Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Witold Horwath, a właściwie Witold Łagnowski urodził się w 1957 roku w Warszawie. W latach 1976-1982 studiował polonistykę i psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1994 roku ukończył Studium Scenariuszowe przy PWSFTiT w Łodzi. Zadebiutował zbiorem opowiadań „Inna Wojna” opublikowanym w 1990 roku przez Warszawski Klub Młodej Sztuki. Mieszka w Warszawie, na Mokotowie. Jego pasje to film, szachy, polityka i kobieca dusza. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
30 maja 2004 roku w Konstancinie odnajdują ciało Reginy Wojciechowskiej. Andrzej Kulesza komisarz konstancińskiej policji rozpoczyna prowadzić nowe śledztwo. Pierwszy trop to samobójstwo denatki. Niestety, po pewnym czasie znowu odnajdują ciała dwóch Amerykanek, które zostały zamordowane w okrutny sposób. Komisarz wie, że będzie to sprawa międzynarodowa. Do pomocy przyślą mu Hanahę Torres amerykańską komisarz FBI. Ma polskie korzenie i historia z komisarzem Kuleszą zatacza koło. W przeszłości ich dziadkowe, również razem pracowali. Czas ucieka, a coraz więcej ofiar dotyka los psychopatycznego mordercy. Andrzej i Hanah mają twardy orzech do zgryzienia. Czy uda im się odnaleźć psychopatę, który morduje niewinnych ludzi?
Generał Zemsty to powieść składająca się z trzech gatunków: thrillera psychologicznego, kryminału i romansu. Narracja w książce jest narracją szkatułową, czyli funkcjonuje na zasadzie dodatkowych narratorów, którzy mówią o innych historiach. Można powiedzieć, że jest to opowieść w opowieściach.
Fabuła książki pomimo swojej formy jest zrozumiała. Cała historia jest ciekawa i trzyma w napęciu już od pierwszej strony. Czytelnik nie jest wstanie domyślić się zakończenia powieści. Mam wrażenie, że autor zostawia sobie „futrkę”, by w przyszłości kontynuować dalsze losy bohaterów.
Moim zdaniem warto przeczytać tę książkę, ponieważ uświadamia nam, że osobę z zachowaniami psychopatycznymi prawdopodobnie odnajdziemy wszędzie. Dla mnie osobiście jest to powieść uniwersalna, bo można takie sytuacje spotkać blisko naszego miejsca zamieszkania. Pokazuje, że jesteśmy naiwni i łatwowierni bez względu na nasz wiek. Bądźmy ostrożni. Starajmy się w miarę możliwości pomagać sobie nawzajem, by nie zostać oszukanym, np. metodą na wnuczka, syna, córkę. Ważnym aspektem w książce jest choroba psychiczna, która nieleczona niesie za sobą wiele czynników. Nawet takie, które mogą kogoś pozbawić życia w imię swojej własnej chorej ideologii.

Za egzemplarz książki recenzenckiej dziękuję autorowi Witoldowi Horwath oraz Wydawnictwu Nocą.

Witold Horwath, a właściwie Witold Łagnowski urodził się w 1957 roku w Warszawie. W latach 1976-1982 studiował polonistykę i psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1994 roku ukończył Studium Scenariuszowe przy PWSFTiT w Łodzi. Zadebiutował zbiorem opowiadań „Inna Wojna” opublikowanym w 1990 roku przez Warszawski Klub Młodej Sztuki. Mieszka w Warszawie, na Mokotowie....

Aleksandra jest młodą aktorką i tancerką, która swoim talentem oczarowała całą Warszawę. Pewien nieszczęśliwy wypadek w czasie próby spowodował, że musi zapomnieć o dalszym rozwoju swojej kariery. Czy chce, czy nie wraca do rodzinnych stron na Podlasie, by móc jak najszybciej wyleczyć złamaną nogę. Niestety rodzinna wieś na Podlasiu przypomina jej o przykrych i nie rozwiązanych sporach rodzinnych. Będzie musiała stawić im czoła. Czy Aleksandrze uda się pokonać przykre wspomnienia i będzie mogła się cieszyć normalnym życiem oraz upragnioną miłością?

Książkę Agnieszki Panasiuk można podporządkować do literatury obyczajowej, lub do romansu historycznego. Akcja powieści rozgrywa się latem w drugiej połowie XIX wieku we wsi na Podlasiu. Powieść jest jedną z trzech tomów, które opisują trzy różne losy kobiet pochodzących z malowniczych wsi na Podlasiu.
Aleksandra to kobieta sukcesu, która ma talent i wielbicieli. Jej dotychczasowe życie zmienia wypadek na skutek czego łamie nogę. Uniemożliwia jej to dalsze tańczenie. Wie, że może już nigdy nie wrócić na scenę. Robi wszystko, co w jej mocy by dalej cieszyć się swoją sławą. Hrabia Zygmunt zaprasza ją na Podlasie. Nie była zadowolona z tego pomysłu, ale wiedziała, że tam będzie osobą incognito. Niestety, ale wspomnienia z czasów kiedy uciekła z Podlasia do Warszawy znowu odżyły. Musiała zmierzyć się z demonami przeszłości. Ta walka jest nierówna, ale jej spryt i determinacja doprowadzają ją do upragnionego szczęścia.
Książkę czyta się szybko i nie ma problemu ze zrozumieniem treści. Historia trzyma w napięciu już od pierwszej strony. Autorka ma ogromną wiedzę na temat Podlasia i historii XIX wieku. Dzięki tej wiedzy możemy "przenieść się w czasie" i poczuć klimat dawnych czasów.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę, ponieważ daje czytelnikowi motywację do działania i osiągnięcia swoich marzeń. Dążenie do celu daje poczucie spełnienia i wiarę w swoje możliwości. Bez tego ciężko jest być szczęśliwym człowiekiem. Autorka uświadamia czytelnikowi, również to, że nie można uciec od swojej przeszłości, ani od swojego przeznaczenia. Prędzej czy później i tak dopadnie nas to co jest nam pisane. Nic w życiu nie dzieje się bez przyczyny.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Aleksandra jest młodą aktorką i tancerką, która swoim talentem oczarowała całą Warszawę. Pewien nieszczęśliwy wypadek w czasie próby spowodował, że musi zapomnieć o dalszym rozwoju swojej kariery. Czy chce, czy nie wraca do rodzinnych stron na Podlasie, by móc jak najszybciej wyleczyć złamaną nogę. Niestety rodzinna wieś na Podlasiu przypomina jej o przykrych i nie...

Zosia od pewnego czasu nie może się na niczym skupić. Jej roztargnienie źle wpływa na pracę w korporacji, co nie podoba się szefowej. Stara się wybrnąć z pechowych sytuacji, ale i tak wszystko wychodzi źle. Karolina, jej najlepsza przyjaciółka zaczyna się o nią poważnie martwić. Zosia nie widzi nic złego w swoim zachowaniu.
Zosia umawia się z Karoliną na kawę. Jak zwykle nie może skupić się na rozmowie. Przyjaciółka zaczyna tracić cierpliwość. Chce ją zabrać do psychiatry, ale ona się na to nie zgadza. Wspólnie postanowiły, że wybiorą się na urlop do pięciogwiazdkowego hotelu. Bardzo się cieszyły na ten wyjazd. Pech chciał, że Zosia nie będzie mieć dobrych wspomnień z wakacji. Dostaje się do szpitala psychiatrycznego na oddział dla poważnych zaburzeń psychotycznych.
Czy uda się Zosi wrócić na wolność ze szpitala psychiatrycznego? Czy ktoś wyciągnie ją z tarapatów? Może w końcu uda jej się zażegnać pecha, który ją prześladuje.

Książkę można podporządkować do literatury obyczajowo-społecznej. Autorka stara się przedstawić w swojej książce problem braku akceptacji i zrozumienia dla osób, które wyróżniają się osobowością. Taką osobą jest Zosia. Widzi, że jest inna niż wszyscy. Nie raz zazdrości swojej przyjaciółce, że bez większych problemów osiąga to co sobie wymarzy. Bez pecha i niewiarygodnych wydarzeń. Często o to się kłóciły.
Zosi brakowało zrozumienia w czasie pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Nagle musiała sobie radzić sama z domniemaną chorobą i nagłym zamknięciem. Tłumaczyła wszystkim, że nie jest to możliwe, żeby była chora. Tylko Marcin kolega z pracy uwierzył w jej wersję zdarzeń i postanowił jej pomóc, by znów mogła cieszyć się normalnym życiem. Nic nie dzieje się bez przyczyny. Zawsze po złych chwilach, dzieje się coś dobrego i mało spodziewanego. Pech w końcu odejdzie w niepamięć.
Autorka ma świetny styl pisarski. Czytelnik czytając już pierwszą stronę wie, że na tej książce się nie zawiedzie. Fabuła jest spójnia. Nie ma większego problemu ze zrozumieniem treści. Czytelnik musi się przygotować na to, że nie raz będzie się śmiał w głos z przygód Zosi.
Uważam, że warto przeczytać Miłość na wariackich papierach pomimo tego, że jest lekka i niezobowiązująca. Fabuła przypomina czytelnikowi ,co jest ważne w relacjach międzyludzkich. Musimy pamiętać, że każdy człowiek ma inną osobowość. Brak organizacji, czy kolokwialne "roztrzepanie", nie powoduje choroby psychicznej ani inności, która ma piętnować. Każdy z nas potrzebuje akceptacji i miłości, by móc cieszyć się życiem i brać z niego całymi garściami. Do tego szczęścia zazwyczaj potrzebny jest ktoś, kto wyciągnie do nas pomocną dłoń. Nie bójmy się prosić kogoś o pomoc i nie bójmy się pomagać innym. Pomoc nic nie kosztuje, a może wiele zmienić.

Za egzemplarz recenzencki książki dziękuję Agencji Wydawniczej Egros.

Zosia od pewnego czasu nie może się na niczym skupić. Jej roztargnienie źle wpływa na pracę w korporacji, co nie podoba się szefowej. Stara się wybrnąć z pechowych sytuacji, ale i tak wszystko wychodzi źle. Karolina, jej najlepsza przyjaciółka zaczyna się o nią poważnie martwić. Zosia nie widzi nic złego w swoim zachowaniu.
Zosia umawia się z Karoliną na kawę. Jak zwykle...