Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czemu ta książka wyszła autorce tak jak wyszła, ale w porównaniu z poprzednimi częściami, ten tom wydaje się naprawdę nudny. Nieciekawa postać głównej bohaterki, która jest naprawdę przewrażliwiona. Niby go nie chce, ale jednak go przyjmuje na noc. Pani Young miała dobry pomysł i szczere chęci w stworzeniu czegoś innego niż wszystko, ale niestety moim zdaniem nie wyszło jej to za dobrze. Z miłości do tej serii sięgnę po kontynuacje, ale mimo wszystko uważam, że ta część jest najsłabiej napisana ze wszystkich.

Nie wiem czemu ta książka wyszła autorce tak jak wyszła, ale w porównaniu z poprzednimi częściami, ten tom wydaje się naprawdę nudny. Nieciekawa postać głównej bohaterki, która jest naprawdę przewrażliwiona. Niby go nie chce, ale jednak go przyjmuje na noc. Pani Young miała dobry pomysł i szczere chęci w stworzeniu czegoś innego niż wszystko, ale niestety moim zdaniem nie...

Nie znam twórczości pani Kirsty Moseley, jednak czytając tą książkę jej pióra, obawiam się, że nie będę chciała sięgnąć po kolejną propozycję z jej półki.
Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno, to zniszczona książka z ogromnym potencjałem. Plan na książkę? - Idealny. Niestety, wykonanie okazało się bardzo słabe.
W pewnych momentach książki, zastanawiałam się czy nie została ona napisana właśnie przez jakąś napaloną szesnastolatkę.
Główna bohaterka z początku wydaje się bardzo dorosła, niestety z kolejnymi rozdziałami przeradzała się na moich oczach w jakąś rozpuszczoną dziewczynkę. Wykreowanie postaci Amber przez panią Moseley w oczach innych postaci w istocie genialne (czujecie ten sarkazm?). Każdemu się podoba, każdy chce z nią być, każdy chce ją przelecieć.Nie wspominając o akcji z zakładem, na który poszła główna bohaterka, tekstami obrażającymi innych na poziomie dzieci z przedszkola i oczywiście o ogromnej pasji dziewczyny, która była wspomniana 3 razy w ciągu całej książki.
Ludzie.. Czy ja jestem tak zacofana, czy nastolatki faktycznie po tygodniu chodzenia z kolesiem, którego całe życie nie znosiły wskakują mu do łóżka? Jeden z plusów dla autorki to to, że przynajmniej nie pokarała nas opisywaniem scen łóżkowych, bo to byłoby dla mnie za wiele. Mama głównej bohaterki zachowywała się bardziej dziecinnie niż sama nastolatka, ale na to mogę przymknąć oko, bo w końcu pojawiła się tylko na chwilę.
Tak jak napisałam wyżej - książka zapowiadała się ciekawie. Liam, Jake oraz ojciec głównej bohaterki są dla mnie postaciami na +. I dobrze opisane z charakteru i ich zachowania były odpowiednio dostosowane do historii, także ratowały całość.
Jestem zawiedziona, bo książka naprawdę mogła być bardzo dobra. Podziwiam panią Smreczyńską za wytrwałość w tłumaczeniu pozycji na język polski i mam tylko cichą nadzieję, że jeśli kolejna książka autorki trafi w moje ręce, to okaże się o wiele lepsza.

Nie znam twórczości pani Kirsty Moseley, jednak czytając tą książkę jej pióra, obawiam się, że nie będę chciała sięgnąć po kolejną propozycję z jej półki.
Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno, to zniszczona książka z ogromnym potencjałem. Plan na książkę? - Idealny. Niestety, wykonanie okazało się bardzo słabe.
W pewnych momentach książki, zastanawiałam się czy...

Sny Morfeusza to książka, która normalnie nie wywarłaby na mnie zbyt wielkiego wrażenia. No cóż, jeśli chodzi o panią Haner, to dała ona swojej książce "to coś", co sprawiło, że normalnie irytująca (oj, i to bardzo), główna bohaterka nie nakłoniła mnie do odłożenia książki na półkę. Co więcej pani Haner udowodniła, że krytyka jej twórczości po "Na szczycie" nie jest uzasadniona. Nie spodziewałam się niczego szczególnego, jednak książka zrobiła na mnie tak duże wrażenie, że z przyjemnością sięgnę po kolejną część przygód Cassandry i Adama.

Sny Morfeusza to książka, która normalnie nie wywarłaby na mnie zbyt wielkiego wrażenia. No cóż, jeśli chodzi o panią Haner, to dała ona swojej książce "to coś", co sprawiło, że normalnie irytująca (oj, i to bardzo), główna bohaterka nie nakłoniła mnie do odłożenia książki na półkę. Co więcej pani Haner udowodniła, że krytyka jej twórczości po "Na szczycie" nie...