Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi tom rodzinnej sagi zapoczątkowanej powieścią Przekroczyć rzekę. Autorka zastosowała ciekawy zabieg. Zamiast opisywać wydarzenia chronologicznie, tym razem zaprosiła czytelników do spojrzenia wstecz - do wieku XVIII i burzliwych czasów stanisławowskich. Owszem - mamy także dalsze losy bohaterów z tomu pierwszego - dowiadujemy się, że Julia została szczęśliwą mężatką i właśnie oczekuje narodzin drugiego dziecka, a jej pierworodna córka Krysia wyrasta na ciekawskiego i zaradnego podlotka. Szczerze mówiąc jestem fanką tej dorastającej panienki i chętnie się przekonam, w jaki sposób zrealizowała swoje plany i przyprawiła rodzinę o zawał serca ;) Liczę, że dowiem się tego z części trzeciej. Barbara nadal spisuje i odkrywa historię rodziny, a my uczestniczymy w dramatycznych wydarzeniach z życia jej antenatki Julianny. Jak już pisałam w innych recenzjach książek Anny Szepielak - lubię elementy historyczne. Spodobało mi się, że autorka wykorzystała w tym tomie mało znany fakt spisku i próby porwania króla Stanisława Poniatowskiego. Otóż nierozważny mąż Julianny dał się wplątać w intrygę przygotowaną przez konfederatów, a ona sama musiała chronić życie, honor rodziny i córkę Felicję. Pomagał jej w tym trudnym zadaniu szlachcic Bolesław Zarzewski. Dostajemy powieść pełną zdarzeń i emocji, a przy tym mocno osadzoną w obyczajowości wieku XVIII. Autorka zadała sobie sporo trudu, żeby nam ten miniony świat przybliżyć i przygotowała przypisy wyjaśniające dawne tytuły szlacheckie, wydarzenia i postaci historyczne. Aby się nie zgubić w zawiłościach rodowych mamy też drzewo genealogiczne. Widać w tym wszystkim staranność i troskę autorki o najdrobniejsze nawet szczegóły. Czekam teraz na tom trzeci i tak myślę, że zawędrujemy jeszcze głębiej w przeszłość - może w wiek XVI? A Krysi życzę zdobycia ważnego zawodu i być może pana Franciszka na dodatek ;)

Drugi tom rodzinnej sagi zapoczątkowanej powieścią Przekroczyć rzekę. Autorka zastosowała ciekawy zabieg. Zamiast opisywać wydarzenia chronologicznie, tym razem zaprosiła czytelników do spojrzenia wstecz - do wieku XVIII i burzliwych czasów stanisławowskich. Owszem - mamy także dalsze losy bohaterów z tomu pierwszego - dowiadujemy się, że Julia została szczęśliwą mężatką i...

Ta seria ma dla mnie sentymentalny urok, bo najpierw obejrzałam ( dawno temu )serial nakręcony na podstawie książek, a książkę przeczytałam dużo później. Powieść ma szersze tło, jest bogatsza, bardziej wielowątkowa. Trochę szkoda, że nie przeczytałam jej wcześniej, gdy byłam młodsza ;)

Ta seria ma dla mnie sentymentalny urok, bo najpierw obejrzałam ( dawno temu )serial nakręcony na podstawie książek, a książkę przeczytałam dużo później. Powieść ma szersze tło, jest bogatsza, bardziej wielowątkowa. Trochę szkoda, że nie przeczytałam jej wcześniej, gdy byłam młodsza ;)

Zawiodłam się, naprawdę się zawiodłam. Wcześniejsze książki pisarza były zdecydowanie ciekawsze. Teraz mam wrażenie, że autor nie jest w stanie wymyślić nic nowego i odgrzewa stare kotlety.

Zawiodłam się, naprawdę się zawiodłam. Wcześniejsze książki pisarza były zdecydowanie ciekawsze. Teraz mam wrażenie, że autor nie jest w stanie wymyślić nic nowego i odgrzewa stare kotlety.