Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Była to książka okej. Nic ponadto. Przyjemnie się ją czytało, miło spędziłam przy niej czas i na pewno nie żałuję, że ją przeczytałam. Akcja nie pędziła w zastraszającym tępie, ale coś się działo. Bohaterowie byli nijacy, nie zżyłam się z nimi. Przeczytałam tę książkę głównie po to, aby obejrzeć film, który prawdopodobnie jest bardzo fajny. Było to moje trzecie spotkanie z science fiction i mimo, że nie jest to mój ulubiony gatunek, to z pewnością jeszcze się zabiorę za jakąś książkę o takiej tematyce.

Była to książka okej. Nic ponadto. Przyjemnie się ją czytało, miło spędziłam przy niej czas i na pewno nie żałuję, że ją przeczytałam. Akcja nie pędziła w zastraszającym tępie, ale coś się działo. Bohaterowie byli nijacy, nie zżyłam się z nimi. Przeczytałam tę książkę głównie po to, aby obejrzeć film, który prawdopodobnie jest bardzo fajny. Było to moje trzecie spotkanie z...

Znalazłam ją w bibliotece, a że przeczytałam dwie pierwsze części, to postanowiłam dokończyć tę serię (no i wiecie, jak coś jest jednego dnia w bibliotece to trzeba to brać, bo kolejnego dnia może jej już nie być XD). No więc, przeczytałam i obeszło się bez łez i bez szału. Zacznę od tego (już wiele razy o tym wspominałam), że ja i pani Hoover się nie lubimy. Nie wiem, czym się tak wszyscy zachwycają. Moim zdaniem wszystkie jej książki są takie same i są po prostu beznadziejne. (Jedyny wyjątek - "Ugly love", które pokochałam!). I z tą książką (a w zasadzie całą trylogią) jest tak samo. Przeciętna, nudna książka. Druga część, czyli "Nieprzekraczalna granica" była jeszcze okej, ale ta to jakaś porażka. Nie wiem, dlaczego Colleen Hoover zdecydowała się napisać jeszcze trzecią część, ale moim zdaniem było to zupełnie niepotrzebne.

Znalazłam ją w bibliotece, a że przeczytałam dwie pierwsze części, to postanowiłam dokończyć tę serię (no i wiecie, jak coś jest jednego dnia w bibliotece to trzeba to brać, bo kolejnego dnia może jej już nie być XD). No więc, przeczytałam i obeszło się bez łez i bez szału. Zacznę od tego (już wiele razy o tym wspominałam), że ja i pani Hoover się nie lubimy. Nie wiem, czym...

Byłam w kinie na filmie, który bardzo mi się podobał, więc w końcu musiałam wziąć się za pierwowzór. "Dawca" to świetna książka, pełna emocji, momentami wzruszająca. Jednak uczuciem, które zdominowało mnie przy czytaniu tej książki, to złość. Złość na świat, jaki wykreowano. Na życie, jakim przyszło żyć ludziom w tych czasach. Ten świat jest okropny. Gdyby ktoś zapytał mnie, w jakim książkowym świecie najbardziej NIE chciałabym żyć, to bez wahania wskazałabym tą powieść.

Byłam w kinie na filmie, który bardzo mi się podobał, więc w końcu musiałam wziąć się za pierwowzór. "Dawca" to świetna książka, pełna emocji, momentami wzruszająca. Jednak uczuciem, które zdominowało mnie przy czytaniu tej książki, to złość. Złość na świat, jaki wykreowano. Na życie, jakim przyszło żyć ludziom w tych czasach. Ten świat jest okropny. Gdyby ktoś zapytał...