Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla fanów Ewy Demarczyk, a do nich należy niżej podpisany, książka będzie czymś w rodzaju źródełka - wątłego, ale jakże wyczekiwanego. Oto wspomnienia, fakty i domysły na temat Czarnego Anioła polskiej muzyki zebrano w jednym miejscu, zgrabnie ułożono i zaprezentowano odbiorcy z nostalgią marzącemu o jakimkolwiek kontakcie ze swoją idolką.

Otóż książka, chociaż de facto nic nowego do wiedzy o ED nie wnosi, pozwala na przegląd informacji rozsianych i często trudno osiągalnych, a w połączeniu ze wspomnieniami muzyków i współpracowników, oraz fragmentami wypowiedzi samej artystki, pomaga czytelnikowi, bez nachalnych sugestii, wykreować na swój sposób portret Ewy Demarczyk.

Pięknie wydana, trafnie dobrane zdjęcia. Szkoda, że taka krótka, ale wierzę, że więcej nie dało się zrobić.

Dla fanów Ewy Demarczyk, a do nich należy niżej podpisany, książka będzie czymś w rodzaju źródełka - wątłego, ale jakże wyczekiwanego. Oto wspomnienia, fakty i domysły na temat Czarnego Anioła polskiej muzyki zebrano w jednym miejscu, zgrabnie ułożono i zaprezentowano odbiorcy z nostalgią marzącemu o jakimkolwiek kontakcie ze swoją idolką.

Otóż książka, chociaż de facto...

Malwina - dowód na istnienie naszej, polskiej wersji Jane Austen. Na pewno nie przetrwała próby czasu tak, jak to się udało dziełom brytyjskiej autorki, ale miło jest przeczytać - z prawdziwą przyjemnością - powieść prawie we współczesnym typie. Lekko archaiczny już dziś styl i nieco naiwna narracja, pozostająca w dużej mierze wciąż pod przemożnym wpływem dawniejszej epoki, mają swój urok, a w połączeniu z, zamieszczonymi świadomie i nie, informacjami o obyczajowości sprawiają, że powieść tchnie autentyzmem. Zaś Malwina nie jest sztucznie wykreowaną kukłą, ale sympatyczną, po prostu dobrą dziewczyną, której życzy się jak najlepiej. Nie wiem, jak się to udało, ale jestem pod wrażeniem!

Przy ocenie książki warto zwrócić uwagę na czas jej powstania. "Malwina" jest dziełem pod pewnym względem pionierskim, korzystnie wyróżniającym się spośród przykładów literatury epoki. Narzekający powinni uświadomić sobie, że naturalnym jest rozdźwięk pomiędzy wiekiem XIX a XXI, a literatura sprzed 200 lat nie będzie taka sama, jak dziś :)

Malwina - dowód na istnienie naszej, polskiej wersji Jane Austen. Na pewno nie przetrwała próby czasu tak, jak to się udało dziełom brytyjskiej autorki, ale miło jest przeczytać - z prawdziwą przyjemnością - powieść prawie we współczesnym typie. Lekko archaiczny już dziś styl i nieco naiwna narracja, pozostająca w dużej mierze wciąż pod przemożnym wpływem dawniejszej epoki,...

Najwyższej jakości, najpiękniejsza proza poetycka. W opowiadaniach ożywają przedmioty, ale to nie wszystko - żyje każde słowo, każda litera, znak. Aż do ostatniej kropki tekst tryska treścią, plastycznymi, sensualnymi metaforami. A przy tym nie gubi się akcja, dzieło nie nuży, nie pozwala się rozproszyć, można tylko czytać... Nie czytać - pochłaniać: więcej i więcej. Żal, że tylko kilkadziesiąt stron. Piszę na gorąco, ale piszę świadomie: Tekst w typie "Sklepów cynamonowych", ale jeszcze LEPSZY!

Najwyższej jakości, najpiękniejsza proza poetycka. W opowiadaniach ożywają przedmioty, ale to nie wszystko - żyje każde słowo, każda litera, znak. Aż do ostatniej kropki tekst tryska treścią, plastycznymi, sensualnymi metaforami. A przy tym nie gubi się akcja, dzieło nie nuży, nie pozwala się rozproszyć, można tylko czytać... Nie czytać - pochłaniać: więcej i więcej. Żal,...