Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku chcę podziękować Roksanie, mojej starej znajomej, Twoja półka zawsze zawiera wiele ciekawych pozycji :D

Anna we krwi jest typem romansu (chyba mogę tak powiedzieć) której jeszcze nie znałem, romans człowieka z duchem jest czymś na tyle absurdalnym żeby nie pojawiać się prawie nigdy w literaturze, tutaj jest to przedstawione w sposób który da się zaakceptować.

Główny bohater przez większość czasu jest strasznym bucem i ciężko go polubić, ale nadrabia innymi pozytywnymi cechami takimi jak lojalność, oddanie, i inne cechy błędnych rycerzy, na całe szczęście nie jest on tak męczący jak główny bohater np. hex hall

Na plus przemawia cała idea walki z duchami, że istnieje cała grupa potężnych mężczyzn którzy zajmują się łowami na upiory, samo Athame też jest bardzo interesujące i mam nadzieje że kolejne tomy więcej na ten temat opowiedzą.

Podsumowójąc Książka jest dobra dla mało wymagających czytelników szukających po prostu zabicia czasu przy dobrej książce, dla nich mogę z całą odpowiedzialnością polecić Anne we krwi

Na początku chcę podziękować Roksanie, mojej starej znajomej, Twoja półka zawsze zawiera wiele ciekawych pozycji :D

Anna we krwi jest typem romansu (chyba mogę tak powiedzieć) której jeszcze nie znałem, romans człowieka z duchem jest czymś na tyle absurdalnym żeby nie pojawiać się prawie nigdy w literaturze, tutaj jest to przedstawione w sposób który da się...

Podejmę się napisania opini o "tym" drugi raz, tym razem bez przekleństw żeby nie drażnić szanownej Pani admin :)

Pierwsze i ostatnie spotkanie z "tym" miałem w gimanzjum, polotnistka zaproponowała nam to jako lekture twoierdząc że to abolutny fenomen! perełka z dziedziny fantasy, jako że w tamtym okresie fantasy to było moje serce u dusza ucieszłem się, zabrałem się za to i... i pierwsze strony to był strzał w pysk

Po pierwsze, wiem że to nazwy własne, wiem że autorka to francuz chyba ale na miłość boską połowa książki (tu bez grama przesady) to nazwy własne w których może 5 można odczytać bez większego zirytowania, to był pierwszy zgrzyt, drugi, autorka której z tego co słyszałem ta książka to był debiut nie ma za grosz talentu, pisze w sposób tak nieudolny że trzeba się zmuszać do odczytywania kolejnych stron (co zrobiłem gdyż chciałem bez grama zażenowania stwierdzić ze to słaba książka) Bohaterzy "tego" są porażką, nie mają za grosz charyzmy czy osobowości, czytelnika kompletnie nie obchodzi co się z nimi stanie, brakuje masy opisów tego co myślą i czują, ich osobistych przemyśleń, nie ma okazji ich poznać więc jak mają nas interesować ich przygody? Swiat przedstawiony mimo że oryginalny jest jak główny bohater, nudny i bez wyrazu, nie daje się czytelnikowi odczuć tego klimatu życia na wyspach, bycia zdanym na sztormy i przypływy, nie ma tej tajemniczości i sensacji która przecież światu skompanym w wodzie i wyspach powinny być!

ale pomysł z magią imion propsuje, ten jest fajny, aż podniosę moją opinię o dwie zgwiazdki za to

Podejmę się napisania opini o "tym" drugi raz, tym razem bez przekleństw żeby nie drażnić szanownej Pani admin :)

Pierwsze i ostatnie spotkanie z "tym" miałem w gimanzjum, polotnistka zaproponowała nam to jako lekture twoierdząc że to abolutny fenomen! perełka z dziedziny fantasy, jako że w tamtym okresie fantasy to było moje serce u dusza ucieszłem się, zabrałem się za to...

Po bardzo dobrych wspomnieniach z trylogii Delirium wobec Paniki tej samej autorki miałem bardzo wysokie wymagania, czy zostały one spełnione? pod każdym względem.

Muszę powiedzieć że Panika nie pokazuję się dobrze z pierwszej strony, to jest po kilku pierwszych stronach, miałem sporą ochotę odłożyć ten tytuł ale postanowiłem doczytać, i nie zawiodłem się, ponieważ książka potrafi dostarczyć emocji, wspaniałe umiejętności Lauren do opisywania uczuć i akcji książki by ta oddziałowywała na samego czytelnika były mi znane, ale to co dostarczyła mi Panika to "Coś więcej" byłem wniebowzięty i tylko czekałem na rozwój fabuły.

Postacie są genialne, począwszy od Heather która potrafi zjednać sobie chyba każdego kończąc na najmniejszym, najmniej ważnym Luku Haranhanie (nie bijcie ale nie pamiętak jak to ma być) który nie wprowadza do akcji nic poza łomoten na Dogeu ale potrafi poruszyć i zaciekawić, każda postać jest dopracowana od deski do deski i to mi się podoba

Wątek romantyczny mnie zaskoczył! i to bardzo, regułą jest że jeśli jest dwóch głównych bohaterów to będą oni razem i dokładnie tego oczekiwałem, jednak czegoś tak typowego jak Heather z najlepszym przyjacielem i Doge z Natalie to, no nie wierzyłem w to rozwiązanie, więc koniec mnie zaskoczył! o to chodzi, dobra książka.

Sam pomysł na fabułę mimo że wyglądał banalnie okazał się świetny! tytułowa panika która ogarnia graczy potrafi dać się we znaki także nam! dokładne opisy wydarzeń którymi są poddawani gracze potrafią ścisnąć nas za serce! zakończenie tej gry choć banalne okazuje się strzałem w 10! każdą sylabę podczas opisywania pędzącej heather spijałem jak nektar życia i zakończenie choć przewidywalne i tak mnie wprawiło w podziw! Dobra robota pani Lauren

Czy można powiedzieć coś więcej? można by, ale wystarczy chyba to, Panika to cholernie dobry romans

Po bardzo dobrych wspomnieniach z trylogii Delirium wobec Paniki tej samej autorki miałem bardzo wysokie wymagania, czy zostały one spełnione? pod każdym względem.

Muszę powiedzieć że Panika nie pokazuję się dobrze z pierwszej strony, to jest po kilku pierwszych stronach, miałem sporą ochotę odłożyć ten tytuł ale postanowiłem doczytać, i nie zawiodłem się, ponieważ książka...