Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba ta masowa produkcja nie służy twórczości Pana Mroza. Czym dalej, tym niestety gorzej. Pomysły jak najbardziej ciekawe, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. To kolejna pozycja, w której postacie są niespójne, a ich zachowanie tak odrealnione, że czytając byłam częściej zażenowana, niż zaciekawiona czy zaskoczona. Może lepiej byłoby przysiąść i napisać coś naprawdę porządnego, zamiast rozmieniać się na drobne, a przecież i talent pisarski, i umiejętność wymyślenia wciągającej historii Pan Remigiusz posiada. Trochę jestem zawiedziona.

Chyba ta masowa produkcja nie służy twórczości Pana Mroza. Czym dalej, tym niestety gorzej. Pomysły jak najbardziej ciekawe, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. To kolejna pozycja, w której postacie są niespójne, a ich zachowanie tak odrealnione, że czytając byłam częściej zażenowana, niż zaciekawiona czy zaskoczona. Może lepiej byłoby przysiąść i napisać coś...

Jestem bardzo zawiedziona, spodziewałam się, że nie będę mogła oderwać się od czytania, a trochę wiało nudą. Do tego wszystko bardzo przewidywalne, choć do ostatniej strony wierzyłam, że coś mnie jeszcze zaskoczy. Największy minus to zbyt mało symboliki, zagadek, a przecież to w tym Langdon jest najlepszy. Główny bohater wydawał mi się w tej części mało wyrazisty, wręcz odczuwałam, że jest mało istotny w całej opowieści. Niestety jest to zdecydowanie najsłabsza część.

Jestem bardzo zawiedziona, spodziewałam się, że nie będę mogła oderwać się od czytania, a trochę wiało nudą. Do tego wszystko bardzo przewidywalne, choć do ostatniej strony wierzyłam, że coś mnie jeszcze zaskoczy. Największy minus to zbyt mało symboliki, zagadek, a przecież to w tym Langdon jest najlepszy. Główny bohater wydawał mi się w tej części mało wyrazisty, wręcz...

Zdecydowanie czegoś mi w niej zabrakło, napięcia, dreszczyku emocji, który towarzyszy odkrywaniu tajemnicy, możliwe że to wina niezwykle bezbarwnego głównego bohatera, który co prawda wzbudzał sympatię, ale nie intrygował. W niektórych momentach nie czułam, że czytam coś, co wyszło spod pióra Pana Becketta, a do tej pory to właśnie jego styl mnie zachwycał. Mimo wszystko książkę czytało się bardzo szybko i przyjemnie.

Zdecydowanie czegoś mi w niej zabrakło, napięcia, dreszczyku emocji, który towarzyszy odkrywaniu tajemnicy, możliwe że to wina niezwykle bezbarwnego głównego bohatera, który co prawda wzbudzał sympatię, ale nie intrygował. W niektórych momentach nie czułam, że czytam coś, co wyszło spod pióra Pana Becketta, a do tej pory to właśnie jego styl mnie zachwycał. Mimo wszystko...