Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sugestywna i niemal reporterska relacja z najkrwawszej wojny pozycyjnej w dziejach europy. Naturalistyczna precyzja narracji konfrontuje z zacierającymi się wspomnieniami bohaterów. Autor przybliża wspólny los grupy przyjaciół ze szkolnej ławy, którzy z entuzjazmem zaciągnęli się na front; lecz zamiast szlachetności, wojennych cnót, doświadczają zwierzęcego strachu i cynizmu. By nie zwariować czynią okrucieństwo przezroczystym, ale płacą za to wysoka cenę, krzepnąc w obojętności i wzgardzie. "Na zachodzie bez zmian" nie miało precedensu w ówczesnej literaturze. To obraz pokolenia, które zostało zniszczone przez Wielką Wojnę. Choć Remarque nie dodaje od siebie żadnego komentarza politycznego, książka uznawana jest za niedościgniony do dziś manifest pacyfizmu. Jej bohaterowie na długo pozostają w pamięci.

Sugestywna i niemal reporterska relacja z najkrwawszej wojny pozycyjnej w dziejach europy. Naturalistyczna precyzja narracji konfrontuje z zacierającymi się wspomnieniami bohaterów. Autor przybliża wspólny los grupy przyjaciół ze szkolnej ławy, którzy z entuzjazmem zaciągnęli się na front; lecz zamiast szlachetności, wojennych cnót, doświadczają zwierzęcego strachu i...

Mam wrażenie, że niektórzy z komentujących czytali inną książkę.
Czy na prawdę myślicie, że pod koniec wojny ochotnicy SS z krajów skandynawskich, lub przy bałtyckich byli motywowani do walki wyłącznie ideologią nazizmu? Ani razu podczas czytania wspomnień nie napotkałem propagowania narodowo-socjalistycznej retoryki, wykraczającym poza uniwersalny etos humanizmu.

Książka przedstawia fakty. Niektórzy mogą oburzać się na brak polit-poprawności, ale przecież prawdą jest, że ludzie Wschodu odczuwali głębokie poczucie niższości, niezrozumienia i agresji w zetknięciu z kulturą Zachodu. Zwłaszcza na ziemiach w których znaleźli się w ostatnich dniach wojny. To był ten rodzaj podskórnej emocji, które skutkowało ich aberracjonalnymi zachowaniami.

Żołnierze dywizji Nordland nie byli fanatykami, tylko odważnymi mężczyznami wypełniającymi przysięgę walki do ostatniej kropli krwi.
"Zmierzch Bogów" to perełka ze względu na umiejscowienie czasowe, front walk Kurlandia-Berlin, oraz typ formacji zbrojnej. Obrońcy w ogniu najcięższych walk z Armią Czerwoną zdawali sobie sprawę, iż siła stojąca naprzeciw nich składa się głównie z czołgów, dział szturmowych i całych batalionów katiusz. Nie raz bez ani jednego żołnierza piechoty, która poruszała się pancernymi transporterami. Zmechanizowanie Sowietów w tym czasie osiągnęło szczyt. Piechur Armii Czerwonej miał już wtedy skośne oczy i żółtą skórę. Niewyobrażalne. Nie do opisania jest to, co książka zrobi z waszą wyobraźnią.

Mam wrażenie, że niektórzy z komentujących czytali inną książkę.
Czy na prawdę myślicie, że pod koniec wojny ochotnicy SS z krajów skandynawskich, lub przy bałtyckich byli motywowani do walki wyłącznie ideologią nazizmu? Ani razu podczas czytania wspomnień nie napotkałem propagowania narodowo-socjalistycznej retoryki, wykraczającym poza uniwersalny etos humanizmu....

Pokorny, skromny, nieśmiały - doktor Słońce. Cieszą inteligentne odpowiedzi dr. Szczyta studzące emocje dziennikarki. Domyślam się, że każdy temat miał być sensacją, a każda plotka miała być celnym strzałem. Wywiad przeprowadzony nieco chaotycznie, czasem miałem wrażenie, że research do książki tworzony był z pomocą telewizji, internetu, a nawet znajomych dziennikarki. Wada i zaleta - wszystko jest składową popkultury, łącznie z sama chirurgią estetyczną.

Pokorny, skromny, nieśmiały - doktor Słońce. Cieszą inteligentne odpowiedzi dr. Szczyta studzące emocje dziennikarki. Domyślam się, że każdy temat miał być sensacją, a każda plotka miała być celnym strzałem. Wywiad przeprowadzony nieco chaotycznie, czasem miałem wrażenie, że research do książki tworzony był z pomocą telewizji, internetu, a nawet znajomych dziennikarki....