Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogę powiedzieć, że Krąg podobał mi się od początku czytania. Przez pierwsze kilkadziesiąt, może 100 stron byłam lekko znudzona i momentami chciałam już odłożyć książkę na półkę. Dopiero później zaczęłam się wkręcać, a czytanie stało się przyjemne. Długo też nie mogłam się przekonać, by w ogóle po nią sięgnąć, nie byłam do końca przekonana czy te klimaty mogą mi się spodobać. Oczywiście, jak zawsze zresztą, myliłam się.

Już na pierwszych stronach spotykamy się... z samobójstwem, tajemniczymi głosami i służbową panią dyrektor. Tajemnic i nierozwiązanych zagadek przybywa z każdą kolejną stroną, dochodzą do tego pytania komu ufać a komu nie, kto jest dobry, a kto chce nas zniszczyć. Wyszło teraz na to, że ta książka jest brutalna, ale to prawda. Autorzy nie boją się zabić jednego z bohaterów, ani próbować zabić kolejnych.

Jeśli jesteśmy już przy bohaterach to są oni najlepszą częścią Kręgu. Każda osoba jest inna, wyjątkowa, jednocześnie realistyczna i prawdziwa. Fajnie, prawda? Dzięki temu, że pierwszoplanowych postaci jest sporo książka staje się jeszcze ciekawsza, a akcja nabiera jeszcze większego tępa. Na początku trochę trudno było mi się połapać kto jest kim, ale po tych kilkudziesięciu stronach wszystko mi się rozjaśniło.

Podsumowując myślę, że Krąg mimo moich obaw trafi na listę ulubionych książek i na pewno jeszcze w te wakacje sięgnę po kontynuację.

Nie mogę powiedzieć, że Krąg podobał mi się od początku czytania. Przez pierwsze kilkadziesiąt, może 100 stron byłam lekko znudzona i momentami chciałam już odłożyć książkę na półkę. Dopiero później zaczęłam się wkręcać, a czytanie stało się przyjemne. Długo też nie mogłam się przekonać, by w ogóle po nią sięgnąć, nie byłam do końca przekonana czy te klimaty mogą mi się...

http://ksiezniczkaksiazek.blogspot.no/2015/07/wakacje-w-wodospadach-cienia.html

To już 4 raz kiedy spotykam się z Kylie Galen i innymi obozowiczami w Wodospadach Cienia. Muszę przyznać, że kiedy czytasz jakąś dłuższą serię zaczynasz coraz bardziej przywiązywać się do bohaterów i coraz bardziej ich rozumieć. Odnoszę wrażenie, że 4 tom (przynajmniej dla mnie), jest jednym z najlepszych, jak nie najlepszym tomem z całej serii. Dlaczego? W porównaniu do 3 części sposób pisania był o wiele lepszy, bohaterowie stali się jeszcze bardziej... hmm, wyraźiści, akcja nabrała tempa i wreszcie dowiedziałam się więcej o tym kim jest Kylie.

Jeśli mam być szczera to chyba za bardzo nie mam do czego przyczepić. Gdy skończyłam czytać miałam ochotę rzucić książką w ścianę (ze względu na to, że korzystam z czytnika się powstrzymałam). Byłam... nie, jestem zła, że muszę czekać na następny tom do końca wakacji. Świadomość tego, że kolejna część jest tą ostatnią jest okropna. Mam nadzieję, że autorka zakończy tę serię w dobry sposób i nie zawiedzie naszych oczekiwań.

Oczywiście w tej części Kylie nadal przeżywa sercowe rozterki.
Lucas Derek Lucas Derek Lucas Derek Lucas Derek
Ja chyba trzymam kciuki za Lucasa mimo, że jest wilkołakiem, za którymi średnio przepadam :D Nie mogę też zapomnieć o Deli i Mirandzie, ponieważ w ich życiu też będzie się działo. Jeszcze bardziej namiesza się u Holiday, która jest najsympatyczniejszą postacią z całej serii, więc trzymajmy za nią kciuki.

Myślę, że to dobry moment żeby zakończyć pisanie o tej książce. Wodospady cienia to seria, będąca jedną z pierwszych, w które się wkręciłam. Jeśli jeszcze nie czytaliście, wiecie co macie robić. Jeśli jesteście już po piszcie w komentarzach co sądzicie.

OCENA KSIĄŻKI: 9/10

http://ksiezniczkaksiazek.blogspot.no/2015/07/wakacje-w-wodospadach-cienia.html

http://ksiezniczkaksiazek.blogspot.no/2015/07/wakacje-w-wodospadach-cienia.html

To już 4 raz kiedy spotykam się z Kylie Galen i innymi obozowiczami w Wodospadach Cienia. Muszę przyznać, że kiedy czytasz jakąś dłuższą serię zaczynasz coraz bardziej przywiązywać się do bohaterów i coraz bardziej ich rozumieć. Odnoszę wrażenie, że 4 tom (przynajmniej dla mnie), jest jednym z...

Zacznę może od tego, że odrobinę się na tej pozycji zawiodłam, po autorce oczekiwałam o wiele więcej, ale niestety nie udźwignęła ona tematu książki, którym były smoki. Niby wszystko było na swoim miejscu, skrzydła na plecach a ogień w paszy, ale oczekiwałam po prostu odrobinę więcej... Odrobinkę... Większego realizmu, bo były sytuacje, które ciężko było mi sobie wyobrazić.

Drugim problemem był okropny styl, ilość powtórzeń była tak strasznie duża, że to aż raziło po oczach. Przepraszam, ale inaczej nie jestem tego w stanie nazwać. To było po prostu słabe.
Dalej, większość sytuacji była strasznie przewidywalna, bohaterowie sami w sobie byli dosyć interesujący ale interakcje między nimi nie stanowiły dla mnie żadnego zaskoczenia. Duża część zdarzeń opierała się na wytartych już szlakach. Wtedy gdy powinnam, nie wiem..., czuć podekscytowanie, albo nie móc usiedzieć na miejscu byłam lekko znudzona. Jedynym plusem jest to, że mimo wszystko, nie wiem jakim cudem, czyta się ją naprawdę szybko.
Myślę, ze Talon spodoba się czytelnikom, którzy fantastykę czytają rzadko i z podobnymi historiami nie mieli jeszcze do czynienia.

Bohaterowie, jak już mówiłam, nie byli tacy najgorsi. Chociaż muszę przyznać, że zachowania Ember były mało oryginalne, jej brat, a raczej to zrobił, miało być dla czytelnika zaskoczeniem, czy coś w tym rodzaju, ale stało się łatwe do przewidzenia. Oczywiście pojawiła się walka o serce Ember między dwoma chłopakami (jeśli mam być szczera to ja nie lubię żadnego).

Nie mam bladego pojęcia jaką ocenę postawić tej książce, nie była najlepsza, ani też całkiem zła. Była bardzo przeciętnie przeciętna, jednak mi osobiście nie przypadła do gustu.

OCENA KSIĄŻKI: 5-/10

Zacznę może od tego, że odrobinę się na tej pozycji zawiodłam, po autorce oczekiwałam o wiele więcej, ale niestety nie udźwignęła ona tematu książki, którym były smoki. Niby wszystko było na swoim miejscu, skrzydła na plecach a ogień w paszy, ale oczekiwałam po prostu odrobinę więcej... Odrobinkę... Większego realizmu, bo były sytuacje, które ciężko było mi sobie...