Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skończyłem właśnie czterogodzinny maraton z "My Little Porno" i chyba jeszcze długo nie przeboleję czasu straconego przy tej lekturze.

Czułem prawdziwe fizyczne obrzydzenie, gdy czytałem te rzygi - począwszy od protagonisty, Tomasza Domagalskiego, który jest cynicznym, wulgarnym i obleśnym seksistą oraz homofobem, kończąc na cholernie nudnej i ciągnącej się w nieeeeskoooończoooonoooość akcji - nic się tutaj nie udało. Powieść w ciągu kilku godzin osiąga absolutne dno - nie przyszłoby mi przez myśl, żeby zaliczyć ją do gatunku literatury pięknej.

Na tyle okładki widnieje opis "... bohater rozpoczyna prywatne śledztwo", tyle że żadnego śledztwa tutaj nie ma, a wątek anonimowych SMS-ów, które otrzymuje protagonista pojawia się może trzy lub cztery razy w trakcie całej powieści i z pewnością nie stanowi jej głównej linii fabularnej, czyli, cytuję "ostrego jebanka", libacji alkoholowych oraz wulgarnych dialogów, prowadzonych przez tępych, wiecznie napalonych troglodytów.

W jednym z ostatnich rozdziałów, Tomasz zupełnie przez przypadek dowiaduje się, kto jest autorem enigmatycznych wiadomości. Reklamowane w opisie książki "śledztwo" zostaje zwieńczone. Bohater nic nie poczyna ze swoim odkryciem, ponieważ - jak przez większość czasu - jest zachlany do porzygu. Sama pseudokonfrontacja z czarnym charakterem jest tak głupia i bezsensownie umotywowana, że nawet nie mam ochoty o niej wspominać - naprawdę można ją pominąć.

Jedyną zaletą tego gniota jest oprawa wizualna - stąd też zawyżona ocena, którą wystawiłem. Zarówno okładka, jak i wnętrze książki, są przepięknie ilustrowane, a przedstawianie wiadomości SMS przy pomocy dymków czatu wydaje się całkiem nowatorskim rozwiązaniem.

Podsumowując, "My Little Porno" jest wybitnie kiepską lekturą i nie poleciłbym jej nawet największemu wrogowi. Jedynym pozytywnym aspektem lektury są obrazki - co za ironia. Podobno nie ocenia się książki po okładce, ale w tym przypadku myślę, że byłoby to najlepszym wyjściem.

Skończyłem właśnie czterogodzinny maraton z "My Little Porno" i chyba jeszcze długo nie przeboleję czasu straconego przy tej lekturze.

Czułem prawdziwe fizyczne obrzydzenie, gdy czytałem te rzygi - począwszy od protagonisty, Tomasza Domagalskiego, który jest cynicznym, wulgarnym i obleśnym seksistą oraz homofobem, kończąc na cholernie nudnej i ciągnącej się w...

Jeszcze nigdy tak bardzo nie zmęczyło mnie czytanie żadnej książki, a uwierzcie mi, że zgłębiałem wiele naprawdę słabych utworów, o których nieustannie od wielu lat próbuję zapomnieć.

"13 Powodów" jest powieścią przytłaczającą, wybitnie złą, nieniosąca za sobą żadnego przekazu, wartości - obrażona na świat licealistka, zachowująca się, niczym niedojrzała emocjonalnie jedenasto- lub dwunastolatka, postanawia popełnić samobójstwo. Przyczyna? Problemy pierwszego świata - zaczepki ze strony uczniów w szkole, kłótnia z koleżanką, podkradanie adresowanych do niej liścików i inne pierdoły. Oczywiście nie chcę tutaj nikogo oceniać, nawet osoby z najbardziej błahymi problemami padają ofiarą depresji i myśli samobójczych. Hannah jest jednak inna - na siłę pakuje się w kłopoty, prowokuje ludzi do złych zachowań tylko po to, by oskarżać ich później o zdradę i móc zgrywać ofiarę ich napaści. Masa uszczypliwości i litry wypluwanego przez Hannah jadu sprawiały, że z każdą przeczytaną stroną miałem coraz większą ochotę cisnąć książkę o ścianę lub spalić na popiół i zupełnie wymazać z pamięci jej treść. Jak na dobrą, przereklamowaną "psychologiczną" młodzieżówkę przystało - Hannah pakuje się w coraz większe problemy, a cały świat sprzymierza się przeciw niej.

Główny bohater książki - Clay, jest bezlitośnie nudnym, nieskazitelnie czystym chłopaczkiem z sąsiedztwa. Nie potrafię nic więcej o nim napisać, ponieważ autor po prostu nie pozwala czytelnikowi go lepiej poznać. Nastolatek jest pusty, jałowy. Jego zbędne dla fabuły monologi można spokojnie pomijać.

Tytuł utrwala w czytelnikach nieprzychylne dla osób z depresją stereotypy, jakoby naumyślnie pakowały się w kłopoty, były jednostkami apatycznymi, usilnie szukającymi uznania i atencji. Z drugiej strony, młodzieży dotkniętej obniżeniem nastroju książka ukazuje świat zły i nieczysty, w którym nie warto szukać pomocy u przyjaciół i nauczycieli, rodziców czy psychologów.

Powieść jest po prostu zła. Żałuję, że kupiłem ją za realne pieniądze, które mogłem zainwestować w coś znacznie przyjemniejszego, na przykład, leczenie kanałowe zęba.

Jeszcze nigdy tak bardzo nie zmęczyło mnie czytanie żadnej książki, a uwierzcie mi, że zgłębiałem wiele naprawdę słabych utworów, o których nieustannie od wielu lat próbuję zapomnieć.

"13 Powodów" jest powieścią przytłaczającą, wybitnie złą, nieniosąca za sobą żadnego przekazu, wartości - obrażona na świat licealistka, zachowująca się, niczym niedojrzała emocjonalnie...

Opowiadanie Annie Proulx jest niedługie, zwięzłe, ale i niezwykle bogate w treść. Zaciekawiony przystępną ceną, zdecydowałem się na na jego kupno i mam tylko żal do świata, że nie było mi dane poznać tej historii o wiele wcześniej.

Myślę, że głównym fenomenem książki nie jest tematyka, którą ona porusza, a jej uniwersalizm. Autorka przepięknie portretuje losy bohaterów i co rusz zmusza czytelnika do głębokich refleksji nad pojęciami miłości i wolności.

Czego nauczyła mnie "Tajemnica Brokeback Mountain"? Chyba tego, że nie warto żyć w kłamstwie. Zawsze należy akceptować prawdziwą miłość, nie uciekać od niej. Czasem bywa naprawdę ciężko. Śmierć prędzej czy później przychodzi po każdego z nas. Czy nie lepiej jest umrzeć u boku ukochanej osoby, wraz z świadomością, że żyło się w zgodzie z własnym sumieniem? A jeśli już odejdziemy, co będziemy w stanie pozostawić naszym najbliższym?

Byłoby mi ciężko nie nazwać opowiadania Proulx dziełem sztuki. Krótkie, treściwe, prawdziwe i uniwersalne. Wzrusza niezwykłością i przytłacza normalnością. Wydarzenia z Brokeback Mountain jeszcze przez długi czas zostaną w mojej głowie.

Opowiadanie Annie Proulx jest niedługie, zwięzłe, ale i niezwykle bogate w treść. Zaciekawiony przystępną ceną, zdecydowałem się na na jego kupno i mam tylko żal do świata, że nie było mi dane poznać tej historii o wiele wcześniej.

Myślę, że głównym fenomenem książki nie jest tematyka, którą ona porusza, a jej uniwersalizm. Autorka przepięknie portretuje losy bohaterów i...