Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Błogosławiony ks. Carlo Gnocchi to twórca wielkiego dzieła charytatywnego wspomagającego sieroty wojenne, a dzięki tej pozycji możemy zagłębić się w doświadczenia, które go do tego skłoniły. Mowa o uczestnictwie, w charakterze kapelana, w "krucjacie antybolszewickiej", która okazała się totalną klęską Państw Osi. Książka przybliża dramat tysięcy włoskich żołnierzy wycofujących się przed Armią Czerwoną, kiedy zarówno akty nadzwyczajnego heroizmu jak i bestialstwa były na porządku dziennym. Ukazuje codzienność i niepewność życia w czasie wojny, szczególnie porusza część poświęcona spotykanym dzieciom. Jest to arcyciekawy zapis osobistych przeżyć tego wspaniałego człowieka, obserwacji, wrażeń z tej "nieludzkiej ziemi", świadectwo służby, wiary i niezłomności ducha. Przypomina również, że głęboka, osobista relacja z Bogiem niekoniecznie musi mieć oblicze redaktorów deon.pl.

Błogosławiony ks. Carlo Gnocchi to twórca wielkiego dzieła charytatywnego wspomagającego sieroty wojenne, a dzięki tej pozycji możemy zagłębić się w doświadczenia, które go do tego skłoniły. Mowa o uczestnictwie, w charakterze kapelana, w "krucjacie antybolszewickiej", która okazała się totalną klęską Państw Osi. Książka przybliża dramat tysięcy włoskich żołnierzy...

Kolejny religijny klasyk, który był w domu odkąd pamiętam, a na moim prywatnym regale co najmniej od 15 lat. Do tego polecany przez obecnego papieża (co nie dla każdego jest dobrą rekomendacją).
Autor – no cóż, poprzestańmy na eufemizmie „postać niejednoznaczna”. Nie można mu jednak odmówić bycia naprawdę solidnym pisarskim rzemieślnikiem z przebłyskami geniuszu.
„Cień Ojca” to rzecz warta uwagi z racji tego co opisuje, a nie wyszukanego stylu. To przede wszystkim możliwość spojrzenia na Świętą Rodzinę, a zwłaszcza jej opiekuna św. Józefa, ludzkim okiem. Wczucia się w to, co mógł sobie myśleć, w jego życie, rozterki i wątpliwości wobec niezwykłych wydarzeń, jakie go spotkały. Znam ciekawsze książki o ojcostwie, co nie znaczy, że ta jest zła – jest co najmniej dobra. Pokazuje wzorcowy stosunek ojca wobec rodziny i powierzonego zadania, a także mimo pewnych wahań, zaufanie Bożej Opatrzności. Zarys fabularny historii jest oczywiście każdemu znany, ale Dobraczyński wypełnia ją bardziej przyziemnymi szczegółami, co pomaga zobaczyć w bohaterach kogoś więcej niż postacie ze świętych figur i obrazów.

Kolejny religijny klasyk, który był w domu odkąd pamiętam, a na moim prywatnym regale co najmniej od 15 lat. Do tego polecany przez obecnego papieża (co nie dla każdego jest dobrą rekomendacją).
Autor – no cóż, poprzestańmy na eufemizmie „postać niejednoznaczna”. Nie można mu jednak odmówić bycia naprawdę solidnym pisarskim rzemieślnikiem z przebłyskami geniuszu.
„Cień...

Cudaczek-Wyśmiewaczek to takie malutkie "licho niepoczciwe, co nie je, nie pije, tylko wyśmiewaniem żyje". Ukrywa się w dziecięcych włosach lub zakamarkach ubrania, aby podpowiadać różne niegodne zachowania, które sprawiają mu uciechę. Przedstawione są one w sposób karykaturalny, jednak każde dziecko i dorosły znajdzie w którymś z epizodów swoje zniekształcone odbicie. Napisana z humorem opowieść z jednoznacznym przesłaniem. Idealne dla kilkuletniego dziecka, na starszych nie testowałem.

Cudaczek-Wyśmiewaczek to takie malutkie "licho niepoczciwe, co nie je, nie pije, tylko wyśmiewaniem żyje". Ukrywa się w dziecięcych włosach lub zakamarkach ubrania, aby podpowiadać różne niegodne zachowania, które sprawiają mu uciechę. Przedstawione są one w sposób karykaturalny, jednak każde dziecko i dorosły znajdzie w którymś z epizodów swoje zniekształcone odbicie....