Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie skończyłem czytać. Za książkę zabrałem się po obejrzeniu filmu, więc nie było takiego WOW, bo już wszystko było jasne. Niemniej chętnie wyłapywałem różnice, dodatkowe elementy, które nie załapały się do książki. Jeżeli miałbym wskazać, to ciężki wybór, z czym najpierw się zapoznać. Idąc jednak za swoją zasadą, pierw polecam książkę, potem film. Ten ostatni został genialnie zrealizowany i w sumie ciekaw jestem jak odebrałbym papierowe dzieło Dennisa Lehane'a, gdybym nie widział pierw ekranizacji. Tak czy siak jest to genialna opowieść, którą każdy powinien znać. Ja nadrobiłem ten temat dopiero teraz, ale lepiej późno niż wcale, bo dzieło jest wybitne.

Właśnie skończyłem czytać. Za książkę zabrałem się po obejrzeniu filmu, więc nie było takiego WOW, bo już wszystko było jasne. Niemniej chętnie wyłapywałem różnice, dodatkowe elementy, które nie załapały się do książki. Jeżeli miałbym wskazać, to ciężki wybór, z czym najpierw się zapoznać. Idąc jednak za swoją zasadą, pierw polecam książkę, potem film. Ten ostatni został...

Fight Club to moje pierwsze zetknięcie z twórczością Palahniuka. I od razu mogę napisać – WOW. Zupełnie inne podejście do słowa pisanego, pokręcona historia, wymagająca skupienia, by łączyć fakty i się we wszystkim nie pogubić. Szkoda, że wcześniej oglądałem film, bo już wiedziałem „o co chodzi”. Mimo to czytało się świetnie i całą tę odjechaną historię chłonęło się na nowo, od drugiej i w sumie przecież tej oryginalnej strony. Zakręcone postacie, które idealnie wręcz wpisują się w specyficzny styl autora. Towarzyszy nam egzystencjalna ‘rozkmina’ - nad życiem, nad Bogiem, nad tym kim jesteśmy i czego tak naprawdę potrzebujemy. Motyw wyzwolenia, wolności, a jednocześnie zagubienia oraz pułapki za sprawą innej osobowości. Dzięki Chuckowi wiem jak przygotować mydło, dynamit i co robić, gdy będę pracował w kinie ;]

Doskonałe przeniesienie książki na duży ekran, co już było zresztą powiedziane, nie mogło się nie udać, gdyż powieść jest jak gotowy scenariusz z rozpisanymi scenami.

Z wielkim zaciekawieniem sięgnę po „Niewidzialne potwory”, które czekają już na mnie na półce.

Fight Club to moje pierwsze zetknięcie z twórczością Palahniuka. I od razu mogę napisać – WOW. Zupełnie inne podejście do słowa pisanego, pokręcona historia, wymagająca skupienia, by łączyć fakty i się we wszystkim nie pogubić. Szkoda, że wcześniej oglądałem film, bo już wiedziałem „o co chodzi”. Mimo to czytało się świetnie i całą tę odjechaną historię chłonęło się na...

"Oto moja historia. Nie jest zbyt piękna. Wiodę najbardziej dysfunkcyjne życie, jakie tylko można wieść. Jestem udanym nieudacznikiem."

Powyższe słowa idealnie pasują do Pana Belforta, który w ten sposób opisał w książce samego siebie. Jest to opowieść o bardo bystrym, przebiegłym, cwanym, spontanicznym i szalonym człowieku, który do pewnego momentu swojego życia postanowił te wszystkie cechy przeplatać dwoma nałogami - giełdą i narkotykami.

Do książki podszedłem niedługo po obejrzeniu filmu, który za sprawą wspaniałego duetu Scorsese oraz DiCaprio bardzo wysoko postawił poprzeczkę. Dlatego też podczas czytania miałem przed oczami konkretne klatki z filmu, które pokrywały się z wydarzeniami w książce. Ona sama pisana jest dosyć prostym językiem, który sprawia, że co rusz przerzucamy kolejne przeczytane strony. Belfort opowiadając kawałki ze swojego życia wywołuje w nas śmiech, radość, czasem też i pogardę oraz zażenowanie. Taki już jest i trzeba się z tym pogodzić. Miejscami można odnieść wrażenie, że opisywał wszystko z lekką nonszalancją, ale widać, że się przy tym dobrze bawił. Książka ujawnia również więcej faktów, aniżeli prawie 3h filmu, przez co można liczyć na zwariowane nowości w jego bujnym życiu.

Trzeba się też przyzwyczaić do opisów funkcjonowania giełdy, zasad nią rządzących, "rozkmin" Belforta nt. akcji, strategi i obecnych na co drugiej stronie "cytrynek" ;] Można również sporo wyciągnąć z przemówień autora do swoich pracowników, które jawią się jak swego rodzaju mini-szkolenia sprzedażowo-motywacyjne.

Cała historia jest wręcz niewyobrażalna, jedna wielka jazda bez trzymanki, która tylko momentami zwalnia na zakrętach. Poza tym odjazd maksymalny. Jeżeli na wszystko spojrzymy z minimalnym przymrużeniem oka i lekkim uśmiechem na twarzy, to przebrniemy przez całość z satysfakcją, jednocześnie dobrze się przy tym bawiąc.

Wyrażając opinię o książce nie może oczywiście zabraknąć magicznego słowa "obłęd", o którym zresztą tak napisał Belfort:

"To, co przedstawiam wam w tej książce, jest jego rekonstrukcją - rekonstrukcją satyryczną - próbą odtworzenia czegoś, co okazało się najbardziej zwariowaną jazdą w historii Wall Street."

I trzeba przyznać, że ma rację.

"Oto moja historia. Nie jest zbyt piękna. Wiodę najbardziej dysfunkcyjne życie, jakie tylko można wieść. Jestem udanym nieudacznikiem."

Powyższe słowa idealnie pasują do Pana Belforta, który w ten sposób opisał w książce samego siebie. Jest to opowieść o bardo bystrym, przebiegłym, cwanym, spontanicznym i szalonym człowieku, który do pewnego momentu swojego życia...