Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pięknie wydana i znakomicie napisana. Przystępny język sprawia, że te 640 stron czyta się jednym tchem. Jakieś minusy? Tak, wg mnie książka napisana przez fana dla fanów. Niezwykle cenię Piotra Stelmacha, to z pewnością muzyczny pasjonat, a jego "miłość" do Ciechowskiego jest powszechnie znana co zresztą uczciwie sam przyznaje.
Pomimo, że autor właściwie oddaje głos osobom znającym Ciechowskiego, to książka sprawia wrażenie pisanej na kolanach...wyłania się z niej posągowa postać, nieskazitelnego człowieka i absolutnie genialnego artysty, który wyprzedza swoje czasy, a przed którym wszyscy, niemal bez wyjątku biją pokłony.
Osobiście bardzo lubię i niezwykle cenię dokonania Ciechowskiego i Republiki i ta książka bardzo mi się podobała ale, zaznaczając, że być może się mylę, taki człowiek jak ten przedstawiony na kartach książki aby na pewno w ogóle istniał? Czy być może to efekt jego, niestety przedwczesnej śmierci, spowodował zatarcie cech ludzkich pozostawiając zimny ale doskonały pomnik?

Książka pięknie wydana i znakomicie napisana. Przystępny język sprawia, że te 640 stron czyta się jednym tchem. Jakieś minusy? Tak, wg mnie książka napisana przez fana dla fanów. Niezwykle cenię Piotra Stelmacha, to z pewnością muzyczny pasjonat, a jego "miłość" do Ciechowskiego jest powszechnie znana co zresztą uczciwie sam przyznaje.
Pomimo, że autor właściwie oddaje...

Ponoć to najlepsza powieść Koontza ale jak dla mnie najsłabsza z tych które czytałem.
Na dobrą sprawę 400 stron wstępu gdzie akcja kręci się w kółko po kilka razy przedstawiając te same przypadki bohaterów (fugi, somnambulizm itp.), następnie główna akcja do bólu przewidywalna, nudna i banalna. Wszystko to polane amerykańską genialnością w najgorszym stylu i wszechobecnym patetyzmem. Duże rozczarowanie.

Ponoć to najlepsza powieść Koontza ale jak dla mnie najsłabsza z tych które czytałem.
Na dobrą sprawę 400 stron wstępu gdzie akcja kręci się w kółko po kilka razy przedstawiając te same przypadki bohaterów (fugi, somnambulizm itp.), następnie główna akcja do bólu przewidywalna, nudna i banalna. Wszystko to polane amerykańską genialnością w najgorszym stylu i wszechobecnym...

Powrót do formy.

Powrót do formy.