Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to jedna z książek, którą napisało życie, jednak mimo wszystko nie zrobiła na mnie wrażenia. Dlaczego nie zrobiła, a no dlatego.
Jestem osobą, która powinna być zabrana od toksycznej matki- pijaczki, która zmieniała facetów co weekend, aż do momentu gdzie kolejny pan ,, polubił " zbyt mocno mała dziewczynkę.
Więc tego typu książki nie mają jakiegokolwiek wpływu na moją osobę. Ale jak najbardziej popieram fakt, powstania takiej placówki jak Dom Matki i Dziecka.
Mimo wszystko, zachęcam do przeczytania tej pozycji. Książka pisana prostym językiem, w formie reportażu, fajnie i przyjemnie się czyta.
Tematem nawiązuje do rodzicielstwa zastępczego jak i adopcyjnego. Jest to również opis historii samotnych mam, które w spokoju mogły pozbierać się w Domu Matki i Dziecka.
Szkoda, że tylko nieliczne niechciane dzieci mają szansę na lepsze życie, inne muszą same walczyć i niestety nie wszystkim się powiodło. Ja mimo wszystko dałam radę. Zawsze daję.

Jest to jedna z książek, którą napisało życie, jednak mimo wszystko nie zrobiła na mnie wrażenia. Dlaczego nie zrobiła, a no dlatego.
Jestem osobą, która powinna być zabrana od toksycznej matki- pijaczki, która zmieniała facetów co weekend, aż do momentu gdzie kolejny pan ,, polubił " zbyt mocno mała dziewczynkę.
Więc tego typu książki nie mają jakiegokolwiek wpływu na...

Powieść ,,Lucyfera" jest zaskakująca, gdyż nie spodziewałam się znaleźć w niej takich newsów.
Idąc z tokiem dowiedziałam się kilku nowych sensacji ma temat chrześcijaństwo, Jezusa czy Watykanu. Jedną z tych nowych wiadomości jest np. istnienie księgi św. Tomasza, którą Watykan w sprytny sposób omija w swoich naukach. Oczywiście, ja nie omieszkałam tego nie zweryfikować. Warto samemu sprawdzić, co jest taką tajemnicą, że wierni kościoła katolickiego nie powinni tego do końca wiedzieć.
W książce jest też wiele informacji na temat Jezusa i Marii Magdaleny, a konkretnie ich wspólnego życia.
Jeśli chociaż część tych danych zawartych w książce, jest poniekąd prawdą, to całe chrześcijaństwo jest niezłą mistyfikacją. Dlatego, jeśli kogoś interesuje ten temat, powinien sam sięgnąć po ,,Lucyferę" i sam wyciągnąć wnioski z treści książki.

Powieść ,,Lucyfera" jest zaskakująca, gdyż nie spodziewałam się znaleźć w niej takich newsów.
Idąc z tokiem dowiedziałam się kilku nowych sensacji ma temat chrześcijaństwo, Jezusa czy Watykanu. Jedną z tych nowych wiadomości jest np. istnienie księgi św. Tomasza, którą Watykan w sprytny sposób omija w swoich naukach. Oczywiście, ja nie omieszkałam tego nie zweryfikować....

Co tu dużo mówić. ,,Emilia " jest tak dobra jak wcześniejsze części cyklu. Polecam .

Co tu dużo mówić. ,,Emilia " jest tak dobra jak wcześniejsze części cyklu. Polecam .

Tym razem nie dodam oceny, gdyż nie przeczytałam książki do końca. Zmęczyła mnie jak żadna inna.
Forma wypowiedzi Mady była dość buńczuczna. Jako postać odpychała mnie i drażniła.
Przykro mi, bo pomimo dość wysokiej średniej mnie pokonała, a w 98% czytam wszystko. No szkoda. Ja nie polecam.

Tym razem nie dodam oceny, gdyż nie przeczytałam książki do końca. Zmęczyła mnie jak żadna inna.
Forma wypowiedzi Mady była dość buńczuczna. Jako postać odpychała mnie i drażniła.
Przykro mi, bo pomimo dość wysokiej średniej mnie pokonała, a w 98% czytam wszystko. No szkoda. Ja nie polecam.

,, Aleksandrę " czytało mi się najdłużej i według mnie była najmniej interesującą. Jednak wszystkie tajemnice, jakie na przestrzeni lat były zapomniane w tej ostatniej części są wyjaśnione.
Podsumowując, całą serię uważam za bardzo wciągającą. Pięknie to wszystko zostało przedstawione. Mam wrażenie, że wciąż czuję zapach, który się unosił w aptece. Zapach ziół, starych, dębowych półek.
Najbardziej polubiłam Wiktorię i że to ona miała największy wkład w tworzenie się osobowości u kobiet z ulicy Grodzkiej.
Polecam, to jedna z tych serii, które zostają w człowieku na długo.

,, Aleksandrę " czytało mi się najdłużej i według mnie była najmniej interesującą. Jednak wszystkie tajemnice, jakie na przestrzeni lat były zapomniane w tej ostatniej części są wyjaśnione.
Podsumowując, całą serię uważam za bardzo wciągającą. Pięknie to wszystko zostało przedstawione. Mam wrażenie, że wciąż czuję zapach, który się unosił w aptece. Zapach ziół, starych,...

To ciąg dalszy życia Matyldy i jej córki Weroniki. Właśnie trwa II wojna światowa, życie staje się skrajnie ciężkie. Matylda robi, co może żeby wyciągnąć rodzinę z głodu. Jest dobrym człowiekiem, u w tym przypomina swoją matkę Wiktorię. Ale u nas nie zbierają się czarne chmury, klątwa rzucona przez Hankę, jej babkę, wciąż ma wielką moc. Polecam, a ja lecę czytać,, Emilię ".

To ciąg dalszy życia Matyldy i jej córki Weroniki. Właśnie trwa II wojna światowa, życie staje się skrajnie ciężkie. Matylda robi, co może żeby wyciągnąć rodzinę z głodu. Jest dobrym człowiekiem, u w tym przypomina swoją matkę Wiktorię. Ale u nas nie zbierają się czarne chmury, klątwa rzucona przez Hankę, jej babkę, wciąż ma wielką moc. Polecam, a ja lecę czytać,, Emilię...

O jakże Matylda jest inna od Wiktorii, zarówno chodzi o charakter jak i o treść książki. Postać Matyldy jest przedstawiona jako krnąbrna, pyskata początkująca aktoreczka. Dopiero z biegiem czasu Matylda zauważa, że nie zawsze wszystkich oceniała sprawiedliwie. Jednak i w jej przypadku klątwa zaczyna się ziszczać. Czy Matylda będzie jeszcze szczęśliwa? Nie wiem, lecę do części z ,, Weroniką ". Mam nadzieję, że ta kolejna część pociągnie jeszcze wątek z Matyldą, i wyjaśni jak zakończyła się sprawa z Michałem.

O jakże Matylda jest inna od Wiktorii, zarówno chodzi o charakter jak i o treść książki. Postać Matyldy jest przedstawiona jako krnąbrna, pyskata początkująca aktoreczka. Dopiero z biegiem czasu Matylda zauważa, że nie zawsze wszystkich oceniała sprawiedliwie. Jednak i w jej przypadku klątwa zaczyna się ziszczać. Czy Matylda będzie jeszcze szczęśliwa? Nie wiem, lecę do...

Akcja ,, Wiktorii" dzieje się pomiędzy 1912 a 1918 rokiem.
Druga część zachwyciła mnie pięknymi opisami Paryża i Le Glavier. Ale opisy nie są natrętne lecz takie subtelne, co czytelnika wprowadza w stan melancholii.
Sama akcja płynie szybko i płynnie. Super się czyta.
Jedyne co mnie drażniło to postać Wiktorii, wiecznie cudowna, pomocna i wręcz cukierkowa do granic możliwości. Jednak teraz już wiem dlaczego taka była.
Lecę czytać cz.III ,,Matylda".

Akcja ,, Wiktorii" dzieje się pomiędzy 1912 a 1918 rokiem.
Druga część zachwyciła mnie pięknymi opisami Paryża i Le Glavier. Ale opisy nie są natrętne lecz takie subtelne, co czytelnika wprowadza w stan melancholii.
Sama akcja płynie szybko i płynnie. Super się czyta.
Jedyne co mnie drażniło to postać Wiktorii, wiecznie cudowna, pomocna i wręcz cukierkowa do granic...

To pierwszy tom cyklu, a urzekł mnie od pierwszych stron. Powieść zaczyna się w 1890 roku, w chwili narodzin Wiktorii i trwa do jej 22 urodzin.
To pięknie opowiedziana część życia tej dziewczyny. Smutna i przerażająca historia. To również opis Krakowa i tego, jak kobiety zaczynają wybijać się w świecie zdominowanym przez mężczyzn.
Dobrze, że cały cykl mam w domu, nie muszę czekać na kolejne części, a sama fabuła jest tak wciągająca, że zarywam noce.
Polecam. ,,Hanka " jest świetna.

To pierwszy tom cyklu, a urzekł mnie od pierwszych stron. Powieść zaczyna się w 1890 roku, w chwili narodzin Wiktorii i trwa do jej 22 urodzin.
To pięknie opowiedziana część życia tej dziewczyny. Smutna i przerażająca historia. To również opis Krakowa i tego, jak kobiety zaczynają wybijać się w świecie zdominowanym przez mężczyzn.
Dobrze, że cały cykl mam w domu, nie...

To już ostatnia część cyklu,,Dwa miasta ", a zarazem mi najbliższa. Świetnie pamiętam zastrzyki z poncyliny, częste zapalenia płuc, niefajne przedszkole, niedzielny brak ,,Teleranka " , potem wybuch Czarnobylu i ten nieszczęsny płyn Lugola, który pozostawił mi pamiątkę po latach w postaci nowotworu tarczycy.
Cały cykl oceniam na bardzo dobrze. Ale ja w ogóle uwielbiam powieści z historią w tle.
Gorąco polecam zapoznać się bliżej z rodziną Szubów, gdyż mają dużo do przekazania. To rodzina pełna miłości, lojalności, wytrwałości i wybaczania.

To już ostatnia część cyklu,,Dwa miasta ", a zarazem mi najbliższa. Świetnie pamiętam zastrzyki z poncyliny, częste zapalenia płuc, niefajne przedszkole, niedzielny brak ,,Teleranka " , potem wybuch Czarnobylu i ten nieszczęsny płyn Lugola, który pozostawił mi pamiątkę po latach w postaci nowotworu tarczycy.
Cały cykl oceniam na bardzo dobrze. Ale ja w ogóle uwielbiam...

Ta część to pożegnanie ze Lwowem i wkroczenie i inną rzeczywistość, nie koniecznie lepszą. To definitywne zakończenie dotychczasowego życia.
Z pomiędzy kartek książki, wylatują sceny pełne strachu, ale i nadziei na lepsze jutro.

Ta część to pożegnanie ze Lwowem i wkroczenie i inną rzeczywistość, nie koniecznie lepszą. To definitywne zakończenie dotychczasowego życia.
Z pomiędzy kartek książki, wylatują sceny pełne strachu, ale i nadziei na lepsze jutro.

Dalsze losy trzech sióstr Szubównych w nowej wrocławskiej rzeczywistości, gdy Polska wciąż jest pod obcasem ,, przyjaciół " ze wschodu.
W tej części życie dziewcząt powoli się normuje, każda idzie w swoją stronę i zaczyna żyć swoim życiem.
Adela pragnie zawalczyć o lepsze jutro dla siebie i swoich dzieci. I po przeczytaniu tej trzeciej części, można by było postawić kropkę na końcu, gdyż wydawać by się mogło, że to już koniec ale...ale to nie koniec.

Dalsze losy trzech sióstr Szubównych w nowej wrocławskiej rzeczywistości, gdy Polska wciąż jest pod obcasem ,, przyjaciół " ze wschodu.
W tej części życie dziewcząt powoli się normuje, każda idzie w swoją stronę i zaczyna żyć swoim życiem.
Adela pragnie zawalczyć o lepsze jutro dla siebie i swoich dzieci. I po przeczytaniu tej trzeciej części, można by było postawić...

Pierwsza część bardzo przypadła mi do gustu, to ten rodzaj powieści z historią w tle.
Akcja dzieje się szybko, postacie są czytelne, fabuła jasna. Bardzo jestem ciekawa losów Ady. Lecę do drugiej części.

Pierwsza część bardzo przypadła mi do gustu, to ten rodzaj powieści z historią w tle.
Akcja dzieje się szybko, postacie są czytelne, fabuła jasna. Bardzo jestem ciekawa losów Ady. Lecę do drugiej części.

To jeden z tych tematów o którym mówić ciężko, gdyż dotyczy dzieci.
10 letni Borys trafia do domu dziecka, gdzie wydawać by się mogło , że życie w końcu mu się odmieni. No i odmieniło się. Swoje wspomnienia przedstawia smutno, czasami śmiesznie ale też wulgarnie, aż wręcz patologicznie. W tytułowym ,,Bidulu" panuje przemoc, wandalizm i gwałt. Opiekunowie mają gdzieś co się dzieje z wychowankami, szkoła zresztą też odwraca się od problemów dzieci.
Wspomnienia są poprzeplatane listami, które Borys pisze sam do siebie, co w pewnym sensie daje mu ukojenie.
Warto też zwrócić uwagę na okładkę.
Z wierzchu piękna, kolorowa jednak po ściągnięciu ukazuje się prawdziwa oprawa- szara i szorstka.
Pobyt Borysa w domu dziecka trwa 10 lat, gdzie opuszcza go jako 20 letni młody mężczyzna.
Mam prawo przypuszczać, że jest to swego rodzaju autobiografia, gdyż Maślanka część swojego życia również spędził w domu dziecka.
Podsumowując, piękna choć ciężka książka.

To jeden z tych tematów o którym mówić ciężko, gdyż dotyczy dzieci.
10 letni Borys trafia do domu dziecka, gdzie wydawać by się mogło , że życie w końcu mu się odmieni. No i odmieniło się. Swoje wspomnienia przedstawia smutno, czasami śmiesznie ale też wulgarnie, aż wręcz patologicznie. W tytułowym ,,Bidulu" panuje przemoc, wandalizm i gwałt. Opiekunowie mają gdzieś co się...

Ta książka to wywiad, ale nie jest to tylko dialog dwojga ludzi, to raczej ,,prawda" wypowiedziana ustami naocznego świadka.
To również historia dorastającej dziewczyny, która zamiast zaznawać radości życia, wkraczając w dorosłość musi stawić czoło wojnie, śmierci, głodowi i zniewoleniu.
Oprócz wspomnień Zofii Hołub, jest tu wywiad ze Stanisławą Rostropowicz o dziewczynce Ince Kagan, Żydówce uratowanej z Holokaustu, przez młodą Zosię, która po latach odnalazła się jako Sabina Heller. Tak jedna historia połączyła ze sobą trzy kobiety.

Ta książka to wywiad, ale nie jest to tylko dialog dwojga ludzi, to raczej ,,prawda" wypowiedziana ustami naocznego świadka.
To również historia dorastającej dziewczyny, która zamiast zaznawać radości życia, wkraczając w dorosłość musi stawić czoło wojnie, śmierci, głodowi i zniewoleniu.
Oprócz wspomnień Zofii Hołub, jest tu wywiad ze Stanisławą Rostropowicz o...

Jest to opowieść o miłości, wróć- to miała być opowieści o miłości. Niestety tej miłości, która miała być było raczej mało, albo i wcale.
Mam wrażenie, że każde z bohaterów to dwie odrębne historie, które żyją gdzieś obok siebie.
Liczyłam, że ich przeżycia się gdzieś zazębią, że ta miłość po drodze gdzieś rozkwitnie, a wszystko okazało się takie mdłe i nijakie.
I niestety muszę przyznać, że w tym przypadku film - hit Netflixa, jest zdecydowanie lepszy niż książka.
W tej książce brak tej iskry, która miała wybuchnąć jak to pokazano w filmie.
Czy polecam ? Nie. W tym przypadku pooglądajcie film.

Jest to opowieść o miłości, wróć- to miała być opowieści o miłości. Niestety tej miłości, która miała być było raczej mało, albo i wcale.
Mam wrażenie, że każde z bohaterów to dwie odrębne historie, które żyją gdzieś obok siebie.
Liczyłam, że ich przeżycia się gdzieś zazębią, że ta miłość po drodze gdzieś rozkwitnie, a wszystko okazało się takie mdłe i nijakie.
I...

Z racji tego, że to ostatnia książka sagi ,,Grzech młodości ", wypowiem się co do całości.
Wszystkie 5 tomów czyta się rewelacyjnie, i pomimo tego że bohaterów z każdym tomem wciąż przybywa wszystko jest jasne i się nie miesza. Ja jestem całością zachwycona.
Opowieść pięknie przedstawia czasy powojenne aż do współczesności. W ciekawy, ale też i w tajemniczy sposób pokazuje kolejne losy osób z rodziny Trzeciak, które wraz z postępem akcji pięknie się zazębiają. Mnie osobiście urzekła cała saga, która mimo plus- minus 400 stron na książkę czyta się szybko i płynnie.
Ja polecam. Niech i was porwie życie rodziny Trzeciaków.

Z racji tego, że to ostatnia książka sagi ,,Grzech młodości ", wypowiem się co do całości.
Wszystkie 5 tomów czyta się rewelacyjnie, i pomimo tego że bohaterów z każdym tomem wciąż przybywa wszystko jest jasne i się nie miesza. Ja jestem całością zachwycona.
Opowieść pięknie przedstawia czasy powojenne aż do współczesności. W ciekawy, ale też i w tajemniczy sposób pokazuje...

Jestem wciąż zachwycona kolejnymi lodami rodziny Trzeciaków. W tej części jest to czas mojego dorastania, więc czytając o stanie wojennym czy wybuchu w Czarnobylu wracam do lat mojego dzieciństwa.. Książka tak wciągająca, że łatwo się w niej zatracić. Chcę dodać, że nie ma w niej długich opisów, akcja dzieje się wartko. Polecam. Lecę czytać cz. 5, niestety już ostatnią.

Jestem wciąż zachwycona kolejnymi lodami rodziny Trzeciaków. W tej części jest to czas mojego dorastania, więc czytając o stanie wojennym czy wybuchu w Czarnobylu wracam do lat mojego dzieciństwa.. Książka tak wciągająca, że łatwo się w niej zatracić. Chcę dodać, że nie ma w niej długich opisów, akcja dzieje się wartko. Polecam. Lecę czytać cz. 5, niestety już ostatnią.

Jestem zachwycona. Nie ma tu co dodawać, wszystko jest najwyższych lotów. Pięknie opowiedziana historia całej rodziny Trzeciaków, poprzeplatana autentycznymi wydarzeniami. Jestem urzeczona. Namawiam do czytania.

Jestem zachwycona. Nie ma tu co dodawać, wszystko jest najwyższych lotów. Pięknie opowiedziana historia całej rodziny Trzeciaków, poprzeplatana autentycznymi wydarzeniami. Jestem urzeczona. Namawiam do czytania.

Ciąg dalszy Trzeciaków i równie interesujący opis ich życia, często bardzo smutny i przejmujący. Bardzo mi się podobał II tom, zresztą jest równie dobry co pierwszy. Lecę do III tomu.

Ciąg dalszy Trzeciaków i równie interesujący opis ich życia, często bardzo smutny i przejmujący. Bardzo mi się podobał II tom, zresztą jest równie dobry co pierwszy. Lecę do III tomu.