Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sugerując się skrajnymi opiniami postanowiłem sam wyrobić sobie zdanie o książce.

Czytałem, czytałem, czytałem i... doszedłem do wniosku, że większość osób wcale nie zrozumiała o czym tak naprawdę jest ta książka lub po prostu zbyt mocno zabawiła się w krytyka (tak, my Polacy uwielbiamy to robić... :)).

Dla wszystkich podchodzących do każdej powieści systemem "zero-jedynkowym" odradzam sięganie po 36 i 6... Jeżeli męczą cię dłuższe opisy niż kilka linijek i nie potrafisz spojrzeć na historię z przymrużeniem oka (tym bardziej na taką, gdzie bohater wiecznie jest "na gazie"), odpuść sobie, gdyż mocno się rozczarujesz.

Jak najszybciej podsumować książkę? Jak dla mnie: Quentin Tarantino, Woody Allen i "Dziennik zakrapiany rumem". Mix ciekawy, ale nie dla każdego.

36 i 6... nie zwali cię z nóg. To zapewniam. Intryga jest prosta, nie ma tu ciężkiej łamigłówki, a postacie nie okażą się cwaniakami o dwóch twarzach. Mózg nie eksploduje.
Według mnie autor skupił się na luźnym podejściu do tematu, tak aby powstało całkiem przyjemne czytadełko (wyraźnie wykreowana rzeczywistość, barwna i dopieszczona w szczegółach).

Nie da się zaprzeczyć, że całość jest inna niż wszystko co na księgarskich półkach i za to plus... i minus. Nietypowy styl (przy zalewających nas w coraz większej ilości propozycjach autorów bez ikry, różniących się głównie nazwiskami) dodaje rumieńców, ale i zmusza do zadania sobie pytania: "Czy to wszystko nie jest zbyt oderwane od nowoczesnych potrzeb rynku?".
"Czy autor przypadkiem nie zamknął się w zakurzonej bibliotece, w starej willi na odludziu i zamiast komputera używa gęsiego pióra lub maszyny do pisania?"

W czasach kiedy czytelnicy najchętniej sięgnęliby po same dialogi i akcję, która wsadzi cię do rakiety na Jowisza tej pozycji niełatwo będzie o komercyjny sukces.Gdyby odnieść ją do muzyki byłaby to jakaś eksperymentalna odmiana jazzu lub bluesa, głównie dla koneserów tejże odmiany.

Jeżeli powieść wpadła ci w rękę, proponuję następujące rozwiązanie: usiądź wygodnie, opatul się kocem, nalej kieliszek wina aż po brzeg i puść z głośników jazz lub bluesa z dawnych lat, bądź elektro swing (jak masz gramofon to jeszcze lepiej).
Taka moim zdaniem powinna być instrukcja na pierwszej stronie ;) Gdyż bez tego dla niektórych może być ciężko (szczególnie dla tych z ciśnieniem 140/90 :)).

Podsumowując: niewysilająca umysłu, lekka komedia gangsterska zahaczająca o parodię kryminałów, gdzie nie wszystko do siebie
pasuje podkreślając to jeszcze bardziej.
Powieść RODEM! RODEM! z Chicagowskich gangsterskich lat 30-stych w Krakowie, a nie 30' lata w Grodzie Kraka. Bez dystansu do "lekkiego pióra" radzę nie podchodzić!

Jak dla mnie: 8/10. Za odwagę i wpuszczenie na rynek czegoś, czego jeszcze nie było, za nietypowe porównania, dialogi i określenia oraz chwile, gdy można "popuścić" ze śmiechu. Chilloutowa powieść bez fajerwerków, niezła też by zapchać czas w kolejce do lekarza ;) Wiem coś o tym.

P.S.
Ukradkowe spojrzenia starszych pań w stronę okładki bezcenne :)

Nie sugerując się skrajnymi opiniami postanowiłem sam wyrobić sobie zdanie o książce.

Czytałem, czytałem, czytałem i... doszedłem do wniosku, że większość osób wcale nie zrozumiała o czym tak naprawdę jest ta książka lub po prostu zbyt mocno zabawiła się w krytyka (tak, my Polacy uwielbiamy to robić... :)).

Dla wszystkich podchodzących do każdej powieści systemem...