Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna perełka z biblioteczki mamy.
Zwięźle i wyczerpująco o "wątku" tytułowym.

*są też obrazki (a na końcu, to i nawet wiersze!).
---------------------------------------------------

"(...) Trzeba z żywymi naprzód iść,
Po życie sięgać nowe...
A nie w uwiędłych laurów liść
Z uporem stroić głowę (...)"

(a mogłam na filologię polską... a mogłam...)

Kolejna perełka z biblioteczki mamy.
Zwięźle i wyczerpująco o "wątku" tytułowym.

*są też obrazki (a na końcu, to i nawet wiersze!).
---------------------------------------------------

"(...) Trzeba z żywymi naprzód iść,
Po życie sięgać nowe...
A nie w uwiędłych laurów liść
Z uporem stroić głowę (...)"

(a mogłam na filologię polską... a mogłam...)

Poeta absolutnie genialny :)
Ciężki i "leśny" - dużo u niego przyrody... i Boga.
I prawdy.

Jedyne, co nie podoba mi się w tym komplecie, to nagrania pana Jacka Telusa. Moim zdaniem słów Tadeusza Nowaka nie powinno się zamykać w balladach, ponieważ utwory takie absolutnie nie pasują do klimatu tej poezji.

Cała reszta - na plus: fotografie, wiersze, wypowiedź Zosi, komentarz Stanisława Balbusa.

Jest ładnie.

(PS "Tadeusz żyje, dopóki wy - młodzi - go czytacie" - zasłyszane od pewnego mądrego pana)

Poeta absolutnie genialny :)
Ciężki i "leśny" - dużo u niego przyrody... i Boga.
I prawdy.

Jedyne, co nie podoba mi się w tym komplecie, to nagrania pana Jacka Telusa. Moim zdaniem słów Tadeusza Nowaka nie powinno się zamykać w balladach, ponieważ utwory takie absolutnie nie pasują do klimatu tej poezji.

Cała reszta - na plus: fotografie, wiersze, wypowiedź Zosi,...

Leśmiana lubię od dawien dawna, ale dość fragmentarycznie - uważam, że jego wiersze są... nierówne. Niektóre zachwycają, inne zaś płoszą czytelnika, wrzucając go w wir pytań: "Ale dlaczego, panie Leśmianie, dlaczego w taki sposób pan o tym napisał?".

W tym tomiku czytelnik znajdzie dużo ładnych słów, starannie (lub mniej) poukładanych w zwrotki. Osobiście tego poetę cenię za fakt, że jego dzieła, to takie króciutkie, "soczyste" opowiadania. Nie zawsze ładne i zgrabne... często z rymami, które aż proszą się o przyklejenie łatki "częstochowskich"... Wydaje mi się jednak, że jest to poezja, w którą warto się "wczytać" i wgryźć - dla słowotwórstwa (tutaj ładnie wyśpiewany przykład --> https://www.youtube.com/watch?v=_lq2AZYjgZk), dla barwnych historii i wreszcie, a i może przede wszystkim - dla siebie (siebie tam w środku).

Leśmiana lubię od dawien dawna, ale dość fragmentarycznie - uważam, że jego wiersze są... nierówne. Niektóre zachwycają, inne zaś płoszą czytelnika, wrzucając go w wir pytań: "Ale dlaczego, panie Leśmianie, dlaczego w taki sposób pan o tym napisał?".

W tym tomiku czytelnik znajdzie dużo ładnych słów, starannie (lub mniej) poukładanych w zwrotki. Osobiście tego poetę cenię...

"Córka kapitana" to opowiadanie ciekawe, nie całkiem wesołe (zwłaszcza dla niektórych bohaterów...), ale przedstawione w bardzo humorystyczny sposób. Mamy historię (Powstanie Pugaczowa), mamy rodzinne relacje, zabawne postacie, mamy też miłość. Tę właśnie miłość, która daje powód... Mamy także złych i dobrych, a ci "źli" wcale nie są najgorsi.

Druga część - "Dama pikowa" - bardziej wpisuje się w kategorię noweli. Jest to krótka historia o ludzkiej chciwości, która stawiana ponad wszystko inne, może przynieść zgubę.

Całość przeczytałam z dużym zainteresowaniem, a i były momenty, kiedy nie mogłam oderwać się od lektury.

Nie mogę nie polecać :).

"Córka kapitana" to opowiadanie ciekawe, nie całkiem wesołe (zwłaszcza dla niektórych bohaterów...), ale przedstawione w bardzo humorystyczny sposób. Mamy historię (Powstanie Pugaczowa), mamy rodzinne relacje, zabawne postacie, mamy też miłość. Tę właśnie miłość, która daje powód... Mamy także złych i dobrych, a ci "źli" wcale nie są najgorsi.

Druga część - "Dama...

Wciągająca historia, ironiczny humor, zabawne sceny i postacie. Warto!

Wciągająca historia, ironiczny humor, zabawne sceny i postacie. Warto!

Słowem myśli formowanie.

Słowem myśli formowanie.

Jedna z pierwszych książek Kinga, na której się zawiodłam. Ale dlaczego? Przecież sam pomysł na powieść jest świetny. Niestety historia ciągnie się w nieskończoność sprawiając, że książka staje się - paradoksalnie - świetnym lekiem na bezsenność już w połowie.

Jedna z pierwszych książek Kinga, na której się zawiodłam. Ale dlaczego? Przecież sam pomysł na powieść jest świetny. Niestety historia ciągnie się w nieskończoność sprawiając, że książka staje się - paradoksalnie - świetnym lekiem na bezsenność już w połowie.

Po raz pierwszy czytałam tę książkę w wieku 9/10 lat. Pamiętam, że później nie mogłam spać w nocy, bo śniły mi się koszmary o różnych wydarzeniach z powieści. Mając lat 17/18 przeczytałam po raz drugi. Pomimo tego, że bałam się znacznie mniej, "To" nadal ożywia moją wyobraźnię wyciągając na wierzch stare lęki.
Książka zasiała we mnie ziarno, z którego wykiełkowała niegasnąca sympatia do Stephena Kinga i... strachu :). Polecam każdemu.

Po raz pierwszy czytałam tę książkę w wieku 9/10 lat. Pamiętam, że później nie mogłam spać w nocy, bo śniły mi się koszmary o różnych wydarzeniach z powieści. Mając lat 17/18 przeczytałam po raz drugi. Pomimo tego, że bałam się znacznie mniej, "To" nadal ożywia moją wyobraźnię wyciągając na wierzch stare lęki.
Książka zasiała we mnie ziarno, z którego wykiełkowała...