Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Michał Larek - wykładowca na poznańskiej polonistyce. Mój wykładowca. Po "Furię" sięgnęłam z ciekawości. Chciałam się przekonać czy stał się pisarzem czy grafomanem. Z ulgą stwierdzam, że na pewno nie to drugie.
"Furia" to powieść osadzona na początku lat dziewięćdziesiątych poprzedniego stulecia. Policjanci z poznańskiej policji tropią seryjnego gwałciciela i mordercę. W sprawę zaangażowanych jest kilku mdłych gliniarzy, których trudno w czasie lektury odróżnić od siebie i Katia Domagała - młoda policjantka (feministka skonstruowana z nieco szowinistycznym zacięciem). Jest też Harry - twardy, rodem z poprzedniego systemu, z problemami, współczujący... nawet ciekawy.(Co z tego, skoro właściwie niczego do sprawy nie wnosi, a na dodatek znika już po kilku rozdziałach).
Najciekawsza postacią w całej opowieści jest Grzegorz - młody, przystojny, bardzo sympatyczny chłopak z wielką skłonnością do pięknych kobiet. Tak, tak... to nasz zabójca. "Furia" bowiem jest tym typem kryminału, w którym od początku wiemy, kto zabił, a akcja obejmuje pościg i śledztwo.

Jak oceniam "Furię"? Na pewno nie żałuję, że ją przeczytałam. To kawałek niezłej lektury. Do ideału brakuje jej sporo. Przede wszystkim niesamowicie irytowały mnie błędy w druku - zjadanie liter, pomyłki w wyrazach i odmianie ( kopniak dla korektora!). Po drugie na początku autor trochę na siłę brutalizuje język i wprowadza wątki seksualne. Równie słaba jest konstrukcja większości bohaterów. Zwłaszcza policjantów. Może jest ich za dużo? No i zabójca. Jest napisany tak, że czytelnik czuje do niego sympatię. zwłaszcza na końcu, podczas przesłuchania. "Biedaczek" -można pomyśleć -"Ofiara złego losu". A przecież to jednak morderca. Katia - Larek chyba jednak nie zna się na kobietach. I to pie... e o okresie. Bełkot. (W głowę zachodzę, jak to się stało, że żona Larka, pierwsza czytelniczka, polonistka,tego nie wyłapała!).
Na koniec konstrukcja. Brak konsekwencji. Pierwsza część zdecydowanie za długo w porównaniu do kolejnych. W pierwszej brak Kramerskiego, w pozostałych nadmiar. W pierwszej narracja z perspektywy jednej z ofiar, potem zarzucenie jej całkowicie. Irytujące.

A pulsy? Fabuła. zdecydowanie wciągająca. Intryga nieźle zarysowana. Podobnie profil psychologiczny. Ponadto czas i miejsce akcji. Nieszablonowe. Bardzo przypadło mi do gustu zmienianie narratora. Polecam przeczytać i samodzielnie ocenić.

Michał Larek - wykładowca na poznańskiej polonistyce. Mój wykładowca. Po "Furię" sięgnęłam z ciekawości. Chciałam się przekonać czy stał się pisarzem czy grafomanem. Z ulgą stwierdzam, że na pewno nie to drugie.
"Furia" to powieść osadzona na początku lat dziewięćdziesiątych poprzedniego stulecia. Policjanci z poznańskiej policji tropią seryjnego gwałciciela i mordercę. W...

Być w podróży... nie mieć stałego miejsca ani celu. Choć słowa te brzmią jak opis życia nieudacznika i biedaka, to Holly, posiadaczka tego własnie adresu, zdaje się całkiem zadowolona ze swego podróżowania. Podejrzany życiorys, szemrane towarzystwo i niesamowicie dobre i otwarte serce. To wszystko można powiedzieć o pannie Golithly. Choć oprócz Freda i kilku innych panów z kawiarnianej bohemy, niewielu mogłoby mieć tak dobre zdanie o bohaterce Trumana Capote. Niebanalny utwór do przeczytania w jeden wieczór, pozostanie w pamięci na długo. Choć nieco swej legendy zawdzięcza zapewne filmowi z Audrey Heppburn, na pewno zasłużył na miejsce wśród dwudziestowiecznych klasyków.

Być w podróży... nie mieć stałego miejsca ani celu. Choć słowa te brzmią jak opis życia nieudacznika i biedaka, to Holly, posiadaczka tego własnie adresu, zdaje się całkiem zadowolona ze swego podróżowania. Podejrzany życiorys, szemrane towarzystwo i niesamowicie dobre i otwarte serce. To wszystko można powiedzieć o pannie Golithly. Choć oprócz Freda i kilku innych panów z...

Ela jest wychuchaną i ukochaną jedynaczką. Uwielbia swojego tatę, który jest najlepszy na świecie. Ma tylko jedno zmartwienie... no może dwa. Antek powiedział jej, że wojna nie jest dla dziewczyn, a ona od tego momentu zaczęła na nią czekać, by udowodnić koledze, że nie ma racji. Nie ma nawet pojęcia jak szybko będzie miała do tego okazję. Już wkrótce tata wyjedzie, aby rozprawić się z Niemcami, a dom Eli i jej mamy zaczną odwiedzać różni panowie oferujący cukierki i wyrzucający ubrania z szafy. Czy dziewczynka da radę zachować najprzeogromniejszą tajemnicę i czy stróż Wincenty dobrze im życzy?

Książka Pawła Beręsewicza jest rewelacyjna. Przedstawia realia wojenne z perspektywy dziecka. Właściwie nie ma w niej nic strasznego, ale można wszystkiego się z niej dowiedzieć. To pozycja dla dziecka w każdym wieku (i dorosłych też), w zależności od poziomu wtajemniczenia, dziecko będzie rozpoznawało albo wyłącznie perypetie głównej bohaterki, abo będzie rozszyfrowywało konkretne wydarzenia. Polecam bardzo, zwłaszcza, że to książka oparta na prawdziwej historii.

Ela jest wychuchaną i ukochaną jedynaczką. Uwielbia swojego tatę, który jest najlepszy na świecie. Ma tylko jedno zmartwienie... no może dwa. Antek powiedział jej, że wojna nie jest dla dziewczyn, a ona od tego momentu zaczęła na nią czekać, by udowodnić koledze, że nie ma racji. Nie ma nawet pojęcia jak szybko będzie miała do tego okazję. Już wkrótce tata wyjedzie, aby...