Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co więcej, choć początkowo może się to wydawać niemożliwe, wszyscy dotrzemy kiedyś do momentu, w którym będziemy potrafili czerpać radość z faktu, że każda osoba, o której mówiliśmy, za którą tęskniliśmy i którą opłakiwaliśmy, żyła na tym świecie i przebywała wśród nas, i że niezależnie od tego czy została nam odebrana po sześciu miesiącach czy sześćdziesięciu latach, mieliśmy szczęście, że ją spotkaliśmy.

Co więcej, choć początkowo może się to wydawać niemożliwe, wszyscy dotrzemy kiedyś do momentu, w którym będziemy potrafili czerpać radość z faktu, że każda osoba, o której mówiliśmy, za którą tęskniliśmy i którą opłakiwaliśmy, żyła na tym świecie i przebywała wśród nas, i że niezależnie od tego czy została nam odebrana po sześciu miesiącach czy sześćdziesięciu latach, mieliśmy ...

Dzieląc się z innymi naszymi wspomnieniami, smutkami i drobnymi zwycięstwami, uczymy się przede wszystkim, że smutek to nic złego. Że można czuć się zagubionym. Albo rozgniewanym. Że nie ma nic złego w odczuwaniu mnóstwa rzeczy, których inni ludzie być może nie rozumieją, i to przez długi czas. Każdy ma własną drogę.

Dzieląc się z innymi naszymi wspomnieniami, smutkami i drobnymi zwycięstwami, uczymy się przede wszystkim, że smutek to nic złego. Że można czuć się zagubionym. Albo rozgniewanym. Że nie ma nic złego w odczuwaniu mnóstwa rzeczy, których inni ludzie być może nie rozumieją, i to przez długi czas. Każdy ma własną drogę.

Czymże jest życie, jak nie tańcem na grobach?

Czymże jest życie, jak nie tańcem na grobach?

Gdym tak patrzył na jego ruchy, gdym słuchał, co mówił, zacząłem powoli pojmować, że dobrze się stało, iż on tym, co mówił, przynosił ulgę innym. Zdawało mi się też, że w jego sercu jest jakaś całość dającą wiedzę w którą stronę należy iść i co robić. I patrzenie na niego czasami wystarczało; to samo przyciągało do niego innych ludzi. Nie ma nic, co przyniosłoby większą ulgę niż pewność, że jest taki ktoś, kto wie naprawdę. Bo my zwykli ludzie, nigdy takiej pewności nie mamy.

Gdym tak patrzył na jego ruchy, gdym słuchał, co mówił, zacząłem powoli pojmować, że dobrze się stało, iż on tym, co mówił, przynosił ulgę innym. Zdawało mi się też, że w jego sercu jest jakaś całość dającą wiedzę w którą stronę należy iść i co robić. I patrzenie na niego czasami wystarczało; to samo przyciągało do niego innych ludzi. Nie ma nic, co przyniosłoby większą ulgę...

Czas to drzewo o wielu gałęziach.

Czas to drzewo o wielu gałęziach.

Są zwyczajne godziny i są godziny ułomne, kiedy czas zatrzymuje się i potyka, kiedy - prawdziwe życie- wydaje się toczyć gdzieś dalej.

Są zwyczajne godziny i są godziny ułomne, kiedy czas zatrzymuje się i potyka, kiedy - prawdziwe życie- wydaje się toczyć gdzieś dalej.

Czasem trzeba przejść wewnętrzną przemianę, by odnaleźć drogę do swojego szczęścia.

Czasem trzeba przejść wewnętrzną przemianę, by odnaleźć drogę do swojego szczęścia.

Bóg stworzył człowieka z oczami z przodu, a nie z tyłu głowy, co znaczy, że człowiek ma zajmować tym, co będzie, a nie tym, co było.

Bóg stworzył człowieka z oczami z przodu, a nie z tyłu głowy, co znaczy, że człowiek ma zajmować tym, co będzie, a nie tym, co było.

Tu nie ma książek. Jest tylko życie w całym swym obrzydliwym chaosie. A jedynym celem wszystkiego jest pieniądz.

Tu nie ma książek. Jest tylko życie w całym swym obrzydliwym chaosie. A jedynym celem wszystkiego jest pieniądz.

Jednakże wierzy ojciec, że z bożą przynajmniej pomocą górę zdoła ruszyć, a to już dużo. Ojciec chce przynajmniej wierzyć. I tę górę ojciec traktuje bez żadnej przenośni. To dobra zasada. Zauważyłem zaś, że czołowi spośród naszych dygnitarzy kościelnych bardzo wyraźnie skłaniają się ku protestantyzmowi.

Jednakże wierzy ojciec, że z bożą przynajmniej pomocą górę zdoła ruszyć, a to już dużo. Ojciec chce przynajmniej wierzyć. I tę górę ojciec traktuje bez żadnej przenośni. To dobra zasada. Zauważyłem zaś, że czołowi spośród naszych dygnitarzy kościelnych bardzo wyraźnie skłaniają się ku protestantyzmowi.