Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Medytacja działa. Badania potwierdzają, że regularna medytacja działa jak bywanie w parku albo relaksujące kąpiele.

Miałem przyjemność z księdzem Radoniem porozmawiać osobiście. Manipulacja w każdym zdaniu (!), pogarda dla kobiet, dużo jadu i złości. Choć to tylko anegdota i na jej podstawie nie można wysnuć ogólnych wniosków o jakości książki, to jednak powoduje zgrzyt. Czy to tak ma działać uważność? Tak kształtujemy siebie?

W pop-psychologii popularne jest kilka pseudonaukowych technik. Z jednej strony na podbudowie nierzetelnie przedstawianych badań naukowych tworzy się "teorie" nowych zjawisk, definiuje wiele pojęć - choć bez jakiejkolwiek praktycznej potrzeby. Z drugiej strony nawiązuje się do tradycyjnych, znanych, najlepiej egzotycznych religii i systemów światopoglądowych, by dorzucić jeszcze trochę żargonu.

W efekcie dostajemy kilka mitów. Raz: że oto nauka wspiera to, co mówią religie wschodu (ale to manipulacja oparta na cherry picking). Dwa - że za żargonem stoją jakieś pojęcia, choć bardzo często i bardzo łatwo da się żargon sprowadzić do języka potocznego i treść książki okazuje się być zbliżona do "po odpoczynku będziesz bardziej odpoczęty niż przed". Trzy - że skoro autor daje przegląd zjawisk z całego świata (z tym żargonem), to opisuje coś o znaczącej skuteczności terapeutycznej.

Dobrze jest, oczywiście, poczytać na temat skuteczności różnych technik medytacyjnych, bo ten sposób relaksu może być dla kogoś wygodniejszy (w parku czasem pada). Przestrzegałbym jednak czytelnika przed uleganiem magii żargonu i przed wiarą, że skoro można o czymś dużo napisać, to jakieś zjawisko ma wyraźne efekty. Wszak o egzorcyzmach autor też pisze. Źle natomiast jest dawać bezkrytycznie wiarę w "techniki", gdy osoba pisząca robi interes na wywieraniu wrażenia, że "tam jest coś więcej", pomińmy już milczeniem, że sama ewidentnie nie odnosi szczególnych korzyści z medytacji.

Pop-psychologia zamieni się w psychologię, gdy będą odpowiednie grupy kontrolne, rzetelna, a nie marketingowa, analiza wyników, a zysk "badacza" nie będzie zależny od tego, w jak pozytywnym świetle przedstawi nową magię.

Medytacja działa. Badania potwierdzają, że regularna medytacja działa jak bywanie w parku albo relaksujące kąpiele.

Miałem przyjemność z księdzem Radoniem porozmawiać osobiście. Manipulacja w każdym zdaniu (!), pogarda dla kobiet, dużo jadu i złości. Choć to tylko anegdota i na jej podstawie nie można wysnuć ogólnych wniosków o jakości książki, to jednak powoduje zgrzyt....

Pamiętnik jest dobrym uzupełnieniem dla biografii Solskiej pióra Kuchtówny (albo odwrotnie). Podobnie jak biografia, pamiętnik nie zawiera drastycznych szczegółów z życia aktorów (a zwłaszcza aktorek) tamtych czasów, chyba że naprawdę dobrze czytamy między wierszami. Solska pisze z wyczuciem, na nieprzyjemnościach się nie skupia, wobec czego nie dostajemy dokładnego obrazu jej życia, a raczej zbiór wycinków, informacji o barwnych postaciach epoki, nieco poglądów i obserwacji, a wszystko spisane lekkim piórem podkreślającym jeszcze wrażenie inteligencji i oczytania autorki.
Jest to tylko część wspomnień Solskiej, reszta czeka na opracowanie, ale wobec faktu, że nie możemy dziś zapoznać się z jej grą aktorską, ta niebanalna artystka popada w zapomnienie, a opracowanie dalszych części pamiętnika być może już nie nastąpi. Wyspiański czy Witkacy prawdopodobnie zgodziliby się ze mną, że to niedobrze. Pozostaje czytać część pierwszą. Takom rzekł.

Pamiętnik jest dobrym uzupełnieniem dla biografii Solskiej pióra Kuchtówny (albo odwrotnie). Podobnie jak biografia, pamiętnik nie zawiera drastycznych szczegółów z życia aktorów (a zwłaszcza aktorek) tamtych czasów, chyba że naprawdę dobrze czytamy między wierszami. Solska pisze z wyczuciem, na nieprzyjemnościach się nie skupia, wobec czego nie dostajemy dokładnego obrazu...

Ciekawa biografia artystyczna jednej z ważniejszych aktorek teatralnych sprzed wieku. Artystyczna, bo skupiona zdecydowanie na pracy Solskiej w kolejnych teatrach, na rolach i recenzjach. Gdzieś w tle przewijają się wielcy malarze czy literaci przełomu wieków, międzywojnia, jednak wiedzę, kto jest kim, należy zdobyć przed lekturą książki Kuchtówny (książka powstała wszak w innych czasach, w których orientacja w świecie przedwojennym i międzywojnia była większa).
Nie znajdziemy w biografii obrazu epoki i, co może ważniejsze, nie ma w niej żadnych flaków osobistych wywlekanych na światło dnia, skandali, plotek czy podejrzeń. Dopiero uważnie się wczytując poznamy zmiany społecznych nastrojów, (po miejscach pracy i zarobkach) nastawienie władz do teatru, zależności w środowisku artystycznym, ale to wszystko będą informacje szczątkowe wobec dominującego w książce opisu ról i ich odbioru przez krytyków.
Solska przetrwała w twórczości Witkacego, Malczewskiego, Wyspiańskiego, ale jako powieściowa femme fatale lub wyłącznie twarz piękna pod burzą rudych włosów. Książka Kuchtówny jest jak pierwsze kroki do poznania charakteru niezwykłej aktorki, której się nigdy na scenie ani w filmie nie zobaczy. Czy to nie dziwne, że można chcieć ją mimo wszystko poznać? Warto.

Ciekawa biografia artystyczna jednej z ważniejszych aktorek teatralnych sprzed wieku. Artystyczna, bo skupiona zdecydowanie na pracy Solskiej w kolejnych teatrach, na rolach i recenzjach. Gdzieś w tle przewijają się wielcy malarze czy literaci przełomu wieków, międzywojnia, jednak wiedzę, kto jest kim, należy zdobyć przed lekturą książki Kuchtówny (książka powstała wszak w...