Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocny reportaż, poruszający jeden ze wstydliwych tematów z historii wojennej i powojennej - ograbianie miejsc masowych mordów Żydów w Bełżcu i Sobiborze.

Autor przeprowadził rozmowy zarówno z osobami kopiącymi, jak i ich rodzinami, a także np. archeologami prowadzącymi pracy na terenie obozu. To co mnie najbardziej poruszyło, to był niezwykle mały udział głosów wprost potępiających proceder. Część albo nie widziała w tym nic złego (przecież już nie żyli, po co to złoto miało tam leżeć?), albo znajdowało usprawiedliwienia (bo głód, bo bieda, bo wszyscy tak robili, bo nie było tabliczki, że to cmentarz, bo nie było zakazu). Ileż obłudy, znieczulenia i usprawiedliwiania jest w zebranych rozmowach, a autor poprzez ich zestawienie jeszcze bardziej pozwala wybrzmieć ich wewnętrznej sprzeczności.

Nie jest to praca historyczna, czy socjologiczna jest to typowy reportaż. Głównym zamierzeniem autora wydaje się przedstawienie emocji, odczuć, ogólnej atmosfery panującej wokół tematu. Część czytelników na pewno odczuje niedosyt informacji, tła historycznego czy analizy, próby zrozumienia przez autora dlaczego dochodziło do bezczeszczenia miejsca masowego mordu. Osobiście uważam, że autor oddając głos wyłącznie rozmówcom pozwala wybrzmieć całej historii w wersji surowej i nirobrobionej późniejszą interpretacją.

Zdecydowanie warto przeczytać i zmierzyć się z
tym trudnym tematem. Forma jest krótka, wręcz surowa, ale przy przedmiocie książki jest to w mojej ocenie tylko zaleta.

Mocny reportaż, poruszający jeden ze wstydliwych tematów z historii wojennej i powojennej - ograbianie miejsc masowych mordów Żydów w Bełżcu i Sobiborze.

Autor przeprowadził rozmowy zarówno z osobami kopiącymi, jak i ich rodzinami, a także np. archeologami prowadzącymi pracy na terenie obozu. To co mnie najbardziej poruszyło, to był niezwykle mały udział głosów wprost...