Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.

Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.

Ludzie, którzy nie potrzebują innych ludzi, potrzebują innych ludzi, by im okazywać, że są ludźmi, którzy nie potrzebują innych ludzi.

Ludzie, którzy nie potrzebują innych ludzi, potrzebują innych ludzi, by im okazywać, że są ludźmi, którzy nie potrzebują innych ludzi.

Prawdziwą bowiem karą, jedynie rzeczywistą, jedynie zastraszającą i skuteczną jest ta, która istnieje w świadomości własnego sumienia.

Prawdziwą bowiem karą, jedynie rzeczywistą, jedynie zastraszającą i skuteczną jest ta, która istnieje w świadomości własnego sumienia.

W każdym, rzecz jasna, człowieku kryje się bestia - bestia złości, bestia spuszczonych z łańcucha żądz i chorób nabytych w rozpuście, pogardy, chorej wątroby i tak dalej, bestia, która pasie się krzykiem dręczonych ofiar.

W każdym, rzecz jasna, człowieku kryje się bestia - bestia złości, bestia spuszczonych z łańcucha żądz i chorób nabytych w rozpuście, pogard...

Ja, wilk stepowy gnam bez końca, Świat pod całunem śniegu legł, I nigdzie sarny ni zająca, A nawet kruk z gałęzi zbiegł. W sarenkach jestem zakochany, Ach, gdybym chociaż jedną miał, Wziąłbym ją w zęby, wziąłbym w łapy, I przy niej rozkosznie się grzał. Ach, jaki byłbym dla niej czuły, W jej uda kłami bym się wpił, Jej krew chłeptałbym do syta, A z żalu bym po nocach wył. Wystarczyłby mi nawet zając, Kawałek grzbietu, jeden skok; Czyż wszystko mnie już opuściło, Co rozwesela życia mrok? Siwieje mi już włos ogona, I bystrość oka przyćmił czas, Przed laty zmarła moja żona, Więc gnam za sarną w ciemny las. O sarnach marzę i zającach, Pragnienie gaszę lodu krą, Zimowy wiatr po nocach pląsa, Zanoszę diabłu duszę mą.

Ja, wilk stepowy gnam bez końca, Świat pod całunem śniegu legł, I nigdzie sarny ni zająca, A nawet kruk z gałęzi zbiegł. W sarenkach jestem ...

Gdy ograbiony nie wie o swej stracie, Nie mów mu o niej, a nie zubożeje.

Gdy ograbiony nie wie o swej stracie, Nie mów mu o niej, a nie zubożeje.

Szczęśliwy biedak jest bogaczem, jednak I w górach skarbów znajdzie mroźną biedę, Kto nieustannie drży, że zubożeje.

Szczęśliwy biedak jest bogaczem, jednak I w górach skarbów znajdzie mroźną biedę, Kto nieustannie drży, że zubożeje.