Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

- Na pustyni jest się trochę samotnym. - Równie samotnym jest się wśród ludzi.

- Na pustyni jest się trochę samotnym. - Równie samotnym jest się wśród ludzi.

Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.

Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.

Lepiej by zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo

Lepiej by zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo

[...] czyż może być coś milszego, jak siedzieć z książką wieczorem przy kominku, podczas gdy wiatr buje w szyby, a w pokoju pali się lampa? [...] Nie myśli się wówczas o niczym [...] i tak mijają godziny. Nie ruszając się z miejsca człowiek przechadza się po krajach, które widzi oczyma duszy, i fantazja wplatając się w baśń igra ze szczegółami lub biegnie za głównym wątkiem. I zdaje się nam, że sami jestesmy bohaterami tych opowieści, że pod ich szatą biją nasze serca.

[...] czyż może być coś milszego, jak siedzieć z książką wieczorem przy kominku, podczas gdy wiatr buje w szyby, a w pokoju pali się lampa? [...] Nie myśli się wówczas o niczym [...] i tak mijają godziny. Nie ruszając się z miejsca człowiek przechadza się po krajach, które widzi oczyma duszy, i fantazja wplatając się w baśń igra ze szczegółami lub biegnie za głównym wątkiem. I ...

każde marzenie jest nam dane wraz z siłą do jego spełnienia

każde marzenie jest nam dane wraz z siłą do jego spełnienia

- Czy jest pani tak szczęśliwa, jak by sobie tego życzyła? - Po tej stronie wieczności nikt nie może być doskonale szczęśliwy.

- Czy jest pani tak szczęśliwa, jak by sobie tego życzyła? - Po tej stronie wieczności nikt nie może być doskonale szczęśliwy.

(…) Człowiek przyzwyczaja się do cudownych rzeczy. Traktuje je jak coś oczywistego. Może próbować tego unikać, lecz i tak nie da rady. Po prostu cudów jest za dużo. Są wszędzie.

(…) Człowiek przyzwyczaja się do cudownych rzeczy. Traktuje je jak coś oczywistego. Może próbować tego unikać, lecz i tak nie da rady. Po prostu cudów jest za dużo. Są wszędzie.

Dwóch Żydów spotyka się na ulicy. - Witaj Jojne! Coś ty taki blady? Żona ci umarła? - Gorzej... - Ajj! Umarł ci twój jedyny syn, Mojsze? - Gorzej! - To co może być jeszcze gorsze? - Mój syn Mojsze... Ajj!, on spotkał złą kobietę! - To się każdemu może zdarzyć. - No tak, ale on spotkał gojkę i... - Nie! Nie mów! Niech będzie przeklęta! - No tak, mój drogi Szlomo... On też jest teraz gojem! - No i co zrobiłeś, Jojne? - Co mogłem zrobić? Przecież nie mogłem go zabić! Poszedłem do synagogi poskarżyć się Najwyższemu. - No i co? - Och, Szlomo, pod koniec dnia usłyszałem w synagodze głos: "Bardzo ci współczuję i dobrze cię rozumiem, bo mój jedyny syn też zmienił religię i teraz jest gojem!". Szlomo najpierw na chwilę oniemiał, a potem podsumował: - Ja na twoim miejscu napisałbym nowy testament i go wydziedziczył! Jojne posłuchał Szlomo. Wydziedziczył syna i wygnał go z domu. Minęły lata. Coraz smutniej i trudniej było żyć samemu w wielkim domu. Zrobiło się mu żal syna i chciał nacieszyć się wnukami. Pogodził się z synem. Przyjął go wraz z synową i z dziećmi pod swój dach. Jest niedziela. Dzwonią na mszę. Jojne słyszy, że jego syn z synową wcale się nie śpieszą, wylegują się w łóżku. Puka do ich drzwi. - Mojsze! Już dziesiąta! Na mszę dzwonili, a ty jeszcze w łóżku?! Drzwi się otwierają. - Mój drogi ojcze, przestań wreszcie nazywać mnie Mojsze! Przecież dobrze wiesz, że ja się teraz nazywam Mieczysław. A poza tym, co ciebie, żyda, obchodzi, czy my, katolicy, wypełniamy nasze obowiązki? - Oj Mojsze, Mojsze! Ty nigdy nie byłeś dobrym żydem. No to chociaż bądź porządnym gojem!

Dwóch Żydów spotyka się na ulicy. - Witaj Jojne! Coś ty taki blady? Żona ci umarła? - Gorzej... - Ajj! Umarł ci twój jedyny syn, Mojsze? - Gorzej! - To co może być jeszcze gorsze? - Mój syn Mojsze... Ajj!, on spotkał złą kobietę! - To się każdemu może zdarzyć. - No tak, ale on spotkał gojkę i... - Nie! Nie mów! Niech będzie przeklęta! - No tak, mój drogi Szlomo... On też jest t...

Gdyby ludzkość z takim samym zapałem pracowała nad zwalczaniem cierpień, z jakim pracuje nad ich zadawaniem...

Gdyby ludzkość z takim samym zapałem pracowała nad zwalczaniem cierpień, z jakim pracuje nad ich zadawaniem...

Miłość to nie jest coś, o czym się mówi, tylko to, co się robi, co się czuje i czego się doświadcza, to intymność chwil milczenia i drobnych sensów.

Miłość to nie jest coś, o czym się mówi, tylko to, co się robi, co się czuje i czego się doświadcza, to intymność chwil milczenia i drobnych sensów.

Podobno jeśli się wrzuci żabę do wrzątku, wyskoczy z niego. Ale wystarczy ją włożyć do zimnej wody i powoli podgrzewać, a będzie siedzieć cicho, dopóki jej krew nie zacznie wrzeć. Pozwoli się ugotować żywcem. Może tak właśnie było w moim przypadku. Może byłem jak ta żaba.

Podobno jeśli się wrzuci żabę do wrzątku, wyskoczy z niego. Ale wystarczy ją włożyć do zimnej wody i powoli podgrzewać, a będzie siedzieć cicho, dopóki jej krew nie zacznie wrzeć. Pozwoli się ugotować żywcem. Może tak właśnie było w moim przypadku. Może byłem jak ta żaba.

Miłość - to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mozg. Kiedy rzekł: - Niech się stanie Światło! - wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać

Miłość - to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mozg. Kiedy rzekł: - Niech się stanie Światło! - wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać

W betonowym parku po drugiej stronie ulicy stoi olbrzymia rzeźba. To szkielet parasolki, leżący na boku. Parasolka jest zielona. Stań pod nią podczas burzy, a i tak zmokniesz - dlatego nazywają to sztuką.

W betonowym parku po drugiej stronie ulicy stoi olbrzymia rzeźba. To szkielet parasolki, leżący na boku. Parasolka jest zielona. Stań pod nią podczas burzy, a i tak zmokniesz - dlatego nazywają to sztuką.