Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Mai Mochizuki jest moim debiutem w literaturze japońskiej. I to bardzo udanym!

Wierzycie w horoskopy? Ja nie jestem zodiakarą, ani totalnie nie znam się na astrologii. Po przeczytaniu tej magicznej historii pierwsze, co miałam ochotę zrobić, to zgłębić tę tematykę i stworzyć swój osobisty kosmogram! ♌️

„Kawiarnia pod Pełnym Księżycem” to miejsce inne niż wszystkie. Nie posiada stałego adresu i pojawia się dosłownie znikąd. Tak szybko, jak się pojawia, może równie szybko zniknąć. Oryginalności dodaje jej również fakt, że jest dostępna dla wybranych osób, a kelnerami są tutaj kocie postacie. Fascynujące, prawda? Ale to nie wszystko! Kiedy już pojawia się lokal na czterech kółkach, bohaterzy rozsiadają się wygodnie w krzesełkach. Chcąc złożyć zamówienie dowiadują się, że to koci pracownicy dobierają dla każdego klienta indywidualnie przekąski i napoje. Na tym jednak nie kończy się autentyczność kawiarenki. Koci kelnerzy stają się terapeutami dla poznanych bohaterów. Posiadają niespotykaną umiejętność czytania z gwiazd, tym samym rozumieją horoskopy urodzeniowe, które mają bezpośredni wpływ na życie bohaterów. Serwując unikatowe desery i nietuzinkowe napoje, pomagają bohaterom zrozumieć pewne sprawy oraz zachęcają do osobistej refleksji nad życiem.

Dosłownie przepadłam! Niezwykle ciepłe i dające nadzieję historie na pozór niezwiązanych ze sobą bohaterów, które ostatecznie idealnie łączą się w całość. Jeśli dysponujecie wolnym wieczorem to z pewnością ta pozycja jest w stanie Wam go umilić.

Książka Mai Mochizuki jest moim debiutem w literaturze japońskiej. I to bardzo udanym!

Wierzycie w horoskopy? Ja nie jestem zodiakarą, ani totalnie nie znam się na astrologii. Po przeczytaniu tej magicznej historii pierwsze, co miałam ochotę zrobić, to zgłębić tę tematykę i stworzyć swój...

Rozwiń Zwiń

Pierwsza część „Pomocy domowej” nie za bardzo przypadła mi do gustu. Postanowiłam jednak nie zniechęcać się i z nadzieją na dobrą lekturę dałam drugą szansę autorce. Tym razem historia przerosła moje oczekiwania, a twórczyni tego dzieła (tak to trzeba nazwać!) udało się mnie zaskoczyć.

Minęło kilka lat od wydarzeń w rezydencji państwa Winchester. Miłków stara się wieść normalne, stabilne życie u boku dobrze usytuowanego chłopaka, Brocka. Chęć niesienia pomocy krzywdzonym kobietom sprawiła, że bohaterka rozpoczęła studia na kierunku pomocy socjalnej. Ma jasno określone cele i priorytety, w których nie ma miejsca na kłopoty. Nie zmieniło się tylko jedno. Millie nadal świetnie odnajduje się jako pomoc domowa.

Tym razem na ogłoszenie Millie odpowiada milioner, Douglas Garrick. Oferuje stawkę, o której Millie nawet nie marzyła. Do jej głównych obowiązków należą przede wszystkim sprzątanie luksusowego apartamentu oraz przygotowywanie posiłków. Nowy pracodawca stawia jednak pewien warunek. Zakazuje Millie zbliżać się do sypialni, w której przebywa jego chora żona.

Każdego dnia Millie sumiennie wykonuje powierzone obowiązki i mimo narastającej ciekawości, stosuje się do zakazu pracodawcy. Co nie zmienia faktu, iż bohaterka jest pełna podejrzeń i niepokoju. Jej domysły zaostrzają się w momencie, gdy znajduje plamy krwi na koszuli nocnej pani Garrick, a dodatkowo pewnego dnia jej uszu dobiega tłumiony płacz. To był moment, w którym Millie pojęła, że na jej drodze stanęły kolejne drzwi, za którymi kryje się zło. Gdy postanawia wziąć sprawy w swoje ręce dowiaduje się, że jej ogłoszenie nigdy nie zostało opublikowane.

Wow! Już dawno nie czytałam tak dobrej książki! Nie potrafiłam oderwać się od tej historii, a w momencie, gdy byłam już pewna tego, co za chwilę nastąpi… bum! Autorka umiejętnie uśpiła moją czujność, sprowadziła na manowce, a ja czytałam dalej przecierając oczy ze zdumienia.

„Pomoc domowa. Sekret” to trzymający w napięciu, pełen intryg thriller. Autorka mistrzowsko angażuje w rozgrywającą się fabułę i przy tym doskonale manipuluje czytelnika. Dodatkowym plusem jest to, iż książka podobnie jak w pierwszej części, została podzielona na części, w których historię poznajemy z perspektywy kilku bohaterów.

Pierwsza część „Pomocy domowej” nie za bardzo przypadła mi do gustu. Postanowiłam jednak nie zniechęcać się i z nadzieją na dobrą lekturę dałam drugą szansę autorce. Tym razem historia przerosła moje oczekiwania, a twórczyni tego dzieła (tak to trzeba nazwać!) udało się mnie zaskoczyć.

M...

Rozwiń Zwiń

Kuszona wieloma pozytywnymi opiniami „mrocznego thrillera psychologicznego” spod pióra Freidy McFadden jako wierna fanka gatunku musiałam sięgnąć po tę książkę! Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością amerykańskiej pisarki. Czy będzie kolejne?

Millie Calloway została właśnie zwolniona z posady kelnerki i zawzięcie szuka nowej pracy. Świetnie się złożyło, ponieważ Nina Winchester poszukuje pomocy domowej do pokaźnej rezydencji swojego męża.

Millie, która przez ostatnie tygodnie zmuszona była nazywać auto swoim mieszkaniem jest zdeterminowana, by otrzymać tę posadę a wraz z nią możliwość zamieszkania z pracodawcami. Podczas rozmowy o pracę za wszelką cenę stara się ukryć swoją skomplikowaną przeszłość i prezentuje swoje najlepsze cechy, co przynosi pożądany skutek. Szczęście się do niej uśmiecha i otrzymuje tę posadę.

Niebawem okazuje się z czym tak naprawdę musi się zmierzyć bohaterka. Doskonała pani domu, ubrana zawsze w biel zrzuca swoją maskę i staje się prześladowcą dla Millie. Zaczynają się ciągłe oskarżenia, kłamstwa oraz pretensje rzucane przez Ninę i jej córkę Cecelię. Ponadto w domu nieustannie panuje bałagan, który bohaterka musi stale porządkować. Jedyną przyjazną i życzliwą osobą dla Millie jest Andrew, przystojny mąż Niny.

Co takiego ukrywa Millie przed pracodawcami? Dlaczego Nina wybrała akurat Millie?

Miałam duże oczekiwania względem tej książki, chyba zbyt wysokie, ponieważ pierwszą połowę dosłownie „męczyłam”. Zatrzymywałam się w trakcie i zastanawiałam się, czy aby na pewno trzymam w dłoniach thriller.

Akcja zyskała dynamiki w drugiej połowie i dopiero wtedy ciężko było mi się oderwać od książki. Niemniej jednak wątki, które potrafiły mnie pochłonąć okazały się dla mnie przewidywalne. Ponadto bardzo ubolewam nad tym jak słabo zostali wykreowani bohaterowie. Żadna postać nie zyskała mojej sympatii, a po zakończeniu tej opowieści zastanawiam się jedynie czy warto poświęcać czas i przeczytać kolejny tom.

Kuszona wieloma pozytywnymi opiniami „mrocznego thrillera psychologicznego” spod pióra Freidy McFadden jako wierna fanka gatunku musiałam sięgnąć po tę książkę! Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością amerykańskiej pisarki. Czy będzie kolejne?

Millie Calloway została właśnie zwolni...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że po przeczytaniu opinii miałam dużo większe oczekiwania względem tej książki.

Czegoś mi w niej brakowało. Sam pomysł na książkę świetny, porusza wiele trudnych tematów, ale zostało to przedstawione zbyt przewidywalnie. A główna bohaterka, cóż, ciężko było mi ją polubić.

Muszę przyznać, że po przeczytaniu opinii miałam dużo większe oczekiwania względem tej książki.

Czegoś mi w niej brakowało. Sam pomysł na książkę świetny, porusza wiele trudnych tematów, ale zostało to przedstawione zbyt przewidywalnie. A główna bohaterka, cóż, ciężko było mi ją polubić.