Opinie użytkownika
Właśnie skończyłam czytać ‘Uwolnioną”. I co? Jestem rozczarowana. Głównie dlatego, że sięgnęłam po tę pozycję sugerując się jej wieloma nagrodami i fantastycznymi recenzjami w najbardziej poczytnych amerykańskich gazetach. Po jednej z najlepszych książek 2018 roku spodziewałam się fascynującej lektury, a tak naprawdę dostałam pamiętnik młodej dziewczyny, wychowanej w...
więcej Pokaż mimo toAtwood należy do grona moich ulubionych pisarzy. Z dużą niecierpliwością czekałam na jej „Testamenty”, będące kontynuacją „Opowieści Podręcznej”. Ale muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do tej powieści. Od samego początku miałam problemy ze zrozumieniem narracji, bowiem narratorkami są trzy różne kobiety i dopiero po przeczytaniu paru rozdziałów książki zorientowałam...
więcej Pokaż mimo to
Jest to kolejna książka z cyklu himalajskie marzenia. Autor bardzo dokładnie przybliża nam postać Tomka Mackiewicza, który trzy lata temu poświęcił życie dla zrealizowania swojej największej pasji, jaką było zdobycie zimą Nanga Parbat. Mackiewicz chciał w ten sposób wpisać się na zawsze w piękną historię polskiego zimowego himalaizmu.
Książka jest naprawdę pasjonująca...
Jest to książka nieco inna niż „Samsara” czy „Swoją drogą”, ale czyta się ją równie przyjemnie jak pozostałe reportaże czy powieści. W „Chrobocie” Michniewicz opisuje w sposób równoległy zwyczajne życie siedmiu bohaterów z bardzo różnych krajów. I jest to wyjątkowo ciekawe pod każdym względem. Poznajemy życie codzienne w Finlandii, Kolumbii, Japonii Ugandzie, Indiach, USA...
więcej Pokaż mimo toSięgnęłam po Czechowa z braku laku. Do prezentów mikołajowych i gwiazdkowych jeszcze trochę czasu zostało, a czytać coś trzeba. Nie bardzo byłam przekonana do opowiadań sprzed 140 lat, ale literaturę rosyjską cenię wysoko, więc bez przekonania zabrałam się za te opowiadania. I co? Są świetne! Oczywiście, zamiast wyścigów BMW mamy przejażdżki trojką, ludzie nie umierają na...
więcej Pokaż mimo to
Znalazłam tę książkę na półce kulturoznawcy. I po przeczytaniu stwierdzam, że jest to idealne dla niej miejsce. Wielokrotnie zaczynałam powieść i ciągle odkładałam na później. Zniechęcał mnie nadmiar nowego nieznanego mi słownictwa. I do dzisiaj nie wiem co znaczy ammuma, ćendy, kutambalam, mittam, mundu.
Ale po skończeniu lektury mogę z czystym sercem polecić ją każdemu....
I znów Atwood mnie urzekła. Tym razem jedenastoma opowiadaniami, niby odrębnymi, a jednak połączonymi osobą Nell, która raz jest narratorką, innym razem główną bohaterką. I jak możemy się domyślać, „Moralny nieład” jest nietypową autobiografią samej Atwood. Każde opowiadanie dotyczy innego etapu życia autorki. Mamy więc jej dzieciństwo, są lata szkolne, pierwsze miłości,...
więcej Pokaż mimo to
I znów Margaret Atwood otarła się o nagrodę Nobla. W rankingach bukmacherskich zajmowała trzecią pozycję. Wydawało się, że ekranizacja i sukces „Opowieści podręcznej” zapewni jej tę nagrodę. A jednak Nobel uzyskała amerykańska poetka, czego nikt nie przewidywał.
„Kocie oko” jest zdecydowanie książką o kobietach i dla kobiet. Mamy w niej mnóstwo autobiograficznych...
Sięgnęłam po Pamuka z dużą nadzieją na wspaniałe literackie przeżycie. Przecież jest laureatem Nagrody Nobla. Jego dzieła przetłumaczono na ponad 50 języków. A ja, niestety, jestem powieścią rozczarowana. Oczywiście nie uważam, że nie warto jej przeczytać, bowiem możemy poszerzyć swoją wiedzę na temat Turcji , jej kultury, tradycji, religii, historii. Możemy przyjrzeć się...
więcej Pokaż mimo to„Gracz” Dostojewskiego jest niewątpliwie powieścią ponadczasową. Wprawdzie autor opisuje kolejne etapy zatracania się w hazardzie w XIX wieku, ale jak wiemy, różne uzależnienia od gier mają się świetnie również w naszych czasach. Nawet mam wrażenie, że obecnie problem ten jest nawet bardziej widoczny i dokuczliwy społecznie. Każdy z nas zna kogoś tak uzależnionego od gier,...
więcej Pokaż mimo to
To pierwsza książka Tabucchiego, z którą się zetknęłam. I muszę przyznać, że dla niektórych może być prawdziwą ucztą intelektualną. Mamy w niej mnóstwo odniesień do antropologii, psychologii, lingwistyki i filozofii.
Bohater powieści dokonuje rozliczenia ze swoją przeszłością. Spotyka w swoim śnie najpierw ojca, później najlepszego przyjaciela poetę, odwiedza miejsca,...
Polecono mi tę książkę jako pozycję bardzo na czasie. I nie mam tu na myśli wakacyjnego błogiego lenistwa, ani faktu, że właśnie Ciro Guerry nakręcił film, będący adaptacją powieści Coetzeego. Niepokoje polityczne, konflikty rasowe, a przede wszystkim obserwowane w wielu krajach skłonności dyktatorskie przywódców, którzy w obronie własnych interesów gotowi są użyć siły i...
więcej Pokaż mimo toMyślę, że książkę „Gdzie śpiewają raki” można polecić jako powieść wakacyjną. Niezaprzeczalnie czyta się ją szybko i można się nią wzruszyć, jeśli nie przeszkadzają nam nieścisłości i brak pewnej konsekwencji narratorskiej. Bowiem raz główna bohaterka jest niepiśmienną dzikuską, innym razem biolożką posługującą się poprawną łaciną. Czasem pojawia się w pobliskim miasteczku...
więcej Pokaż mimo toPolecam tę książkę kobietom. Tym młodym i tym już bardziej dojrzałym, bowiem zarówno kobiety wchodzące w dorosłe życie jak i te, które pozostają w stabilnym i niemal idealnym związku, mogą się przekonać, że w sferze miłości nic nie jest pewne. Książka dowodzi, że miłość zawsze chodzi swoimi drogami i my sami nie jesteśmy w stanie przewidzieć naszego własnego zachowania....
więcej Pokaż mimo toWłaśnie skończyłam czwartą część cyklu neapolitańskiego i muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Czyta się tę czwartą część równie szybko i lekko jak pozostałe trzy części, ale nie ma już takich emocji i takiego literackiego niepokoju jaki odczuwałam przy części drugiej, moim zdaniem najlepszej. Ponownie wchodzimy w świat dorosłej już Leny i jej ciągłego oceniania swoich...
więcej Pokaż mimo to
Po obejrzeniu świetnego serialu HBO o Czarnobylu, sięgnęłam po książkę Aleksijewicz. Już wcześniej byłam zachwycona autorką czytając „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety”. Ale muszę przyznać, że „Czarnobylska modlitwa” jest jeszcze bardziej poruszająca, pasjonująca i zarazem wstrząsająca.
Autorka opowiada o ludziach, którzy podjęli się, nie tylko z rozkazu władz...
Margaret Atwood należy do moich ulubionych pisarek, ale ta książka zupełnie mnie nie zachwyciła. Recenzje „The Globe and Mail” i samego wydawnictwa sugerowały, że będę mieć do czynienia z mistrzowskim dziełem, jednym z najlepszych w twórczości kanadyjskiej autorki. To skąd to moje rozczarowanie?
Do połowy powieść przypominała nieco „Wynurzenie”, napisane przez Atwood...
„Grace i Grace” jest powieścią, która wciąga czytelnika od samego początku i trzyma w napięciu do samego końca. Świetnie skonstruowana forma narracji, w której główną narratorką i bohaterką jest skazana w 1843 r. na dożywocie Grace Marks. I to ona opowiada o swoim życiu. A działo się w nim naprawdę wiele.
Najciekawsze jest to, że opisana przez Atwood historia wydarzyła...
Przeczytałam pierwszy tom i nie jestem pewna czy sięgnę po tom drugi, czyli „Dobre żony”. Odczuwam głęboki dystans do spraw poruszanych w książce, co nie znaczy, że komuś ta książka się nie spodoba. To, co zdecydowanie mi przeszkadzało, to idealizacja prawie wszystkich głównych postaci, począwszy od czterech sióstr, ich matki, ojca, a skończywszy na sąsiadach. Jedyną osobą,...
więcej Pokaż mimo toKsiążka wciągnęła mnie o wiele bardziej niż „Genialna przyjaciółka”(tom 1). Mamy tu diametralnie różne podejście do życia głównych bohaterek, mnóstwo nieoczekiwanych zwrotów akcji i bardzo dobrze skonstruowaną narrację, w której poszczególne wątki zazębiają się wzajemnie i prowadzą do ciekawego i logicznego zakończenia. Może nie jest to język wybitnie literacki (może to...
więcej Pokaż mimo to