Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najpiękniejsze w tej książce jest to, że przedstawia prawdziwych ludzi. Charaktery głównych bohaterów nie są "podkręcone", ulepszone, stworzone, by być podziwianymi. Są ludźmi, nie tworami fikcji. Są momenty, które chciałabym zakwestionować, ale gdy o nich myślę, uświadamiam sobie, że tak właśnie miało być. Tak powinno być.
Sama opowieść jest bardzo poruszająca. Uczucia Eleonory i Parka są tak bliskie normalnemu życiu, że nie można nie przeżywać z nimi tych małych, miłych rzeczy jak i wielkich i tragicznych.
Cieszę się, że nastolatkowie zostali opisani w sposób, w jaki funkcjonują naprawdę - jako kłębek emocji i niepewności, szukający swojego miejsca na świecie, jako młodzi ludzie, zdeterminowani, by czuć. Pochłonięci uczuciami i często zagubieni w nich.

Najpiękniejsze w tej książce jest to, że przedstawia prawdziwych ludzi. Charaktery głównych bohaterów nie są "podkręcone", ulepszone, stworzone, by być podziwianymi. Są ludźmi, nie tworami fikcji. Są momenty, które chciałabym zakwestionować, ale gdy o nich myślę, uświadamiam sobie, że tak właśnie miało być. Tak powinno być.
Sama opowieść jest bardzo poruszająca. Uczucia...

Po pierwszych stronach pomyślałam "to jest to! Pani Regina mnie rozumie!".
I rzeczywiście, czułam się, jakby ktoś przedstawił najbardziej pozytywne aspekty mojej filozofii życia na tych kilkuset stronach.
Lekkim stylem i humorem pióro Reginy Brett wdarło się do mojego serca, wywołując uśmiech. Niby wszystko, co przeczytałam, było mi już znane, jednak dzięki tej lekturze odkryłam wiele rzeczy na nowo.
A potem pani Regina mnie zawiodła.
Sprawa tyczy się Boga.
Ocenianie kogoś pod kątem jego wiary nie jest w moim stylu, wręcz przeciwnie, ciekawi mnie pogląd ludzi na sprawy religijne, jednakże w książce "Bóg nigdy nie mruga", choć zabrzmi to komicznie... Boga jest za dużo. W pewnym momencie ma się wrażenie, że jest się przytłoczonym gorliwą wiarą, czułam, że jest to inwazja na moje odczucia religijne, mój światopogląd i muszę się bronić, powiedzieć "nie".
Za dużo. Zbyt... obsesyjnie, mogę powiedzieć.
I to męczyło.
Do połowy przepłynęłam przez książkę z uśmiechem na twarzy. Drugą połowę czytałam z oporem i niechęcią. Nieraz mimowolnie wywróciłam oczami i jedyne słowa, które miałam wciąż w głowie, to "za bardzo".
I tyle.
Polecam i nie polecam.
Można przemyśleć kilka spraw z nową perspektywą, ale jednocześnie można naprawdę nabrać niechęci.
Czy czytać? Pozostawiam do indywidualnej oceny.

Po pierwszych stronach pomyślałam "to jest to! Pani Regina mnie rozumie!".
I rzeczywiście, czułam się, jakby ktoś przedstawił najbardziej pozytywne aspekty mojej filozofii życia na tych kilkuset stronach.
Lekkim stylem i humorem pióro Reginy Brett wdarło się do mojego serca, wywołując uśmiech. Niby wszystko, co przeczytałam, było mi już znane, jednak dzięki tej lekturze...

Poznajcie Pata, który Was oczaruje.
Pat to postać, do której ciężko nie poczuć sympatii. "Poradnik pozytywnego myślenia" to bardzo trafny tytuł. Pozytywne i naiwne nastawienie do życia Pata jest wprost rozbrajające i tworzące ciepłe uczucia.
Choć poruszana problematyka jest ciężka, styl książki sprawia, że budzi w nas sympatię. Przez całą historię kibicowałam Patowi i oto jest, nasz bohater, na końcu swojej drogi i początku nowej.
Mocno polecam, warto oderwać się od naszej ponurej rzeczywistości i zobaczyć, jak należy myśleć pozytywnie!

Nauczmy się od Pata, jak ćwiczyć bycie miłym, a nie stawianie na swoim.

Poznajcie Pata, który Was oczaruje.
Pat to postać, do której ciężko nie poczuć sympatii. "Poradnik pozytywnego myślenia" to bardzo trafny tytuł. Pozytywne i naiwne nastawienie do życia Pata jest wprost rozbrajające i tworzące ciepłe uczucia.
Choć poruszana problematyka jest ciężka, styl książki sprawia, że budzi w nas sympatię. Przez całą historię kibicowałam Patowi i oto...