Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mocna książka, przytłaczająca ciężarem opisanych w niej historii. Równocześnie książka bardzo dobra. Autorka zwraca uwagę na kwestię związaną z dziedziczeniem traumy oraz powielaniem wzorców zachowań, których samemu się doświadczyło. Daje to ciekawy, dodatkowy kontekst przytaczanym opowieściom. Polecam również rozmowę z autorką w ramach podcastu "Dział zagraniczny", daje przedsmak tego co znajdziemy w książce.

Bardzo mocna książka, przytłaczająca ciężarem opisanych w niej historii. Równocześnie książka bardzo dobra. Autorka zwraca uwagę na kwestię związaną z dziedziczeniem traumy oraz powielaniem wzorców zachowań, których samemu się doświadczyło. Daje to ciekawy, dodatkowy kontekst przytaczanym opowieściom. Polecam również rozmowę z autorką w ramach podcastu "Dział...

Wydaje mi się, że cokolwiek nie napiszę, nie będę potrafiła ubrać w słowa czym jest ta opowieść.
Historia Polski przeplata się w niej w naturalny sposób z historią rodziny. Pełna magii. Doprawiona jest pytaniami o naturę świata.
Po prostu warto :).

Wydaje mi się, że cokolwiek nie napiszę, nie będę potrafiła ubrać w słowa czym jest ta opowieść.
Historia Polski przeplata się w niej w naturalny sposób z historią rodziny. Pełna magii. Doprawiona jest pytaniami o naturę świata.
Po prostu warto :).

Sięgnęłam po tą sksiążkę zachęcona wywiadem z autorką opublikowanym w Wysokich Obcasach. Oczekiwałam psychologicznego portretu kobiety samotnie wychowującej dziecko i smaczków związanych z opieką nad cudzymi domami.

To co dostałam to przede wszytkim opis systemu opieki socjalnej w USA połączone z niezadowolniem autorki z tego w jaki sposób on funkcjonuje. Kiedy czyta się ten tekst mieszkając w Polsce, można złapać sie za głowę i powiedzieć "Kobieto, mogło być znacznie gorzej". Mam wrażenie, że opinia autorki na temat sposobu pomagania osobom ubogim to niemal połowa tej książki. Mimo, że staram się nie oceniać to pewne jej zachowania i przemyślenia wydają się po prostu bardzo naiwne (stworzenie w swojej głowie wizji jednego miasta jako ziemi obiecanej, która odmieni jej los czy bardzo jednostronne pokazanie ojca dziewczynki), a czasami niebezpieczne (zostawianie córki z obcymi mężczyznami).

Na plus wymieniłabym ciekawą nararcja na temat relacji matki z córką oraz szczery opis trudnych emocji, które towarzyszyły autorce.

Ostatecznie bardziej polecam sam wywiad z autorką niż książkę.

Sięgnęłam po tą sksiążkę zachęcona wywiadem z autorką opublikowanym w Wysokich Obcasach. Oczekiwałam psychologicznego portretu kobiety samotnie wychowującej dziecko i smaczków związanych z opieką nad cudzymi domami.

To co dostałam to przede wszytkim opis systemu opieki socjalnej w USA połączone z niezadowolniem autorki z tego w jaki sposób on funkcjonuje. Kiedy czyta się...