Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach

W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach

Nie płakałam z tęsknoty za czasami, w których myślałam, że taki jest wszechświat...ani dlatego, że kilka godzin temu moje marzenia zostały wymazane na zawsze. Płakałam nad swoją głupią nieodpowiedzialnością. Gdybym wiedziała, że przyjdzie czas, w którym nie będzie już można marzyć, nigdy nie przestałabym tego robić. A teraz nie wiem jak odzyskać stracony czas. Dlatego płakałam. Płakałam nad straconymi marzeniami.

Nie płakałam z tęsknoty za czasami, w których myślałam, że taki jest wszechświat...ani dlatego, że kilka godzin temu moje marzenia zostały w...

Pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Kochał jej spojrzenie, dotyk jej skóry, sposób, w jaki o nim myślała. Z przyjemnością pozwolił się okryć płaszczem tej wielkiej, bezwarunkowej miłości, czarodziejską peleryną chroniącą przed chłodem życia, przed drżeniem, które budził w jego duszy mróz dni, nieprzerwany wicher wdzierający się przez szpary w okiennicach w głąb jego jestestwa, i pojął, że niczego nie pragnie bardziej, niż kochać ją równie żarliwie i czuć, że realizuje akt najważniejszy i najszlachetniejszy dla człowieka, akt, dla jakiego się urodził i jaki nadaje sens jego życiu: kocha, kocha prawdziwie, bez żadnego innego celu niż satysfakcja z faktu, że jest do tego zdolny, ponieważ to właśnie jest sprężyna jego mechanizmu, racja bytu. Bo nawet jeśli nie zostawi po sobie na tym świecie żadnego śladu, potrafi kogoś uszczęśliwić, a nie ma nic ważniejszego niż pozostawienie cząstki siebie w sercu drugiej osoby.

Pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Kochał jej spojrzenie, dotyk jej skóry, sposób, w jaki o nim myślała. Z przyjemnością pozwolił się okry...

Sytuacja, w której facet płacze w towarzystwie kobiety, jest na tyle intymna, by wytworzyć swego rodzaju więź, jakiej nie dałyby dziesiątki płytko przegadanych godzin

Sytuacja, w której facet płacze w towarzystwie kobiety, jest na tyle intymna, by wytworzyć swego rodzaju więź, jakiej nie dałyby dziesiątki ...

- Jestem przekonana, że każdy budynek, każdy obraz, każda stara książka, którą niszczymy lub tracimy, trochę nas osierocają. I zubożają.

- Jestem przekonana, że każdy budynek, każdy obraz, każda stara książka, którą niszczymy lub tracimy, trochę nas osierocają. I zubożają.

W końcu ten moment nastąpił, i tylko to się liczyło, a ona wyrzekła te słowa tak, jak należało - niczym prastare zaklęcie, jak gdyby głos dobywał się prosto z serca, nie zaś z gardła. Były to słowa na wskroś szczere - te same, które tyle razy słyszałem z ust kochanek, aktorów, przyjaciół, lecz przesycone emocjami tak wstrząsająco czystymi, że wyznania pozostałych brzmiały przy nich jak nędzne wprawki, garść żałosnych prób połączenia słów z uczuciami w sposób tak naturalny, jak Stwórca połączył owoc z gałęzią.

W końcu ten moment nastąpił, i tylko to się liczyło, a ona wyrzekła te słowa tak, jak należało - niczym prastare zaklęcie, jak gdyby głos do...

Uważali się za wyjątkowych, i to sprawiło, że dodali wagi swoim uczuciom, nałożyli przebranie pasji, która nie była niczym więcej jak intelektualną komunią, połączeniem witalnych interesów, czymś dalekim od jakiejkolwiek namiętności. Powiedzieli sobie, że to, co mają w rękach, to przygoda, jakiej dotąd nie znał świat, miłość odmienna od całej reszty, nieodparta namiętność. I to upoważniło ich, by w imię tej mącącej im w głowach miłości robili, co chcieli, przewracając do góry nogami moralność przyjętą w każdym obszarze życia.

Uważali się za wyjątkowych, i to sprawiło, że dodali wagi swoim uczuciom, nałożyli przebranie pasji, która nie była niczym więcej jak intele...

Insynuacja bywa zwykle bezużyteczna dla tego, kto się jej dopuszcza, jako że zmusza niewinnego do obrony, winnemu zaś umożliwia bezkarne udawanie, że go to nie dotyczy. Dlatego, moja droga, wolę być uznawany za bezczelnego niż za hipokrytę. Nie żeby mnie obchodziło co myślą o mnie inni. Po prostu lubię, kiedy wszyscy wiedzą, co ja myślę.

Insynuacja bywa zwykle bezużyteczna dla tego, kto się jej dopuszcza, jako że zmusza niewinnego do obrony, winnemu zaś umożliwia bezkarne uda...

Płacz po utracie piękna to zwyczaj tak ludzki... Wie pan, panie Wells, że kiedy umiera gwiazda, jej światło przemierza kosmos jeszcze przez wiele tysięcy lat? Wszechświat długo rozpamiętuje swoje straty...lecz nad nimi nie płacze. Straty też są potrzebne.

Płacz po utracie piękna to zwyczaj tak ludzki... Wie pan, panie Wells, że kiedy umiera gwiazda, jej światło przemierza kosmos jeszcze przez ...