Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tom pierwszy cyklu Księga Wszystkich Dusz, pt. "Czarownica" autorstwa Deborah Harkness szumnie opisywany jest, jako idealne połączenie tajemnicy "Kodu Leonarda da Vinci", romansu sagi "Zmierzchu", magii "Harry’ego Pottera" oraz piękna "Cienia wiatru". Czy można wierzyć takim opisom? Często próba połączenia historii, które już odniosły sukces kończy się niepowodzeniem. Według mnie tak jest i w tym przypadku. Historia opisana w książce obudziła we mnie specyficzne przeświadczenie, że gdzieś już czytałam coś bardzo podobnego. Można odnieść wrażenie, że Harkness za wszelką cenę chciała wydać książkę, która będzie „na topie” pod względem tematyki, jednak w moim odczuciu zupełnie poległa na polu opisu i rozwoju wydarzeń.
Bohaterką pierwszego tomu cyklu jest Diana Bishop, wybitnie utalentowana pani historyk, pochodząca z jednej z najpotężniejszych rodzin czarodziejów, która po śmierci rodziców zupełnie odcina się od magii. Jak można przewidzieć ma w sobie wręcz nieprzyzwoitą ilość mocy magicznej, czego nigdy wcześniej nie stwierdzono u żadnego czarodzieja czy czarownicy, więc nie jest w stanie całkowicie wyeliminować magii ze swojego życia. Diana specjalizuje się w opisywaniu barokowych manuskryptów. Podczas badań nad jednym z nich czarownica zauważa coś dziwnego: jest to palimpsest – o ile można w tym przypadku użyć tego słowa, gdyż oryginalny tekst nie został zmyty, ale przysłonięty za pomocą magii. Wierna swym przekonaniom historyczka ignoruje ten fakt i oddaje manuskrypt. Po tym zdarzeniu nagle znajduje się w centrum zainteresowania czarodziejów, wampirów oraz demonów, którym najwyraźniej zależy na poznaniu treści oryginalnego tekstu.
Czy Diana może być jeszcze bardziej wyjątkowa?
Jak się okazuje dla autorki nie ma żadnych granic. Po wykreowaniu bohaterki na Mary Sue stwarza okoliczności do powstania zakazanego romansu z zabójczo przystojnym i niesamowicie bogatym wampirem, Matthew Clairmontem. Pragnie on otoczyć Dianę opieką, oraz ochronić ją przed wszelkim niebezpieczeństwem – wbrew wyraźnemu zakazowi konwencji, która reguluje stosunki istot różnych gatunków.
Już na początku czytelnik może poczuć się przytłoczony opisem wspomnień Diany, później jest tylko gorzej (lub lepiej – w zależności od oczekiwań i upodobań). Pomimo, iż jestem fanką fantastycznych powieści, ciężko było mi przełknąć tę konkretną. Styl pisarski Harkness również pozostawia wiele do życzenia: kiedy tylko nie opisuje szczegółowo ubrań bohaterów, ich zapachów czy wystroju pomieszczeń, z pełną radością oddaje się pisaniu mdłych dialogów pomiędzy głównymi bohaterami. Potencjalnych czytelników warto uprzedzić o upodobaniu autorki do stwarzania wielu sytuacji, w których osoby postronne są zaintrygowane niecodzienną więzią łączącą czarownicę i wampira. Ludzi w świecie wykreowanym przez pisarkę można podzielić na zwykłych, niemagicznych „ciepłokrwistych”, oraz na Dianę i jej otoczenie, które wyróżnia się w każdy możliwy sposób: poziomem inteligencji (niezwykle wysoki), wyglądem (niezwykle pięknym), umiejętnościami (niezwykle rzadkimi) czy intencjami (niezwykle wzniosłymi).
Podsumowując, Harkness nie tylko nie wniosła nic nowego do żadnego z gatunków, które połączyła (fantastyka, sensacja, romans), ale posłużyła się schematycznymi rozwiązaniami. Dodała wyidealizowanych bohaterów dążących do wzniosłych celów, na których osiągnięcie nie może mieć nadziei nikt inny. Jedynym powodem, dla którego mogłabym sięgnąć po tom drugi tego cyklu, byłoby przekonanie się czy z opisanej historii można zrobić coś jeszcze bardziej typowego i przewidywalnego.
Jeśli szukasz książki wciągającej i ambitnej, możesz spokojnie przejść obok "Czarownicy".

Tom pierwszy cyklu Księga Wszystkich Dusz, pt. "Czarownica" autorstwa Deborah Harkness szumnie opisywany jest, jako idealne połączenie tajemnicy "Kodu Leonarda da Vinci", romansu sagi "Zmierzchu", magii "Harry’ego Pottera" oraz piękna "Cienia wiatru". Czy można wierzyć takim opisom? Często próba połączenia historii, które już odniosły sukces kończy się niepowodzeniem....