Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O Dzikich Kartach słyszałem przelotnie jakiś czas temu, niestety nie wydali tego u nas, więc musiałem obejść się smakiem. Aż tu nagle widzę zobaczyłem ebook w pewnym slepie. Niestety to był tylko pierwszy tom, więc się wstrzymałem, zakładając, że skoro wydano tom 1, to pewnie musi istnieć tom 2 i prędzej czy później go wydadzą. Tak też się stało, więc czym prędzej wziąłem się do lektury.

Przede wszystkim jednak Dzikie karty to nie jest powieść, tylko antologia, A Martin nie jest autorem, tylko osobą, która zainicjowała powstanie antologii, wybierała opowiadania do każdego tomu i nadzorowała cały projekt. Wydawnictwo Zysk i s-ka pomyślało jednak, że nazwisko Martina, jako autora przyciągnie więcej czytelników i po części mieli racje, przynajmniej w moim przypadku. Ale w każdym tomie Martin zawsze umieszczał jedno własne opowiadanie, więc biorąc wszystko pod uwagę można by go uważać za głównego autora.

Więc czym różni się ta antologia od setek innych na rynku? Ano tym, że wszystkie opowiadania, mimo, że pisane przez różnych autorów, dzieją się w jednym, wykreowanym specjalnie na jej potrzeby, świecie, a także ma ona swego rodzaju ciągłą fabułę przewodnią. Opowiadania pisali różni ludzie i każdy wykreował własnego bohatera, jednak głowni bohaterowie jednego opowiadania często powracają w następnym, jako drugoplanowe, albo epizodyczne postacie. Czasem nawet wracają, jako głowni bohaterowie, mimo, że autor jest inny od tego, który daną postać stworzył. Niezwykłe osiągniecie jak na antologie nie sądzicie?

A fabuła Dzikich kart jest bardzo ciekawa. Otóż w 1946 roku na Ziemie przybywa takizjański statek kosmiczny z kosmitą na pokładzie o imieniu Tachion. Bohater uciekł ze swojej planety wraz z pewnym wirusem, który wykradł swoim ziomkom. Niestety doszło do uszkodzenia statku i kula z wirusem wylądowała gdzieś na Ziemi. Mimo ostrzeżeń kosmity rząd zignorował cała sprawę i sprawa by się zakończyła gdyby nie fakt, że kula dostała się w ręce szaleńca, który zdetonował ją gdzieś w Nowym Yorku. Wirus zabił miliony, ale ci, którzy przeżyli zyskali nadprzyrodzone moce. Nazwano ich Dzikimi Kartami. Ci, którzy zyskali moce, ale zachowali normalny wygląd i generalnie wciąż byli traktowani jak reszta z nas, zostali nazwani Asami. Natomiast ci, którzy w wyniku działania wirusa Dzikiej Karty, przeszli mutacje zmieniające ich ciała w różny obrzydliwy deformacyjny sposób, ci, którzy zamiast mocy zyskali różnorakie ułomności - tych nazwano Jokerami. I to w zasadzie tyle.

Opowiadania opisują różnych bohaterów, którzy czasem są Asami a czasem Jokerami w różnych okresach czasu miedzy 1946 a 1989. Ich losy często są splatane rzeczywistymi wydarzeniami znanymi z historii USA. Zwykle każdy bohater ma jakąś umiejętność lub wplątuje się w coś związanego z Dzikimi Kartami. A te moce są czasem naprawdę dość nietypowe. Jednym z nich jest np. Wielki i Potężny Żółw, z Opowiadań Martina mający ogromną moc psychiczna i telekinetyczna, ukrywającym się w zbudowanym przez siebie pojeździe przypominającym skorupę żółwia, albo Fortunato, znany alfons i stręczyciel, który zyskuje niemal mistyczną moc dzięki temu, że nigdy nie szczytuje w trakcie seksu, zamiast tego kieruje swoją energie seksualną z powrotem do własnego ciała. Inną postacią jest jokerka, której skóra w wyniku wirusa stała się przezroczysta, przez co można było zobaczyć wnętrze jej ciała razem z pracującymi kośćmi, mięśniami i organami. Po prostu każda postać jest naprawdę ciekawa i niezwykła.

Całość przypomina komiksy o super bohaterach ala X-Men z tymże jest ona skierowana do dojrzałego widza. W świecie Dzikich Kart pełno jest przemocy a każde zwycięstwo czy happy end zostaje okupiony straszną ceną. Antologia stawia raczej na realizm i dość wiernie pokazuje, co by było gdyby ludzie posiadali nadnaturalne moce. Jak to zwykle w antologiach bywa, poziom opowiadań jest bardzo różnorodny, tak jak one same. Jedne są genialne, inne dobre a jeszcze inne zwyczajnie słabe.. Grunt, że każdy znajdzie coś dla siebie. Miłośnicy sci-fi i fantastyki będą zachwyceni. Zdecydowanie polecam .

O Dzikich Kartach słyszałem przelotnie jakiś czas temu, niestety nie wydali tego u nas, więc musiałem obejść się smakiem. Aż tu nagle widzę zobaczyłem ebook w pewnym slepie. Niestety to był tylko pierwszy tom, więc się wstrzymałem, zakładając, że skoro wydano tom 1, to pewnie musi istnieć tom 2 i prędzej czy później go wydadzą. Tak też się stało, więc czym prędzej wziąłem...

O Dzikich Kartach słyszałem przelotnie jakiś czas temu, niestety nie wydali tego u nas, więc musiałem obejść się smakiem. Aż tu nagle widzę zobaczyłem ebook w pewnym sklepie. Niestety to był tylko pierwszy tom, więc się wstrzymałem, zakładając, że skoro wydano tom 1, to pewnie musi istnieć tom 2 i prędzej czy później go wydadzą. Tak też się stało, więc czym prędzej wziąłem się do lektury.

Przede wszystkim jednak Dzikie karty to nie jest powieść, tylko antologia, A Martin nie jest autorem, tylko osobą, która zainicjowała powstanie antologii, wybierała opowiadania do każdego tomu i nadzorowała cały projekt. Wydawnictwo Zysk i s-ka pomyślało jednak, że nazwisko Martina, jako autora przyciągnie więcej czytelników i po części mieli racje, przynajmniej w moim przypadku. Ale w każdym tomie Martin zawsze umieszczał jedno własne opowiadanie, więc biorąc wszystko pod uwagę można by go uważać za głównego autora.

Więc czym różni się ta antologia od setek innych na rynku? Ano tym, że wszystkie opowiadania, mimo, że pisane przez różnych autorów, dzieją się w jednym, wykreowanym specjalnie na jej potrzeby, świecie, a także ma ona swego rodzaju ciągłą fabułę przewodnią. Opowiadania pisali różni ludzie i każdy wykreował własnego bohatera, jednak głowni bohaterowie jednego opowiadania często powracają w następnym, jako drugoplanowe, albo epizodyczne postacie. Czasem nawet wracają, jako głowni bohaterowie, mimo, że autor jest inny od tego, który daną postać stworzył. Niezwykłe osiągniecie jak na antologie nie sądzicie?

A fabuła Dzikich kart jest bardzo ciekawa. Otóż w 1946 roku na Ziemie przybywa takizjański statek kosmiczny z kosmitą na pokładzie o imieniu Tachion. Bohater uciekł ze swojej planety wraz z pewnym wirusem, który wykradł swoim ziomkom. Niestety doszło do uszkodzenia statku i kula z wirusem wylądowała gdzieś na Ziemi. Mimo ostrzeżeń kosmity rząd zignorował cała sprawę i sprawa by się zakończyła gdyby nie fakt, że kula dostała się w ręce szaleńca, który zdetonował ją gdzieś w Nowym Yorku. Wirus zabił miliony, ale ci, którzy przeżyli zyskali nadprzyrodzone moce. Nazwano ich Dzikimi Kartami. Ci, którzy zyskali moce, ale zachowali normalny wygląd i generalnie wciąż byli traktowani jak reszta z nas, zostali nazwani Asami. Natomiast ci, którzy w wyniku działania wirusa Dzikiej Karty, przeszli mutacje zmieniające ich ciała w różny obrzydliwy deformacyjny sposób, ci, którzy zamiast mocy zyskali różnorakie ułomności - tych nazwano Jokerami. I to w zasadzie tyle.

Opowiadania opisują różnych bohaterów, którzy czasem są Asami a czasem Jokerami w różnych okresach czasu miedzy 1946 a 1989. Ich losy często są splatane rzeczywistymi wydarzeniami znanymi z historii USA. Zwykle każdy bohater ma jakąś umiejętność lub wplątuje się w coś związanego z Dzikimi Kartami. A te moce są czasem naprawdę dość nietypowe. Jednym z nich jest np. Wielki i Potężny Żółw, z Opowiadań Martina mający ogromną moc psychiczna i telekinetyczna, ukrywającym się w zbudowanym przez siebie pojeździe przypominającym skorupę żółwia, albo Fortunato, znany alfons i stręczyciel, który zyskuje niemal mistyczną moc dzięki temu, że nigdy nie szczytuje w trakcie seksu, zamiast tego kieruje swoją energie seksualną z powrotem do własnego ciała. Inną postacią jest jokerka, której skóra w wyniku wirusa stała się przezroczysta, przez co można było zobaczyć wnętrze jej ciała razem z pracującymi kośćmi, mięśniami i organami. Po prostu każda postać jest naprawdę ciekawa i niezwykła.

Całość przypomina komiksy o super bohaterach ala X-Men z tymże jest ona skierowana do dojrzałego widza. W świecie Dzikich Kart pełno jest przemocy a każde zwycięstwo czy happy end zostaje okupiony straszną ceną. Antologia stawia raczej na realizm i dość wiernie pokazuje, co by było gdyby ludzie posiadali nadnaturalne moce. Jak to zwykle w antologiach bywa, poziom opowiadań jest bardzo różnorodny, tak jak one same. Jedne są genialne, inne dobre a jeszcze inne zwyczajnie słabe.. Grunt, że każdy znajdzie coś dla siebie. Miłośnicy sci-fi i fantastyki będą zachwyceni. Zdecydowanie polecam .

O Dzikich Kartach słyszałem przelotnie jakiś czas temu, niestety nie wydali tego u nas, więc musiałem obejść się smakiem. Aż tu nagle widzę zobaczyłem ebook w pewnym sklepie. Niestety to był tylko pierwszy tom, więc się wstrzymałem, zakładając, że skoro wydano tom 1, to pewnie musi istnieć tom 2 i prędzej czy później go wydadzą. Tak też się stało, więc czym prędzej wziąłem...