, którzy liczą się z jego zdaniem i siłą, wdaje się w walki plemienne i postanawia pomóc obalonemu radży Hasimowi w odzyskaniu przez niego królestwa Wajo. Przybywając na wybrzeże, styka się z osiadłym na mieliźnie jachtem, na którym znajduje się trzech białych . To bardzo komplikuje sprawę, gdyż musi ratować jego członków przed tubylcami. Na domiar złego, zostaje oczarowany przez kobietę z jachtu z wzajemnością. Teraz musi podjąć decyzję co robić dalej. Dramatyczne wydarzenia nabierają tempa. Miłość, która zawładnęła nim i zamężną kobietą okazała się tragiczna w skutkach. Honor jest dla niego ponad miłość. Miłość zabarwiona zdradą.
Zachęcam do bardzo ciekawej lektury, do świata ludzi morza, których dziś już nie ma, na spotkanie z człowiekiem, dla którego niedotrzymanie słowa jest niczym klęska.

Kolejna powieść o tematyce morskiej i malajskiej. I jak to bywa u autora, traktująca o moralnych aspektach ludzkich poczynań, o honorze i walce dobra ze złem, zdradzie, miłości i nienawiści.
Powieść pełna niedomówień, domysłów a jednocześnie tragicznych wydarzeń rozegranych na Wybrzeżu Ostoi , w Archipelagu Malajskim.
Kapitan brygu, Tom Lingard, o którym nie wiemy zbyt...

Wnikliwe studium młodej kobiety, która przypływa z Ameryki do Europy. Piękna i inteligentna, pełna nadziei na przyszłość i żądna wrażeń, i jak przystało na Amerykankę, pragnąca żyć według niezależnych poglądów i zasad, jednak naiwna i nieobyta w towarzystwie, wpada w pajęczą sieć osnutą przez jej najbliższych.
Zawiera związek małżeński, w którym czuje się osaczona i zniewolona . Rozczarowana zarówno małżonkiem jak i przyjaciółką, poznaje ich tajemnicę,ale mimo wszystko zostaje zakładniczką przysięgi małżeńskiej.
Autor, jak zwykle w swoich powieściach, zderza mentalność amerykańską z angielską arystokracją, goniącą za bogactwem i zaszczytami, jednocześnie jest wyjątkowym znawcą ludzkiej psychiki. I chociaż akcja powieści nie jest dynamiczna , to potrafi zaciekawić czytelnika przemianą duchową bohaterki, od wiary w przyszłość i szczęście do utraty złudzeń, przy okazji malując obraz wiktoriańskiej epoki.

Wnikliwe studium młodej kobiety, która przypływa z Ameryki do Europy. Piękna i inteligentna, pełna nadziei na przyszłość i żądna wrażeń, i jak przystało na Amerykankę, pragnąca żyć według niezależnych poglądów i zasad, jednak naiwna i nieobyta w towarzystwie, wpada w pajęczą sieć osnutą przez jej najbliższych.
Zawiera związek małżeński, w którym czuje się osaczona i...

Voss ,to książkowy Ludwig Leichhardt, podróżnik, który wyruszył na wyprawę w głąb kontynentu australijskiego w 1845 roku. Jego wizją było przebycie ze wschodu na zachód Australii, aż do miasta Perth. Wraz ze swoimi towarzyszami zaginął w dziewiczych terenach interioru . Chociaż zorganizowano dwie wyprawy poszukiwawcze, nigdy ich nie odnaleziono.
Ponieważ mało jest wiadomości z tej wyprawy, autor posłużył się swoją wyobraźnią, kreśląc portret Niemca i przeżyć jakie wszyscy doświadczyli.
Voss to człowiek twardy, nazywany przez towarzyszy wodzem," czujący się nieomal jak Bóg", mimo, że jest obdarzony dużą charyzmą, ze względu na swoją oschłość nie potrafi zjednać sobie przyjaciół. Owładnięty ideą poznawczą, wyrusza w niebezpieczną podróż, podczas której rozpamiętuje swoje spotkanie i rodzące się uczucie do kobiety, którą niedawno poznał.
I tak naprawdę ,powieść jest opisem przeżyć duchowych Vossa i Laury , mimo , że znali się bardzo krótko.
Zbyt mało, moim zdaniem, jest scen z samej podróży, a te , które opisuje tętnią życiem. Widzimy ludzi zdanych na okrutny los, wśród pustynnego żaru, wrogich tubylców i walki z samym sobą. To dramatyczny bój z przeciwnościami jakie przynosi każdy dzień, w samym środku piekła.
Nie znany był los Leichhardta i jego towarzyszy, prawdopodobnie zginęli z wycieńczenia. Vossa natomiast spotkał jeszcze straszniejszy los.
Dlatego warto przeczytać tę historię, napisaną pięknym poetyckim językiem, pełnym metafor i przemyśleń. Głęboko zapada w pamięć, pamięć o człowieku, który poświęcił swoje życie dla dobra nauki i zapisał się na kartach historii.
Na uwagę zasługuje również obraz życia kolonistów w połowie XIX wieku w Nowej Południowej Walii.
Ponieważ książka osadzona jest w czasie , który lubię i w egzotycznej scenerii, oraz ze względu na wartość literacką, nie pozostaje mi nic innego jak dać najwyższą notę.

Voss ,to książkowy Ludwig Leichhardt, podróżnik, który wyruszył na wyprawę w głąb kontynentu australijskiego w 1845 roku. Jego wizją było przebycie ze wschodu na zachód Australii, aż do miasta Perth. Wraz ze swoimi towarzyszami zaginął w dziewiczych terenach interioru . Chociaż zorganizowano dwie wyprawy poszukiwawcze, nigdy ich nie odnaleziono.
Ponieważ mało jest...

Bardzo niefortunne połączenie dwóch utworów. "Farsa panny Heni" to okropnie naiwna i staromodna opowieść, momentami niewiarygodna i zakończona oczywiście happy endem.
Byłam lekko zażenowana, to nie była Rodziewiczówna, którą znałam z innych powieści. O mały włos , a nie dotrwałabym do drugiego opowiadania.
"Czarny Bóg" okazał się wyjątkowo ciekawy, dzieje trzech kolegów ze studiów, których po latach drogi przecinają się. To polski lekarz, rosyjski socjalista i syn carskiego urzędnika.
Powieść napisana pod koniec XIX wieku, ukazuje obraz rodzącego się socjalizmu na terenach Rosji i zaboru rosyjskiego , obraz nędzy ludności wiejskiej i robotniczej, zsyłek na Sybir, wśród dobrobytu i moralnego zepsucia arystokracji i urzędników carskich.
To dramaty osobiste bohaterów, miłość, przyjaźń i zdrada oraz zaskakujące zwroty akcji.
Mroczna opowieść, pełna cierpienia i zwątpienia ale z przekonaniem, że zmiany społeczne są nieuniknione.
Za "Czarny Bóg" daję siedem gwiazdek, za "Farsę..." tylko cztery.

Bardzo niefortunne połączenie dwóch utworów. "Farsa panny Heni" to okropnie naiwna i staromodna opowieść, momentami niewiarygodna i zakończona oczywiście happy endem.
Byłam lekko zażenowana, to nie była Rodziewiczówna, którą znałam z innych powieści. O mały włos , a nie dotrwałabym do drugiego opowiadania.
"Czarny Bóg" okazał się wyjątkowo ciekawy, dzieje trzech kolegów ze...