Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo ciężko było mi wczuć się w klimat i styl pisania; kilka pierwszych rozdziałów porusza różne wątki i historie kilku osób, które łączą się ze sobą dopiero później. Ale budowane napięcie, groza, tajemniczość i sporo zwrotów akcji sprawia, że czytelnik do końca nie wie jak zakończy się cała historia, a zakończenie skłania do przemyśleń nad życiem, decyzjami, które podejmujemy , a które mogą mieć wpływ na resztę naszego życia, ale które do ostatniej chwili możemy zmienić, bo mamy wolną wolę.

Początkowo ciężko było mi wczuć się w klimat i styl pisania; kilka pierwszych rozdziałów porusza różne wątki i historie kilku osób, które łączą się ze sobą dopiero później. Ale budowane napięcie, groza, tajemniczość i sporo zwrotów akcji sprawia, że czytelnik do końca nie wie jak zakończy się cała historia, a zakończenie skłania do przemyśleń nad życiem, decyzjami, które...

Druga część cyklu "Bez pożegnania". Tym razem opowiedziana oczami Kasi, czyli córki, głównej bohaterki pierwszej części. Świat tułaczki wojennej widziany oczami kilkuletniego dziecka. Akcja dzieje się w przedziale czasowym od przybycia do Afryki do momentu wyjazdu do Polski. Historia wydaje się trudna i smutna, a jednak widziana z perspektywy dziecka - czasem nieznośnego, ale inteligentnego, trafne spostrzeżenia i niejednokrotnie bardzo zabawne sceny i sposób myślenia sprawia, że jest to przyjemna lektura. Bohaterka mnie zauroczyła i z całym sercem polecam książkę.

Druga część cyklu "Bez pożegnania". Tym razem opowiedziana oczami Kasi, czyli córki, głównej bohaterki pierwszej części. Świat tułaczki wojennej widziany oczami kilkuletniego dziecka. Akcja dzieje się w przedziale czasowym od przybycia do Afryki do momentu wyjazdu do Polski. Historia wydaje się trudna i smutna, a jednak widziana z perspektywy dziecka - czasem nieznośnego,...

Piękna, wzruszająca opowieść o chorobie, codziennym radzeniu sobie w obliczu śmierci. Joanna przypadkowo dowiaduje się o chorobie nowotworowej. Pisze na swoim blogu o wychowaniu syna, miłości, wielkich i drobnych rzeczach. Nie sposób opisać uczucia podczas czytania. Początkowo byłam pod wrażeniem jej podejścia do sytuacji, specyficznego poczucia humoru, nieraz dystansu a nieraz słabości i bezsilności. Ostatnie kilkanaście stron przeczytałam przez cieknące łzy, bo jak wytłumaczyć dziecku, że jego mama odchodzi i niektóre rzeczy robią po raz ostatni? Jak powiedzieć, że chciałoby się zatrzymać czas, który się kończy...

Piękna, wzruszająca opowieść o chorobie, codziennym radzeniu sobie w obliczu śmierci. Joanna przypadkowo dowiaduje się o chorobie nowotworowej. Pisze na swoim blogu o wychowaniu syna, miłości, wielkich i drobnych rzeczach. Nie sposób opisać uczucia podczas czytania. Początkowo byłam pod wrażeniem jej podejścia do sytuacji, specyficznego poczucia humoru, nieraz dystansu a...