Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim zagłębicie się w kryminalne opowiadania, rodem z Północnych Krain, zaopatrzcie się w miód pitny, który wraz z bohaterami powieści będziecie konsumować aż do ostatniej strony.

Halfdan zabiera nas w podróż z wieloma zagadkami w tle. Jest wikingiem z niezbyt czarującą osobowością, ale posiada przydatne umiejętności i spryt. Na szczęście Wulfric, którego poznacie na kartach powieści, nadrabia urokiem i błyskotliwością. Pomimo, że łysy, to całkiem sympatyczny... ;) Wracając do głównego bohatera, jego wielkim atutem jest zdolność planowania ataku i i oceny sił przed pojedynkiem. Takie opisy pozwalały poczuć się uczestnikiem wielu zdarzeń i odczuć kotłujące się w postaci emocje. W czasie wikińskich wojaży czekają na nas liczne biesiady, pojedynki, podróże i tajemnice. Mam nadzieję, że autor w kontynuacji wprowadzi postać temperamentnej wojowniczki, czego mi w tej części brakowało ;)

Książkę "Jednooki Kruk" bardziej niż do dzieł historycznych, zaliczyłabym jako kryminał, ponieważ to tajemnice są paliwem całej powieści. Akcja rozpoczyna się już po kilkunastu stronach. Nie zaznamy w niej wielu opisów świata przedstawionego, a wolałabym żeby było odwrotnie. Natomiast autor szczegółowo opisuje pojawiające się postaci. Jako że lubię przywiązywać się do wykreowanych bohaterów, było to dla mnie istotne. Do zalet zaliczam również przypisy, które dla takiego laika w temacie, jak ja, były wybawieniem. Zazwyczaj autor w dialogach operuje prymitywnym językiem, który wpasowuje się w klimat tamtejszych czasów. Ten zabieg wzbogaca powieść o całkiem zabawne, "karczmarskie" żarty i powiedzenia. Ich przeciwieństwem są rozmowy z jarlami, spowite szacunkiem i uznaniem. Dla preferujących mocniejsze wrażenia, znajdą się turpistyczne opisy śmierci, często niepozbawione szczegółów. A to wszystko czeka na Was w towarzystwie szpiegów, karłów, dowódców, huskarlów i innych...

Bardzo dobrze zapowiadający się debiut. Mogę z czystym sumieniem polecić, pomimo że nie jestem w grupie docelowej czytelników tematyki wikingów. Czytało się przyjemnie i szybko! Mam nadzieję, że pojawią się następne części.

Zanim zagłębicie się w kryminalne opowiadania, rodem z Północnych Krain, zaopatrzcie się w miód pitny, który wraz z bohaterami powieści będziecie konsumować aż do ostatniej strony.

Halfdan zabiera nas w podróż z wieloma zagadkami w tle. Jest wikingiem z niezbyt czarującą osobowością, ale posiada przydatne umiejętności i spryt. Na szczęście Wulfric, którego poznacie na...

I oto ziemia się rozstąpiła, a piekło zostało muśnięte językiem niebiańskiego ognia...
Czytając ostatnią część "Darów Anioła" z bólem w sercu przewróciłam ostatnią kartkę. Miałam wcześniej do czynienia z wieloma sagami, ale ta rozgrzała we mnie płomień. Można ją porównywać do innych książek, oskarżać autorkę o banał, ale "Miasto Niebiańskiego Ognia" należy do tomu, który trzeba czytać nie tylko oczami, ale również sercem. I przyznam się, że wątki miłosne z Clary i Jace'em były jednymi z moich ulubionych, ale nie przyćmiły ważności innych tematów poruszanych w książce. Jedna z moich ulubionych postaci- Magnus, jak zwykle mnie nie zawiódł i ponownie oczarował. Simon, którego nie mogłam przetrawić w poprzednich częściach, tym razem dołączył do grona lubianych przeze mnie "nudnych" bohaterów. Warto zauważyć, że w "Mieście Niebiańskiego Ognia" był jedną z najważniejszych postaci - szczególnie w finalnym momencie, ale więcej nie zdradzę.
Zakończenie okazało się przynajmniej dla mnie zaskakujące. Owszem, to nie był wielki moment nie do wierzenia, ale nie wszystkiego można było się spodziewać. Rzadko odczuwam tak silne emocje, ale czytając ostatnią część "Darów Anioła" oczy piekły mnie z łez, usta bolały ze śmiechu, a serce wysyłało znaki szczęścia, smutku, zawiedzenia i nadziei. Ubolewam nad tym, że moja przygoda z nocnymi łowcami się skończyła. Mimo wszystko... chętnie bym dalej czytała przygody bohaterów książki. Tymczasem mam nadzieję, że kolejne części zostaną sfilmowane i będę mogła ponownie wejść w świat Nefilim.
Książkę niebiańsko wszystkim polecam, a ja już niedługo sięgam po inne dzieła Cassandry Clare.

"Służymy swobodnie, bowiem swobodnie kochamy,
Mogąc wybierać kochać lub nie kochać;
I tym stoimy albo upadamy"...

I oto ziemia się rozstąpiła, a piekło zostało muśnięte językiem niebiańskiego ognia...
Czytając ostatnią część "Darów Anioła" z bólem w sercu przewróciłam ostatnią kartkę. Miałam wcześniej do czynienia z wieloma sagami, ale ta rozgrzała we mnie płomień. Można ją porównywać do innych książek, oskarżać autorkę o banał, ale "Miasto Niebiańskiego Ognia" należy do tomu,...

Nie ważne, czy jesteś w szczęśliwym związku, czy w krainie samotności- każdy powinien sięgnąć po tą książkę. Przedstawia życie takim jakim jest naprawdę. Nie tylko od strony potwora, ale również przyjaciela, który pokazuje nam, że istnieje droga szczęścia, która prowadzi prosto do Morza Spokoju. Ta książka potrafi w pewnym momencie złamać nam serce, zaprowadzić do autodestrukcji, żeby ponad 400 stron później uśmiechnąć się do nas i szepnąć 'odrodzenie'.

Jeżeli szukacie książki, która w jednej chwili was złamie, żeby parę godzin później zamienić wasze krwawiące serce w Słoneczko to szczerze polecam tą najpiękniejszą książkę jaką miałam przyjemność przeczytać.

Nie ważne, czy jesteś w szczęśliwym związku, czy w krainie samotności- każdy powinien sięgnąć po tą książkę. Przedstawia życie takim jakim jest naprawdę. Nie tylko od strony potwora, ale również przyjaciela, który pokazuje nam, że istnieje droga szczęścia, która prowadzi prosto do Morza Spokoju. Ta książka potrafi w pewnym momencie złamać nam serce, zaprowadzić do...