Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Małe zbrodnie małżeńskie słodka a za razem gorzka opowieść o miłości. Znając autora stawiane były jej wysokie wymagania czy je spełniła? To już zależy od indywidualnego gustu czytelnika.
"Kiedy widzicie kobietę i mężczyznę w urzędzie stanu cywilnego, zastanówcie się, które z nich stanie się mordercą."
Opowieść o losach małżeństwa,w które wkradła się rutyna, która nie chciała ich opuścić. Między Lisą i Gillesem nie ma pustych gestów i słów. Nie ma przypadkowości. W tym chaosie jest jakaś spójność, którą w niepojęty sposób stworzył artysta. Tworzył ją emocjami, które ani na chwilę nie wyciszają się. Pożądanie miesza się z pogardą, miłość z nienawiścią. Schmitt pokazuje tu, jak człowiek potrafi przyzwyczaić się i znudzić drugą osobą. I mimo, że nadal darzy ją gorącym, głębokim uczuciem, woli od niej odejść, niż walczyć o nią, po prostu poddając się bez walki.
Utwór jest psychologiczny, zawiera trafne spostrzeżenia autora co do rzeczywistości i jak większość dzieł skłania do przemyśleń.
Warto zapoznać się z lekturą i poświęcić jej wolną chwilę.

Małe zbrodnie małżeńskie słodka a za razem gorzka opowieść o miłości. Znając autora stawiane były jej wysokie wymagania czy je spełniła? To już zależy od indywidualnego gustu czytelnika.
"Kiedy widzicie kobietę i mężczyznę w urzędzie stanu cywilnego, zastanówcie się, które z nich stanie się mordercą."
Opowieść o losach małżeństwa,w które wkradła się rutyna, która nie...

Powieści Erica-Emmanuela Schmitta,lubiane są za życiowe mądrości i filozoficzne rozważania. Czytając Sektę egoistów odbiorca ma możliwość zastanowienia się nad tym, co jest dla niego najważniejsze, i nie jest mu do tego potrzebna historia bohaterów wykreowanych przez Francuza.
Przechodząc do samego utworu bohaterem powieści jest Gerard, młody badacz zajmujący się językoznawstwem średniowiecza. Któregoś razu, będąc w bibliotece, zniechęcony czytaniem kolejnej, nudnej, nic nie wnoszącej pozycji związanej z jego pracą naukową, mężczyzna postanawia sięgnąć po przypadkowy tytuł. W ten sposób odnajduje książkę poświęconą egoizmowi,czyta o założycielu tajemniczej Sekty Egoistów. Zaintrygowany, próbuje dowiedzieć się o nim czegoś więcej jednak nie ma to końca. Mężczyzna nie znajduje żadnych potwierdzonych danych Gasparda Languenhaerta, po czym zaczyna się zastanawiać, czy przypadkiem sobie tego nie wyobraził?
Obok egoizmu i szczęścia równie ważnym elementem dzieła autora jest kwestia wiary. W fabule przewija się wiele rozważań na temat Boga i podejścia do religii. Język powieści jest charakterystyczny dla Schmitta prosty, jasny wydawać by się mogło jakby autor pisał powieść dla dzieci. Tyle, że nierzadko te właśnie podejście pozwala dotrzeć do sedna sprawy.Całość czyta się bardzo szybko i przyjemnie.
Reasumując, pierwsza powieść jest dowodem na to, ze autor od samego początku swojego tworzenia wie czego chce i w jaki sposób chce to przekazać czytelnikowi.
Sekta egoistów nie jest może najwybitniejszym dziełem autora jednak warto po nią sięgnąć poddając się filozoficznym refleksjom.

Powieści Erica-Emmanuela Schmitta,lubiane są za życiowe mądrości i filozoficzne rozważania. Czytając Sektę egoistów odbiorca ma możliwość zastanowienia się nad tym, co jest dla niego najważniejsze, i nie jest mu do tego potrzebna historia bohaterów wykreowanych przez Francuza.
Przechodząc do samego utworu bohaterem powieści jest Gerard, młody badacz zajmujący się...