Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I nie śpię do rana. Zamiast snu: pytania. Kto ja jestem? Po co jestem? A może raczej, przede wszystkim: dlaczego jestem łajdak, świnia, zero moralne, podlec. Mógłbym być, kim chcę, mam wszystko, aby być wielkim, wytresowano mnie do wielkości, mógłbym być wielkim w połowie Europy, w Berlinie i Warszawie, dano mi szanse, których mało komu dano aż tyle, a ja tylko piję, piłem w Cristalu albo w Gastronomii, piję, odurzam się i rysuję gołe facetki, a każda goła facetka, którą narysuję, jest moją zwyciężczynią, zwycięża mnie, pokonuje, każda naga facetka, którą narysuję, ma mnie w swym posiadaniu. Dlatego prawie już nie rysuję. Nie jestem artystą, trochę tylko sobie udawałem. Jestem nikim tym więcej, tym bardziej, im więcej mi dano, im więcej otrzymałem, tym większa podłość moja, łajdactwo moje, nędza moja i klęska moja. Ja, nieja, niktja.

I nie śpię do rana. Zamiast snu: pytania. Kto ja jestem? Po co jestem? A może raczej, przede wszystkim: dlaczego jestem łajdak, świnia, zero moralne, podlec. Mógłbym być, kim chcę, mam wszystko, aby być wielkim, wytresowano mnie do wielkości, mógłbym być wielkim w połowie Europy, w Berlinie i Warszawie, dano mi szanse, których mało komu dano aż tyle, a ja tylko piję, piłem w Cr...

Jak to brzmi, wojować na Mokotowie, jak to brzmi, wojować na Czerniakowie, jak to brzmi, kiedy wróg naciera przez Wilanów, od południa, żaden wróg nie powinien nacierać przez Czerniaków, żadne walki nie powinny toczyć się na Mokotowie, na Mokotowie się mieszka i pije kawę w sklepokawiarni firmowej Wedla i czekoladę na gorąco, dom z czekolady, Jureczek macha do mnie zza C w wielkim słowie „CZEKOLADA” na dachu naszej wedlowskiej kamienicy, na ulicy stoi mój żółty opelek, opelek mój zaparkowany stał, jak może po tej ulicy iść niemiecki żołnierz, jak mogą po niej jechać niemieckie małe czołgi, skoro stał na niej mój żółty opelek olympia z rozkładanym dachem, mój kabriolecik, w którym woziłem żonę i różne kurwy też w nim woziłem?

Jak to brzmi, wojować na Mokotowie, jak to brzmi, wojować na Czerniakowie, jak to brzmi, kiedy wróg naciera przez Wilanów, od południa, żaden wróg nie powinien nacierać przez Czerniaków, żadne walki nie powinny toczyć się na Mokotowie, na Mokotowie się mieszka i pije kawę w sklepokawiarni firmowej Wedla i czekoladę na gorąco, dom z czekolady, Jureczek macha do mnie zza C w wiel...

- Rok łaski - mówił dalej król - jeżeli tylko mi powiesz, dlaczego uważasz że jesteś głupia. Umowa stoi? - I wyciągnął do niej dłoń, jak przyjaciel, aby przypieczętować umowę. Tai-sharm nie podała ręki. Nic nie mówiła przez cały czas, tylko stała tam, cała wystrojona, patrząc to tu, to tam, nadal szukając w mroku - czego? Mądrej rady? Odrobiny nadziei? Nie znalazła. - Myślę za dużo - wymamrotała pod nosem. - O to chodzi. - Myślisz za dużo - ostrożnie powtórzył król. Powoli zdjął swoją szarą koronę, aby podrapać się w królewską głowę. - Tai-sharm, to nie jest typowe dla głupców. - Panie, moi przodkowie to wieśniacy od wielu pokoleń. Żaden z nich nie chodził do szkoły, żaden nie myślał o niczym, tylko co posiać i kiedy. Żyli nędznie, byli tego świadomi, ale byli również na swój sposób zadowoleni. Tylko ja, Tai-sharm, zawsze gdy kopię, orzę albo pielę, spoglądam w górę, żeby pomyśleć o... rybie. O tym co bogowie jedzą na śniadanie. O takich głupich rzeczach, o pieśniach i błyskawicy, o statkach żeglujących po morzu, o tym czy niebo po drugiej stronie świata jest tego samego koloru.. O powietrzu, właśnie, o powietrzu, czy potrafisz, panie, to pojąć? Nigdy nie byłam nieszczęśliwa, ale szczęśliwa też nigdy nie byłam - nie tak jak oni, jak ludzie z mojej wioski, moja rodzina, nie tak jak oni. To zrozumiałe, jestem głupia nawet jak na wieśniaczkę. Lepiej uczyniłbyś poślubiając kamień albo drzewo, Wasza Królewskość, bo one przynajmniej znają siebie i nie zadają pytań. Na Tai-sharm tracisz czas i wodę do kąpieli.

- Rok łaski - mówił dalej król - jeżeli tylko mi powiesz, dlaczego uważasz że jesteś głupia. Umowa stoi? - I wyciągnął do niej dłoń, jak przyjaciel, aby przypieczętować umowę. Tai-sharm nie podała ręki. Nic nie mówiła przez cały czas, tylko stała tam, cała wystrojona, patrząc to tu, to tam, nadal szukając w mroku - czego? Mądrej rady? Odrobiny nadziei? Nie znalazła. - Myślę za ...

W czerwcu skończyła dwadzieścia trzy lata. Była w wieku, który dawno temu określiła jako wiek graniczny. Wydawał się odległy, nawet kiedy miała dwadzieścia lat. Kiedy skończy dwadzieścia trzy lata będzie pewna siebie, będzie prowadziła ustabilizowane życie, będzie miała za sobą tęsknoty, rozterki i porażki: zacznie zdobywać kobiecą mądrość. Tymczasem była niepewna, niemądra, miała fatalne samopoczucie i, co najgorsze, samotna.

W czerwcu skończyła dwadzieścia trzy lata. Była w wieku, który dawno temu określiła jako wiek graniczny. Wydawał się odległy, nawet kiedy miała dwadzieścia lat. Kiedy skończy dwadzieścia trzy lata będzie pewna siebie, będzie prowadziła ustabilizowane życie, będzie miała za sobą tęsknoty, rozterki i porażki: zacznie zdobywać kobiecą mądrość. Tymczasem była niepewna, niemądra, mi...