Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Adam Lebuda próbuje poukładać swoje życie i rozkręcić dziennikarską karierę. Z największą starannością wyszukuje tematów, które zapewnią mu dużo wyświetleń, a te z kolei są szybką drogą do premii. Pewnego dnia pod drzwiami znajduje tajemniczą łamigłówkę, która prowadzi go prosto...na miejsce zbrodni. Dziennikarz wykorzystuje temat na artykuł, ale nie wie jeszcze, że właśnie został wciągnięty w wir zbrodni szalonego mordercy. Adam rozpoczyna z początku własne śledztwo, a wszystkie tropy prowadzą do pewnej bestsellerowej książki. Czy uda mu się powstrzymać Szklarza?
 
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Daniela Komorowskiego. Z ciekawości wygooglowałam sobie jego dorobek literacki i ogromne było me zdziwienie, kiedy zobaczyłam, że to jego pierwsza książka tego gatunku. Poszło wyśmienicie. Uwielbiam kryminały, które już od pierwszych stron gwarantują napięcie i wciągają w swoje sidła i tak właśnie było w tym przypadku. „Szklarz” to książka, która zagwarantuje Ci mnóstwo adrenaliny, zwroty akcji, skomplikowane śledztwo, do którego zaangażujesz się nie mniej niż bohaterowie i brutalne opisy tortur i zbrodni. Ogromny plus za rozdziały z perspektywy mordercy. Być może nie brzmi to „zdrowo”, ale wspaniale było poznać jego chore myśli. Te momenty wywoływały u mnie ciarki na całym ciele. Być może jest to powieść oparta na schematach- nie twierdzę, że nie, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało, a całość okropnie mnie wciągnęła. Nie potrafiłam jej odłożyć przed poznaniem zakończenia. A skoro już o zakończeniu mowa...Musiałam przeczytać je dwa razy. Szok, szok i jeszcze raz szok. Spotkałam się już z takim motywem, ale ani przez moment, nie przypuszczałam, że autor zdecyduje się na takie rozwiązanie. Czy mi się to podobało? Jeszcze nie wiem. Póki co, nadal jestem w szoku. Podsumowując: polecam!

Adam Lebuda próbuje poukładać swoje życie i rozkręcić dziennikarską karierę. Z największą starannością wyszukuje tematów, które zapewnią mu dużo wyświetleń, a te z kolei są szybką drogą do premii. Pewnego dnia pod drzwiami znajduje tajemniczą łamigłówkę, która prowadzi go prosto...na miejs...

Rozwiń

Zwiń

Bastian Bishop, to chłopak z trudną przeszłością i ogromną traumą. Jest oschły, nieprzewidywalny i napędzany żądzą zemsty. Rocklin, to córka Raya Ravenawa- człowieka bezwzględnego, który nie cofnie się przed niczym. Co stanie się, kiedy niespodziewania Bastian wkradnie się do serca Rocklin? Czy ta dwójka ma szansę na szczęśliwe zakończenie?
 
Ciężko mi zebrać myśli po lekturze tej książki i ciężko mi napisać o niej tak, żeby nie przesadzić w żadną stronę. Jak możecie się domyślać, nie trafi ona u mnie na stos ulubionych książek, ale też nie mam ochoty wyrzucić jej przez okno. Przede wszystkim uważam, że była bardzo nierówna. Intrygujący prolog, zdawał się obiecywać bardzo emocjonującą lekturę, ale zaraz po nim nastał chaos. Miałam wielokrotnie wrażenie, że nie wiem co słucham (audiobook) i cofałam się o rozdział czy dwa. Niestety, ta dezorientacja nie dotyczyła mojego skupienia. W mojej ocenie autorka próbowała pociągnąć zbyt wiele srok za ogon i wyszło, jak wyszło. Ale żeby nie było, że tylko narzekam. W drugiej połowie książki jest już o wiele lepiej. Są emocje, jest akcja, jest intrygująco. Dzieje się nadal dużo, ale można już się połapać o co w tym wszystkim chodzi. Ta druga połowa tej powieści mocno podniosła moją ocenę i ogromnie się cieszę, że nie porzuciłam jej, kiedy miałam na to ochotę. Na plus zadziałała również kreacja głównych bohaterów. Są to postaci złożone, niejednokrotnie irytujące, ale też wzbudzające różne inne emocje- to autorce udało się bezapelacyjnie. Pomysł na fabułę też był super i ta, miała ogromny potencjał na nietuzinkowy romans, ale po drodze wkradło się kilka czynników, które zepsuły nieco odbiór.  Jak widzicie, naprawdę bardzo ciężko mi stanowczo Wam doradzić lub odradzić lekturę tej książki. Ma mnóstwo minusów, ale tyle samo plusów. Chyba po prostu musicie przekonać się sami. Jeśli tylko przejdziecie przez ten ziejący chaosem początek, później będzie tylko lepiej. I promise!

Bastian Bishop, to chłopak z trudną przeszłością i ogromną traumą. Jest oschły, nieprzewidywalny i napędzany żądzą zemsty. Rocklin, to córka Raya Ravenawa- człowieka bezwzględnego, który nie cofnie się przed niczym. Co stanie się, kiedy niespodziewania Bastian wkradnie się do serca Rocklin...

Rozwiń

Zwiń

Wiktoria prowadzi własną kwiaciarnie, wychowuje córkę i utrzymuje dobre relacje z byłym mężem. Wszystko wydaje się być w najlepszym porządku. Do czasu, kiedy dowiaduje się, że jej była szkoła organizuje bal absolwentów. Choć z początku kobieta upiera się, że nie ma szans, aby poszła na to spotkanie, pojawiają się nowe okoliczności, które decydują o tym, że jednak się wybiera. Wszystkie szkolne wspomnienia powracają, a niezagojone rany się otwierają. Eliza ma niepowtarzalną szansę, aby wyjaśnić sobie nieporozumienia, które rozwaliły jej relację z Oskarem- byłym przyjacielem, w którym się podkochiwała.
 
Miałam ogromną ochotę na książkę, która mnie zrelaksuje i pozwoli się odprężyć i oto ona. Najnowsza powieść spod pióra Klaudii Bianek, to historia, która wciąga od samego początku, a lekki styl autorki sprawia, że strony uciekają w błyskawicznym tempie. „Zatańcz ze mną” jest książką nieco nostalgiczną, ale nie brakuje w niej pazura, odrobiny humoru, a nawet zwrotów akcji. Cudownie wykreowani bohaterowie, świetnie oddana chemia między dwójką byłych przyjaciół, ciekawe intrygi, które tę przyjaźń rozwaliły. Klaudia Bianek do tego wszystkiego dorzuciła jeszcze kilka piosenek przewodnich, które w mojej ocenie, niesamowicie oddają klimat tej historii. Nie sposób było ich nie nucić gdzieś między stronami. Ogromnie polubiłam Elizę i Oskara, którzy musieli przejść długą, pełną nieporozumień drogę, aby zrozumieć, że najważniejsza jest…miłość. Polecam!

Wiktoria prowadzi własną kwiaciarnie, wychowuje córkę i utrzymuje dobre relacje z byłym mężem. Wszystko wydaje się być w najlepszym porządku. Do czasu, kiedy dowiaduje się, że jej była szkoła organizuje bal absolwentów. Choć z początku kobieta upiera się, że nie ma szans, aby poszła na to ...

Rozwiń

Zwiń

Eliza wiedzie spokojne i uporządkowane życie u boku męża i córki. Ciężko jej jednak odciąć pępowinę i kiedy córka wyjeżdża na obóz, kobieta nie potrafi znieść rozłąki. Jakby tego było mało, do jej zmartwień dochodzi niespodziewany telefon, który zmienia jej dotychczasowe życie. Z rozmowy dowiaduje się, że jej Matka przebywa w hospicjum i to ostatni moment, aby dowiedzieć się czegoś o przeszłości. Targana wątpliwościami, wsiada w pociąg i wyrusza na drugi koniec Polski. Wie, że ten wyjazd przysporzy jej dużo bólu.
 
Kiedy zdecydowałam się przeczytać tę książkę, tradycyjnie nie przeczytałam opisu. Patrząc na okładkę, spodziewałam się lekkiej, relaksującej historii. Nic bardziej mylnego. „Czereśniowy sad” dostarczył mi takich emocji, że nawet kiedy to piszę, czuję gulę w gardle. Ta powieść to historia pełna bólu, rozczarowania, skomplikowanych relacji rodzinnych i…miłości. Miłości nieoczywistej, która musiała przebyć długą i trudną drogę. Jednak na pierwszym miejscu jest tutaj miłość matczyna, skłonna do wielu poświęceń. Przez większą część książki czułam ogromny ucisk w sercu. Aleksandra Rochowiak w fenomenalnym stylu oddała wszystkie odczucia i emocje, które przeżywali bohaterowie tej książki. Trudne wybory, nieprzepracowane traumy, sztuka wybaczania, niesprawiedliwość losu, patologiczne relacje rodzinne, utracona miłość- to wszystko odnajdziecie w „Czereśniowym sadzie”. Ogromnie Wam polecam! Jestem pewna, że tak jak ja, mocno przeżyjecie losy Elizy i jej bliskich.

Eliza wiedzie spokojne i uporządkowane życie u boku męża i córki. Ciężko jej jednak odciąć pępowinę i kiedy córka wyjeżdża na obóz, kobieta nie potrafi znieść rozłąki. Jakby tego było mało, do jej zmartwień dochodzi niespodziewany telefon, który zmienia jej dotychczasowe życie. Z rozmowy d...

Rozwiń

Zwiń

Mila kocha okolice, z których pochodzi. Jest niezależna, pracuje w księgarni i od lat toczy walkę z deweloperami, którzy klimatyczną Szklarską Porębę, próbują zniszczyć szklanymi apartamentowcami.
Alex to rodowity warszawiak, który na zlecenie ojca, ma zająć się najnowszą inwestycją. Wyrusza więc w Karkonosze, aby… wybudować nowy apartamentowiec.
Co się stanie, kiedy ta dwójka stanie sobie na drodze?
 
Na sam początek chciałabym wyrazić kilka słów uznania dla autorki za klimat, jaki stworzyła w tej powieści. Choć nigdy nie byłam w tamtych okolicach, to czułam się jakbym wraz z bohaterami spacerowała ulicami Szklarskiej Poręby. To zaś sprawiło, że miałam ochotę już, natychmiast pakować walizkę i wyruszyć w podróż- najchętniej w towarzystwie Mili i Alexa, których bardzo polubiłam. Cieszę się ogromnie, że Mila to kobieta z pazurem, potrafiąca postawić na swoim, uwielbiająca sarkazm i wiedząca czego chce od życia kobieta. Całe szczęście, bo bałam się historii o szarej myszce i bogatym biznesmenie. „Glass Hills” to powieść na jeden wieczór, a to wszystko za sprawą lekkiego pióra autorki oraz wciągającej i nie nużącej fabuły. Postaci, których poznacie na kartach tej lektury są charakterne, z bagażem doświadczeń, które ich ukształtowały, z wadami i zaletami. Jednym słowem (albo zdaniem) książka Anny Szczepczyńskiej bardzo poleca się do przeczytania i spędzenia kilku godzin w karkonoskich klimatach.

Mila kocha okolice, z których pochodzi. Jest niezależna, pracuje w księgarni i od lat toczy walkę z deweloperami, którzy klimatyczną Szklarską Porębę, próbują zniszczyć szklanymi apartamentowcami.
Alex to rodowity warszawiak, który na zlecenie ojca, ma zająć się najnowszą inwestycją. Wyrus...

Rozwiń

Zwiń

To miał być zwyczajny dzień. Nikt nie spodziewał się tragedii, która na zawsze odmieniła życie Dandelion. W wyniku strzelaniny w szkole straciła matkę, a sama długo walczyła o życie i sprawność. Teraz opiekę nad nią sprawuje brat, a ona musi zaliczyć ostatni rok liceum w nowej szkole. Z powodu nieprzepracowanej traumy, dziewczyna zostaje zmuszona do spotkań ze szkolnym pedagogiem. Niespodziewanie spędzany razem czas zaczyna zmieniać ich oboje.

„Sweet Dandelion” to niewątpliwie bardzo poruszająca historia, wywołująca ogrom emocji. Przyznam Wam szczerze, że po „Wytrwałości dzikich kwiatów”, moje oczekiwania były ogromne. Czy czuję się usatysfakcjonowana? I tak, i nie. Z jednej strony bardzo przeżywałam tę historię, zżyłam się z bohaterami, odczuwałam wszystko to, co miałam odczuwać: śmiałam się, wzruszałam, kibicowałam. Z drugiej strony, zabrakło mi elementu zaskoczenia bo cała powieść jest dość przewidywalna. Nie spodziewajcie się więc spektakularnego plot twistu jak w „Wytrwałości…”. Mimo to, pokochałam „Sweet Dandelion” bo przecież nie każda historia potrzebuje takiej bomby. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak autorka potrafi oddawać emocje- w szczególności ból i rozterki bohaterów, którzy walczą między tym co chcą, a tym co powinni. Choć ich związek wydawał się nie do końca moralny, to kreacja postaci, ich ciepło i wspaniałość aż krzyczały: trzymajcie za nas kciuki! I ja tak robiłam. Jak to się skończyło? Musicie dowiedzieć się z książki.

To miał być zwyczajny dzień. Nikt nie spodziewał się tragedii, która na zawsze odmieniła życie Dandelion. W wyniku strzelaniny w szkole straciła matkę, a sama długo walczyła o życie i sprawność. Teraz opiekę nad nią sprawuje brat, a ona musi zaliczyć ostatni rok liceum w nowej szkole. Z p...

Rozwiń

Zwiń

Leah czerpie z życia pełnymi garściami. Spełnia się jako artystka. Do tego, jej książka ma zostać niebawem wydana przez Desired Books- wydawnictwo jej przyjaciółki. Tylko najpierw trzeba tę książkę skończyć, a w tym przeszkadza jej pewien przystojny arystokrata, który skrada jej myśli. To jednak jeszcze nie wszystko. Leah na balu maskowym poznaje tajemniczego mężczyznę, z którym zaczyna wymieniać wiadomości. Kobieta nie może się zdecydować, dla którego z nich jej serce przyspiesza.
 
Oficjalnie kocham twórczość Magdaleny Szponar. To jak ona kreuje bohaterów, to jakie historie tworzy, na jakie pomysły wpada, to jest jakiś kosmos. „Mascarade” to dwa romanse i gdybym miała wybrać, który lubię bardziej, to poprosiłabym kolejne pytanie. Nie potrafię. Choć jeszcze jakiś czas temu mówiłam, że romans kostiumowy to raczej nie moja bajka, tu autorka stanowczo udowodniła mi, że byłam w błędzie. Nie zaprzeczę- moje serce zdobył Keith, ale Henderson z wersji kostiumowej, depcze mu po piętach. Dialogi w obu tych powieściach to złoto. Przepełnione humorem, ironią, ale też takie, przy których niejednokrotnie można się wzruszyć. Nawiązania do „Milestones” - kocham! Miałam uśmiech od ucha, do ucha. Poświęćmy jeszcze chwilkę dla relacji głównych postaci. Idealne tempo, idealna chemia, idealne sceny (ta, w której Leah pisała książkę, a Keith odtwarzał scenę…OMG!). Mogłabym Wam jeszcze pisać i pisać, ale zamiast tego, wolę abyście właśnie teraz wzięli do ręki „Mascarade” i po prostu zaczęli ją czytać. To będzie najpiękniejsze. 

Leah czerpie z życia pełnymi garściami. Spełnia się jako artystka. Do tego, jej książka ma zostać niebawem wydana przez Desired Books- wydawnictwo jej przyjaciółki. Tylko najpierw trzeba tę książkę skończyć, a w tym przeszkadza jej pewien przystojny arystokrata, który skrada jej myśli. To ...

Rozwiń

Zwiń

Rzeźnik znad Odry jest od lat nieuchwytny. Nie pozostawia po sobie śladów, nie da się go namierzyć w żaden sposób. Teraz najprawdopodobniej porwał Ninę- przynajmniej tak twierdzi Langer. Była żona prokuratora Paderborna jest więc w ogromnym niebezpieczeństwie. Padre i Siarka rozpoczynają walkę z czasem i…astrologią, bo to ona jest kluczem do złapania seryjnego.

Co to była za książka?! Nie skłamię, jeśli powiem, że była to jedna z najmocniejszych historii, jakie ostatnio przeczytałam. Opisy tortur wręcz bolały. Naprawdę. Czy to mnie odrzucało? Absolutnie. Pochłaniałam najpierw audioserial (swoją drogą- genialny), później przeszłam się na papier i przerzucałam stronę po stronie z prędkością światła. Wspaniałe to było. Wyśmienite. Jak wspomniałam na story: z chęcią bym tę książkę odczytała, żeby przeczytać jeszcze raz. Połącznie makabrycznych zbrodni, z ironicznymi dialogami bohaterów, to znak rozpoznawczy twórczości Mroza. Znak, który ja osobiście uwielbiam, dlatego też tak wielką sympatią darzę serię z Joanną i Zordonem. Owszem, domyśliłam się kto jest zabójcą, ale ani trochę nie zepsuło mi to zabawy. Dodam jeszcze, że motyw astrologii został tu świetnie przedstawiony i wykorzystany. Nie nudził, nie zniechęcał- brawo dla autora! Strasznie mi szkoda, że mam już tę powieść za sobą. Na szczęście, w posłowiu, Remigiusz dał nadzieję na szybki powrót do bohaterów, co niezmiernie mnie cieszy. 

Rzeźnik znad Odry jest od lat nieuchwytny. Nie pozostawia po sobie śladów, nie da się go namierzyć w żaden sposób. Teraz najprawdopodobniej porwał Ninę- przynajmniej tak twierdzi Langer. Była żona prokuratora Paderborna jest więc w ogromnym niebezpieczeństwie. Padre i Siarka rozpoczynają w...

Rozwiń

Zwiń

Lena wiedzie szczęśliwe życie. Ma fajną rodzinę, psy, pasję. Kiedy jednak przegląda zapiski swojej matki, postanawia odnaleźć swojego biologicznego ojca. Kamperem przemierza Polskę, a w poszukiwaniach (niezbyt dobrowolnie) towarzyszy jej Kornel. Kandydatów na ojca jest ośmiu. Co może pójść nie tak? Lena udowadnia, że wszystko.

Zacznę od tego, że jeśli nie czytaliście dwóch poprzednich książek Martyny, to wyjścia macie dwa: 1. Nadrobić zaległości. 2. Przeczytać najpierw tę, aby nabrać olbrzymią ochotę na poprzednie i patrz pkt.1. Ja doskonale znam twórczość autorki i dlatego, kiedy otrzymałam propozycję patronatu przy najnowszej książce, nie musiałam się długo zastanawiać czy sięgnąć po lekturę. Przeczytałam i podtrzymuję: uwielbiam pióro Martyny Pustelnik. Nikt, tak jak ona, nie potrafi przemycić tylu ważnych i trudnych tematów, przykrywając je ogromną dawką humoru. Taką, że czytając wybuchacie śmiechem, a jednocześnie przytakujecie rozmyślaniom bohaterów, ich rozterkom i problemom, które dotykają wielu z nas. Choć ta historia liczy sobie prawie 500 stron, nie okłamię Was, jeśli powiem że przeczytałam ją w jeden dzień. Była tak strasznie wciągająca, a ja tak bardzo pokochałam bohaterów, że nie dało się jej odłożyć. Wisienką na torcie była dla mnie postać Kornela, który okazał się mi bliższy niż jakakolwiek inna postać książkowa. Dlaczego, zapytacie? Ano dlatego, że główny bohater „Dałaś plamę Leno” jest niepełnosprawny i jest to identyczna niepełnosprawność jak u mojego syna. Moje serce skradło nawet jego podejście do tego tematu bo jest bardzo moje. Jak więc widzicie, nie było innej opcji- musiałam zakochać się w tej książce.

Lena wiedzie szczęśliwe życie. Ma fajną rodzinę, psy, pasję. Kiedy jednak przegląda zapiski swojej matki, postanawia odnaleźć swojego biologicznego ojca. Kamperem przemierza Polskę, a w poszukiwaniach (niezbyt dobrowolnie) towarzyszy jej Kornel. Kandydatów na ojca jest ośmiu. Co może pójść...

Rozwiń

Zwiń

12 listów- tyle zostało Joshowi po jego zmarłej żonie. Joshua i Lauren byli parą idealną. Świetna kariera, ogromna miłość i szacunek. Potem okazuje się, że Lauren jest chora, a na jej chorobę nie ma lekarstwa. Oboje pragną przeżyć czas, który im pozostał najlepiej jak potrafią, ale Lauren jak nikt inny, zna swojego męża. Wie, jak trudno mu będzie po jej śmierci. Postanawia więc zostawić mu 12 listów, w których udziela mu wskazówek i prowadzi go przez żałobę.

Kiedy to piszę, jestem świeżo po lekturze, a z moich oczu nadal kapią pojedyncze łzy. Od początku wiedziałam, że to będzie bardzo emocjonalna historia, ale nie spodziewałam się, że będzie aż tak boleć. Zacznę od tego, że to świetnie skonstruowana powieść. Czytelnik ma okazję poznać Lauren, która dopiero poznaje diagnozę i która przygotowuje się na to co nastanie. Druga perspektywa to Josh- już po stracie. Razem z nim i jego najbliższymi przeżywamy wszystkie etapy żałoby i niemal czujemy ból, z którym oni muszą żyć. Zaś wspomniana już perspektywa Lauren pozwala nam ją poznać, zbliżyć się do jej życia i relacji. To z kolei prowadzi do późniejszych łez. Ogromnych łez. Bo kiedy już pokochacie tych wszystkich bohaterów, nie da się inaczej. Ostatnie 100 stron ciągle płakałam. Wycierałam oczy, po to żeby zaraz siegnąć po nową chusteczkę i znów płakać. Mało było w moim życiu książek, które doprowadziły mnie do takiego stanu (mogę je zliczyć na palcach jednej ręki). Od teraz „Zdejmij z nieba księżyc” dołącza do tego grona. Dołącza do książek, które złamały mi serce i po których nie mogłam się pozbierać. Kac książkowy 3, 2, 1 start!

12 listów- tyle zostało Joshowi po jego zmarłej żonie. Joshua i Lauren byli parą idealną. Świetna kariera, ogromna miłość i szacunek. Potem okazuje się, że Lauren jest chora, a na jej chorobę nie ma lekarstwa. Oboje pragną przeżyć czas, który im pozostał najlepiej jak potrafią, ale Lauren ...

Rozwiń

Zwiń