Jesteśmy społecznością, która kocha książki

opatrz jeno – rzekł Szarlej, zatrzymując się. – Kościół, karczma, bordel, a w środku między nimi kupa gówna. Oto parabola ludzkiego żywota.

opatrz jeno – rzekł Szarlej, zatrzymując się. – Kościół, karczma, bordel, a w środku między nimi kupa gówna. Oto parabola ludzkiego żywota.

Jak to kiedyś ujął pewien francuski poeta, jedni ludzie palą po to, aby mieć w żyłach nikotynę, drudzy po to, aby mieć chmurę dymu między sobą a innymi.

Jak to kiedyś ujął pewien francuski poeta, jedni ludzie palą po to, aby mieć w żyłach nikotynę, drudzy po to, aby mieć chmurę dymu między sobą a innymi.

Dobra kłótnia to taka, której udało się uniknąć.

Dobra kłótnia to taka, której udało się uniknąć.

Bo ta miłość to taka trochę bańka jest. Pryśnie nagle, zupełnie nie wiadomo kiedy. I kiedy jeszcze jest szansa pozbierać to, co po tej miłości zostało, to ci durni ludzie unoszą się dumą i pychą i nic nie robią.

Bo ta miłość to taka trochę bańka jest. Pryśnie nagle, zupełnie nie wiadomo kiedy. I kiedy jeszcze jest szansa pozbierać to, co po tej miłości zostało, to ci durni ludzie unoszą się dumą i pychą i nic nie robią.

Zadaniem płynącej po organizmie limfy jest zbieranie toksycznych substancji i odprowadzanie ich do węzłów chłonnych, skąd toksyczne substancje są transportowane do nerek i usuwane z organizmu. Jednak problem z układem limfatycznym jest taki, że w odróżnieniu od układu krwionośnego nie ma on swojej pompy, która pomagałaby przepływać limfie po naszym ciele. Zatem co wprawia limfę w ruch? Mięśnie! Kiedy wprawiasz swoje mięśnie w ruch, limfa płynie i oczyszcza twoje ciało z toksyn, które mogą powodować wiele chorób. Twoje ciało „sprzątane” może być codziennie!

Zadaniem płynącej po organizmie limfy jest zbieranie toksycznych substancji i odprowadzanie ich do węzłów chłonnych, skąd toksyczne substancje są transportowane do nerek i usuwane z organizmu. Jednak problem z układem limfatycznym jest taki, że w odróżnieniu od układu krwionośnego nie ma on swojej pompy, która pomagałaby przepływać limfie po naszym ciele. Zatem co wprawia limfę...

Pamiętasz tego wystrańskiego karłowatego smoka w menażerii? — Tego albinosa? Oczywiście. — Zdobycz lorda Hilforda i pod wieloma względami powód, dla jakiego znaleźliśmy się tu oboje z Jacobem. — Przypominasz mi tego smoka. Teraz ja wyprostowałam się i odwróciłam do niego twarzą, miotając się między oburzeniem i wesołością. — Jestem bladym, bezpłciowym pokurczem?

Pamiętasz tego wystrańskiego karłowatego smoka w menażerii? — Tego albinosa? Oczywiście. — Zdobycz lorda Hilforda i pod wieloma względami powód, dla jakiego znaleźliśmy się tu oboje z Jacobem. — Przypominasz mi tego smoka. Teraz ja wyprostowałam się i odwróciłam do niego twarzą, miotając się między oburzeniem i wesołością. — Jestem bladym, bezpłciowym pokurczem?

Adoro! Zatrzymała się i spojrzała w górę, po tylu latach zaskoczona brzmieniem jego głosu. Stał przed nią taki, jakiego poznała, młody, wysoki, przystojny. Roześmiał się z jej zaskoczenia, błyskając oczami. – Murad! – Chodź, gołąbeczko – uśmiechnął się, wyciągając do niej ręce. – Już czas, żebyś ruszyła w drogę. Oczy Teadory napełniły się łzami. – Tak długo czekałam, żebyś po mnie przyszedł – rzekła. Wyciągnęła dłoń i wzięła go za rękę. – Wiem, gołąbeczko. To było bardzo długo, ale już nigdy cię nie opuszczę. Chodź teraz. To niedaleko. Za każdym razem, jak to czytam - płaczę rzewnymi łzami....

Adoro! Zatrzymała się i spojrzała w górę, po tylu latach zaskoczona brzmieniem jego głosu. Stał przed nią taki, jakiego poznała, młody, wysoki, przystojny. Roześmiał się z jej zaskoczenia, błyskając oczami. – Murad! – Chodź, gołąbeczko – uśmiechnął się, wyciągając do niej ręce. – Już czas, żebyś ruszyła w drogę. Oczy Teadory napełniły się łzami. – Tak długo czekałam, żebyś po m...

Trudno pojąć, jakie zło może wyrządzić człowiek zwierzęciu - istocie wiernej, pełnej oddania, gotowej na bezwarunkową przyjaźń.

Trudno pojąć, jakie zło może wyrządzić człowiek zwierzęciu - istocie wiernej, pełnej oddania, gotowej na bezwarunkową przyjaźń.

KLARA A, rozumiem. - Nie, Wacławie, Gdzie mnie zechcesz, znajdziesz wszędzie Zawsze twoją - prócz w niesławie.

KLARA A, rozumiem. - Nie, Wacławie, Gdzie mnie zechcesz, znajdziesz wszędzie Zawsze twoją - prócz w niesławie.

Usiłował coś powiedzieć, z pobladłą twarzą i szybko gasnącym blaskiem w oczach. – Przebacz...okrucieństwo... Kocham cię... Adoro... – Wiem, moj ukochany! Wiem! Nic nie mów. Medyk już idzie. – O Boże! Było jej tak zimno. Dlaczego czuła taki chłód? Smutny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Potrząsnął głową. – Pocałuj mnie... na pożegnanie, gołąbeczko. Pochyliła się i dotknęła wargami jego stygnących ust. – Brzoskwinie – wyszeptał słabym głosem. – Pachniesz brzoskwiniami... – i opadł do tyłu w jej objęciach z otwartymi, czarnymi, niewidzącymi oczami.

Usiłował coś powiedzieć, z pobladłą twarzą i szybko gasnącym blaskiem w oczach. – Przebacz...okrucieństwo... Kocham cię... Adoro... – Wiem, moj ukochany! Wiem! Nic nie mów. Medyk już idzie. – O Boże! Było jej tak zimno. Dlaczego czuła taki chłód? Smutny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Potrząsnął głową. – Pocałuj mnie... na pożegnanie, gołąbeczko. Pochyliła się i dotkn...

Jestem, kurwa, BARDZO SPOKOJNA! Jak pierdolony kwiatek na kurewsko spokojnej tafli jebanego jeziora!

Jestem, kurwa, BARDZO SPOKOJNA! Jak pierdolony kwiatek na kurewsko spokojnej tafli jebanego jeziora!

Leslie nauczyła się dwóch ważnych rzeczy o wróżkach tego dnia. Były potężne i czarujące - i zjadały dzieci i szczeniaczki.

Leslie nauczyła się dwóch ważnych rzeczy o wróżkach tego dnia. Były potężne i czarujące - i zjadały dzieci i szczeniaczki.

Przykro, przykro jest dębowi, gdy go robak toczy, Ale przykrzej nie móc płakać, gdy łez pełne oczy. Smutno biednej jest ptaszynie, gdy jej skrzydła urzną, Ale smutniej jeszcze temu, co kocha na próżno. Źle jest zmykać jeleniowi, gdy go zdybią w kniei, Ale gorzej jeszcze sercu wyrzec się nadziei. Trudno pływać ciężkim głazom po rzecznej głębinie, Ale trudniej nie żałować szczęścia - kiedy minie. Ciężko, ciężko wrócić na świat, gdy się leży w grobie, Ale ciężej, o mój miły, zapomnieć o tobie!

Przykro, przykro jest dębowi, gdy go robak toczy, Ale przykrzej nie móc płakać, gdy łez pełne oczy. Smutno biednej jest ptaszynie, gdy jej skrzydła urzną, Ale smutniej jeszcze temu, co kocha na próżno. Źle jest zmykać jeleniowi, gdy go zdybią w kniei, Ale gorzej jeszcze sercu wyrzec się nadziei. Trudno pływać ciężkim głazom po rzecznej głębinie, Ale trudniej nie żałow...

I szemrze, miód pijąc z kielicha: "Wszak mogłeś i kochać, i marzyć? Kto napój szczęścia odpycha, Ten nie ma prawa się skarżyć".

I szemrze, miód pijąc z kielicha: "Wszak mogłeś i kochać, i marzyć? Kto napój szczęścia odpycha, Ten nie ma prawa się skarżyć".