Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna, momentami ciężka, ale przeczytana z uważnością - potrafi wnieść wiele do życia.
Przede wszystkim to autentyczna historia o buddyjskim mnichu, który udaje się na wędrowne, żebracze odosobnienie które ma być praktyką duchową. Jest to niemalże pamiętnik, ale wzbogacony o masę nauk, które autor wyniósł z tego doświadczenia, oczywiście wszystkie w kontekście nauk buddyzmu tybetańskiego. Trochę interesuję się buddyzmem, więc niektóre rzeczy były dla mnie dosyć jasne. Miło zobaczyć, jak można te nauki stosować w życiu.
Natomiast wydaje mi się, że dla laika w tematyce buddyzmu może być w niektórych fragmentach ciężko. Osobiście czuję też, że bywały momenty kiedy robiło się nudnawo. Ale na szczęście narracja szybko wpływała z powrotem na interesujące tory.
Książka jest też inspirująca, bo muszę się przyznać, że lektura nawet zainspirowała mnie samego do przeżycia podobnego odosobnienia :)

Przyjemna, momentami ciężka, ale przeczytana z uważnością - potrafi wnieść wiele do życia.
Przede wszystkim to autentyczna historia o buddyjskim mnichu, który udaje się na wędrowne, żebracze odosobnienie które ma być praktyką duchową. Jest to niemalże pamiętnik, ale wzbogacony o masę nauk, które autor wyniósł z tego doświadczenia, oczywiście wszystkie w kontekście nauk...

Niestety nuda.
A szkoda, bo spodziewałem się ciekawej analizy miasta pod różnymi kątami, na przykład: co tworzy miasta, jak funkcjonują, co je odróżnia od innych osiedli ludzkich, jak wygląda historia miast, czym jest miejskość, jak miasta zmieniają nasze życie. Tego tutaj nie ma, a co więcej - brak jej jakiejś spójnej narracji czy głównej tezy.
Niestety "Język miast" jest w 80% wyliczaniem przykładów rozmaitych zjawisk, jakie w miastach powodują ważne osoby: politycy, bogacze, przywódcy. A najwięcej takich opisów jest w przypadku Londynu. Podczas czytania ginąłem w ilości nazwisk, nazw ulic, dzielnic i organizacji. Szczerze mówiąc, to niewiele po tej lekturze pamiętam, a i nawet dwa rozdziały pominąłem, bo po pobieżnym przejrzeniu uznałem że nie wniosą za wiele do mojego postrzegania miasta.
Pierwszy i drugi rozdział oraz sama końcówka są nieco lepsze. Szkoda, że tylko one.
Wydanie bardzo ładne i przyjemne dla oka, mimo bardzo minimalistycznej okładki. W końcu to Karakter.

Niestety nuda.
A szkoda, bo spodziewałem się ciekawej analizy miasta pod różnymi kątami, na przykład: co tworzy miasta, jak funkcjonują, co je odróżnia od innych osiedli ludzkich, jak wygląda historia miast, czym jest miejskość, jak miasta zmieniają nasze życie. Tego tutaj nie ma, a co więcej - brak jej jakiejś spójnej narracji czy głównej tezy.
Niestety "Język miast"...

Zawartość książki jest dosłownie tym, na co wskazuje tytuł. Barzdo ciekawie się zaczyna. Autor najpierw omawia terminologię związaną z obrzędami i zwyczajami, następnie opisuje tradycyjny rok obrzędowy, a potem przez pozostałą większosć książki rozpisuje się na temat współczesnej roli świąt czy nowopowstających świąt i obrzędów. Ta część była dla mnie po prostu nudna. Książka napisana jest jeszcze za PRLu i to widać po sposobie, w jaki wysławia się autor, który jest ewidentnie pozytywnie nastawiony do ówczesnego socjalistycznego/komunistycznego poglądu na społeczeństwo. Wydaje mi się, że książka jest już w kategorii źródła historycznego nt tego jak postrzegano obrzędowość w Polsce w tamtych czasach.

Zawartość książki jest dosłownie tym, na co wskazuje tytuł. Barzdo ciekawie się zaczyna. Autor najpierw omawia terminologię związaną z obrzędami i zwyczajami, następnie opisuje tradycyjny rok obrzędowy, a potem przez pozostałą większosć książki rozpisuje się na temat współczesnej roli świąt czy nowopowstających świąt i obrzędów. Ta część była dla mnie po prostu nudna....