Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już od opublikowania zapowiedzi tego scenariusza byłam dosyć sceptycznie nastawiona, ponieważ (jak chyba większość czytelników) obawiałam się zmiany, która nastąpiła w szacie graficznej - jak wiele innych osób uwielbiam, gdy książki z jednej serii do siebie pasują i obawiałam się, że część trzecia będzie niestety się wyróżniała na półce.
I miałam rację.
Trzecia część scenariusza wyróżnia się, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Mimo rezygnacji z poprzedniego zachwycającego projektu okładki, także część trzecia czaruje piękną filmową grafiką oraz miedzianymi zdobieniami, które wyłamują się z dotychczasowej złotej kolorystyki, jednocześnie komponując się z motywem przewodnim na okładce - feniksem.
Co z fabułą?
Nie jest ona tajemnicą dla tych, którzy obejrzeli trzecią część Fantastycznych Zwierząt, jednak tak jak poprzednie scenariusze i ten pozwala czytelnikom na zagłębienie się w historię poprzez pewne niuanse - scenariusz wyjawia nam myśli i emocje bohaterów, które czasem nie do końca rozumiemy podczas oglądania filmu. Scenariusz odkrywa przed nami ich wnętrze, wzbogacając naszą świadomość o coś, czego nie zawsze się domyślamy lub nie jesteśmy pewni. Jest to zdecydowanie atut, szczególnie doceniany przez osoby, które zwracają uwagę na wszelkie szczegóły. Sama treść scenariusza mnie nie zaskoczyła, gdyż film dawno już obejrzałam - Fantastyczne Zwierzęta już od pierwszej części traktowałam pewną dozą ostrożności jak chyba każdy wielbiciel Harry'ego Pottera ze względu na niektóre niepasujące do siebie elementy. Mimo to, z przyjemnością odkrywam nowy świat a może raczej poznaję nowe elementy tego starego, starając się wyciagnąć z niego to, co najbardziej wartościowe i docenić fakt, że po raz kolejny Rowling zaprasza nas na magiczną przygodę. Miejscami brakuje mi większego nacisku na pierwszy człon nazwy serii - fantastyczne stworzenia powoli znikają, stając się tłem dla nadchodzącej wielkimi krokami bitwy.
Ale nie tylko okładka i treść scenariusza robią pozytywne wrażenie - kolejnym ogromnym atutem są różnorodne maści materiały dodatkowe, które wzbogacają książkę. W publikacji znajdziemy grafiki prosto z notesu Newta, które przedstawiają magiczne stworzenia oraz szkice scen, liczne projekty czy plany obiektów. Na kartach scenariusza widnieją także komentarze od osób pracujących przy produkcji filmu - nie tylko aktorów - zdradzające ich punkt widzenia i opinie.
Mimo sceptycznego podejścia i obaw, jestem szczerze zaskoczona tym wydaniem - okładka, choć odbiegająca od poprzedniego projektu, prezentuje się naprawdę dobrze, a materiały dodatkowe pozwalają na przymknięcie oka na tę zmianę i w pewnym sensie ją sowicie wynagradzają.

Już od opublikowania zapowiedzi tego scenariusza byłam dosyć sceptycznie nastawiona, ponieważ (jak chyba większość czytelników) obawiałam się zmiany, która nastąpiła w szacie graficznej - jak wiele innych osób uwielbiam, gdy książki z jednej serii do siebie pasują i obawiałam się, że część trzecia będzie niestety się wyróżniała na półce.
I miałam rację.
Trzecia część...

Niesamowita przygoda dla małych i dużych wielbicieli Licha!

Niesamowita przygoda dla małych i dużych wielbicieli Licha!

Katarzyna Berenika Miszczuk już raz podarowała nam alternatywną wersję życia w Polsce, a w zasadzie w Królestwie Polskim. Razem z Gosławą, młodą szeptuchą na stażu w małej wiosce Bieliny przedstawiła nam świat, w którym demony są nadzwyczaj materialne, a bogowie stąpają wśród ludzi.
Razem z tytułowa Jagą wracamy do Bielin, gdzie Jarogniewa przejmuje schedę po nieżyjącej babce wbrew oczekiwaniom rodziców. Rozmarzona o życiu na romantycznej wsi nie spodziewa się, że zastanie chatę Radomiły w kiepskim stanie, a brak przedmiotów codziennego użytku to tylko początek jej problemów.

Jaga musi zmierzyć się nie tylko z brakiem gościnności wśród mieszkańców Bielin, ale i z istotami nadprzyrodzonymi, których zdaje się przybywać od jej przyjazdu. Obwiniania częściowo o nieszczęścia, nazywana czarownicą i omijana przez sąsiadów stara się odnaleźć w nowej profesji, którą odrzuciła jej matka. Pomaga jej w tym Mszczuj, poznany już w serii Kwiatu Paproci – młody, jąkający się kapłan, który zdaje się być jedyną początkowo przychylną jej osobą. W Bielinach dzieje się jednak coraz gorzej, dochodzi do większej ilości zgonów, ale nie wszyscy umarli chcą pozostać w swoich trumnach. Jak zwykle otrzymujemy od Pani Katarzyny wiele ludowej mądrości, od zapomnianych już powiedzeń, przez przypomnienie o dawnych świętach aż do słowiańskich demonów i bogów. Mile zaskoczona jestem nawiązaniami do cyklu Kwiatu Paproci, dzięki czemu „Jaga” świetnie sprawdza się jako prequel.
Powrót do Bielin z pewnością usatysfakcjonował tych, którzy czuli niedosyt po „Przesileniu”, jednak nie jestem pewna czy ugasił żar, wzbudzony przez panią Kasię. W „Jadze” witamy się znów, a może po raz pierwszy skoro cofamy się w czasie?, swarnego boga, który mąci i kusi jak na boga ognia przystało. Wraz z poznawaniem jego motywacji, odkrywamy i temperament Baby Jagi, którego z pewnością nie każdy spodziewałby się po mądrej babie, jaką poznaliśmy w cyklu. Czy jedna ksiażka wystarczy by fanom Miszczuk było dosyć?

Sama chętnie przeczytałabym więcej o przygodach Jagi i o tym jak jej życie wpływało na zmianę jej charakteru. Z przyjemnością oczekuję na kolejne kroki pani Kasi, mając nadzieję, że „Jaga” doczeka się rozwinięcia.

Katarzyna Berenika Miszczuk już raz podarowała nam alternatywną wersję życia w Polsce, a w zasadzie w Królestwie Polskim. Razem z Gosławą, młodą szeptuchą na stażu w małej wiosce Bieliny przedstawiła nam świat, w którym demony są nadzwyczaj materialne, a bogowie stąpają wśród ludzi.
Razem z tytułowa Jagą wracamy do Bielin, gdzie Jarogniewa przejmuje schedę po nieżyjącej...