Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Come, I'll take you to San Giacomo before you change your mind," I finally said. "There is still time before lunch. Remember the way?" "I remember the way." "You remember the way," I echoed. He looked at me and smiled. It cheered me. Perhaps because I knew he was taunting me. Twenty years was yesterday, and yesterday was just earlier this morning, and morning seemed light-years away. "I'm like you," he said. "I remember everything." I stopped for a second. If you remember everything, I wanted to say, and if you are really like me, then before you leave tomorrow, or when you're just ready to shut the door of the taxi and have alreay said goodbye to everyone else and there's not a thing left to say in this life, then, just this once, turn to me, even in a jest, or as an afterthought, which would have meant everything to me when we were together, and, as you did back then, look at me in the face, hold my gaze, and call me by your name.

Come, I'll take you to San Giacomo before you change your mind," I finally said. "There is still time before lunch. Remember the way?" "I re...

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości, z którymi chciałoby się żyć czy też być, czy też brnąć przez swoje dni. Jeżeli człowiek był bystry i miał szczęście, dowiadywał się tego i przyjmował to do wiadomości. Decydował, co jest dla niego najważniejsze, i szukał tego, ucząc się być realistą.

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości...

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości, z którymi chciałoby się żyć czy też być, czy też brnąć przez swoje dni. Jeżeli człowiek był bystry i miał szczęście, dowiadywał się tego i przyjmował to do wiadomości. Decydował, co jest dla niego najważniejsze, i szukał tego, ucząc się być realistą.

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości...

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości, z którymi chciałoby się żyć czy też być, czy też brnąć przez swoje dni. Jeżeli człowiek był bystry i miał szczęście, dowiadywał się tego i przyjmował to do wiadomości. Decydował, co jest dla niego najważniejsze, i szukał tego, ucząc się być realistą.

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości...

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości, z którymi chciałoby się żyć czy też być, czy też brnąć przez swoje dni. Jeżeli człowiek był bystry i miał szczęście, dowiadywał się tego i przyjmował to do wiadomości. Decydował, co jest dla niego najważniejsze, i szukał tego, ucząc się być realistą.

Z biegiem lat człowiek uświadamia sobie, że wartości, które ceni w osobach, z którymi sypia lub romansuje, to niekoniecznie te same wartości...

Ci, którzy do niczego nie doszli, coraz rzadziej skarżyli się na rdzennych mieszkańców Zachodu, na ich stosunek do pieniędzy, ich uporządkowanie, ograniczoność, coraz rzadziej żartowali z ich kompleksów, coraz mniej dziwiło ich zbyt ubogie menu na uroczystych spotkaniach z ważnych okazji i na urodzinach, na które odważyli się pójść. Coraz bardziej entuzjastycznie wspominali za to swoje dzieciństwo i młodość, miejsca, które wtedy poznali, ówczesnych przyjaciół, miłości, podróże, zaczynali gloryfikować przeszłość, malować ją w piękniejszych barwach i ukazywać w lepszym świetle. Nagle wszystko wydawało im się zupełnie inne i coraz częściej słyszało się zdania w rodzaju: „Jak się dobrze zastanowię, radziecki system kształcenia był wspaniały” albo: „Nie jeździliśmy wtedy może na Majorkę czy Ibizę, ale z tych niewielu rzeczy, które się miało, umieliśmy wydobyć to, co najlepsze, szanowaliśmy rzeczy, zupełnie inaczej niż dzisiejsze pokolenie, któremu wszystko podstawia się pod nos, a ono nawet nie umie powiedzieć dziękuję.” I coraz częściej takie dyskusje toczyły się na tle muzyki z dawnej ojczyzny. Wymieniali się starymi płytami, wspólnie śpiewali – ze szczególną żarliwością – piosenki pionierów, głośno się śmiali, nie stroniąc przy tym od kilku kieliszeczków wódki czy koniaku. I coraz bardziej zapominali, że w czasach młodości za jedną oryginalną płytę The Supremes byli oddać wszystko, zapominali, że zazdrościli każdemu, komu choć raz udało się opuścić ich więzienie rozciągające się przez jedenaście stref czasowych i zobaczyć ten błyszczący świat, że niczego nie pragnęli tak, jak być wolni, decydować o swoim życiu, mieć auto, zwiedzać świat. Zapominali, jak roili, że są Rambo, i że chcieli posłać do diabła całą półkulę wschodnią.

Ci, którzy do niczego nie doszli, coraz rzadziej skarżyli się na rdzennych mieszkańców Zachodu, na ich stosunek do pieniędzy, ich uporządkow...

But it might have started way later than I think without my noticing anything at all. You see someone, but you don't really see him, he's in wings. Or you notice him, but nothing clicks, nothing "cathces," and before you're even aware of a presence, or of something troubling you, the six weeks that were offered you have almost passed and he's either already gone or just about to leave, and you're basically scrambling to come to terms with something, which, unbeknownst to you, has been brewing for weeks under your very nose and bear all the symptoms of what you're forced to call 'I want'. How couldn't I have known, you ask? I know desire when I see it - and yet, this time, it slipped by completely. I was going for the devious smile that suddenly light up his face each time he'd read my mind, when all I relly wanted was skin, just skin.

But it might have started way later than I think without my noticing anything at all. You see someone, but you don't really see him, he's in...